Δεν βρίσκει κανείς τη μοναξιά, τη δημιουργεί.

-Μαργκρίτ Ντυράς, Γαλλίδα συγγραφέας

Ίσως…ίσως όταν οι άνθρωποι είναι μόνοι, να παρουσιάζουν έναν άλλο εαυτό. Μπορεί όταν νιώθουν εγκαταλελειμμένοι και έρημοι από φίλους και ζωή, τότε μόνο να μπορούν να εκφράσουν την δημιουργικότητα τους.  Όταν ξέρουν πως δεν τους έχουν απομείνει πολλά, τότε μονάχα ανοίγουν τους ορίζοντες τους στην τέχνη. Τότε είναι που τα γραφόμενα έχουν σημασία, τότε είναι που η μουσική γιατρεύει και μόνο τότε είναι που ψυχή μιλάει πραγματικά…

Βλέπεις σύντροφε, ο άνθρωπος είναι από την φύση του δημιουργικός. Ξέρει να βρίσκει και να ανακαλύπτει, να φτιάχνει και να δημιουργεί. Το πρόβλημα είναι ότι, μέσα στην ρουτίνα και τις σκοτούρες της ζωής ‘ξεχνάμε’ να είμαστε δημιουργικοί. Ξεχνάμε να σταματήσουμε και να ακούσουμε την φωνή μέσα μας που θέλει να μιλήσει. Γιατί η δημιουργία έρχεται από την καρδιά, η δημιουργία μιλάει στις καρδίες. Ξέρεις όμως, είναι δύσκολο να ακούσουμε την καρδιά μας, ή μάλλον, περισσότερο είναι δύσκολο να αποδεχθούμε την καρδιά μας. Γιατί μας έχουν βάλει παρωπίδες και φραγμούς, στις καρδίες μας, και πλέον ξέρουμε τι πρέπει να αγαπάμε και τι όχι. Πως λοιπόν εμείς να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε; Πώς να αφήσουμε την καρδιά μας να πει αυτά που θέλει να πει…;

bbci.co.uk

Ενδεχόμενος, όταν απομακρυνθούμε από την κοινωνία και οι φίλοι δεν φαίνονται πουθενά, τότε είναι που ο άλλος μας εαυτός, βγαίνει.  Ζητάμε απεγνωσμένα να πιαστούμε από κάπου, από κάτι, και έτσι αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο από δεσμεύσεις και ‘πρέπει’. Και αφού δεν μας κρατάει τίποτα πίσω, ανοίγουμε πόρτες του εαυτού μας σε νέους ορίζοντές. Αφήνουμε την ψυχή μας ελεύθερη και δεν φοβόμαστε να ονειρευτούμε, γιατί φιλέ όταν είσαι στον πάτο ο μονός δρόμος είναι προς τα πάνω. Ίσως να είναι και αυτός ο λόγος που μαζί με την μοναξιά και η τραγωδίες μας προκαλούν να δημιουργήσουμε. Κάποιος σοφός κάποτε είπε πως, η τραγωδία είναι υπεύθυνη για τα πιο όμορφα ξεκινήματα, πως ο πόνος αναγκάζει τον άνθρωπο να βρει παρηγοριά στον εαυτό του, να δημιουργήσει νέους κόσμους και ορίζοντες. Στην τελική ίσως να οφείλουμε στην μοναξιά, όλα τα ωραία ποιήματα και τραγούδια που έχουν γραφτεί…

Αλλά αλήθεια, μέσα σε ένα κόσμο με τόσους ανθρώπους, πως μπορεί κάποιος να νιώθει μονός…;

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: beconscious.gr