Ο χορός, πολλοί λένε, είναι έκφραση συναισθημάτων.  Πόσο μάλιστα το ζεϊμπέκικο. Δεν υπάρχει συναίσθημα που να μην μπορεί να εκφραστεί μέσω του ζεϊμπέκικου. Χαρά, πόνος, θλίψη, ευτυχία, έρωτας, χωρισμός, απώλεια, ακόμη και θάνατος. Γι’ αυτό και δεν χορεύεται ποτέ με στημένη χορογραφία, σύμφωνα πάντα με τους πιστούς λάτρεις του. Το ζεϊμπέκικο χορεύεται αναλόγως της στιγμής.

Ο εγγονός του πρώτου χοροδιδάσκαλου Κυπριακών και παραδοσιακών χορών στην Κύπρο, Νεκτάριος, ο οποίος διατηρεί σχολή χορού στην Λευκωσία (Dance Academy Cyprus), μας περιέγραψε μερικά γεγονότα για το πως ξεκίνησε η διδασκαλία του ζεϊμπέκικου στην Κύπρο. 

 «Το ζεϊμπέκικο είναι κατάθεση ψυχής, χορεύεται σόλο και μόνο με αυτοσχέδια βήματα.»

Ο Γρηγόρης Ασσιώτης ήταν ο πρώτος που αποτύπωσε, που έδωσε σάρκα και οστά στους Κυπριακούς χορούς στην Κύπρο, το 1950. Αυτό το έκανε με την βοήθεια του ασβέστη στο μαύρο τσιμέντο, όπου έγραψε όλους τους χορούς, αποτύπωσε τα βήματα τους και τα μοτίβο τους σε σχέση με την μουσική. Ο Γρηγόρης Ασσιώτης έδωσε κυρίως έμφαση στο ζεϊμπέκικο, μιας και είναι ένας από τους ομορφότερους χορούς. Επίσης, δημιούργησε την γνωστή σε όλους μας στάμνα, το «στείλε με μάνα στο νερό».

Η στάμνα: όταν η κοπέλα πήγαινε στην βρύση να γεμίσει με νερό την στάμνα της το παλικάρι την τρόμαζε και αυτή έσπαζε τη στάμνα της με κύριο φόβο, το πώς θα το πει στην μάνα της. Η στάμνα ήταν ο πρώτος κυπριακός χορός που χόρεψε άντρας με γυναίκα, αφού στις τότε εποχές οι γυναίκες δεν ήταν και τόσο συνηθισμένο να χορεύουν.

Παρόλα αυτά, το ελληνικό ζεϊμπέκικο, το γνωστό σε όλους μας, εξαπλώθηκε μετά την μικρασιατική καταστροφή. Λέγεται ότι ήταν πολεμικός χορός από την εποχή του Μέγα Αλέξανδρου από την Θράκη. Ήταν χορός που ξεκίνησε από τα καπηλειά και τις ταβέρνες, όπου οι άνθρωποι χόρευαν για να εκφράσουν αλλά και να απαλύνουν τον πόνο τους.

Υπάρχουν διάφορα είδη ζεϊμπέκικου, αλλά ο βασιλιάς τους είναι το ελληνικό ζεϊμπέκικο. Οι υποκατηγορίες του είναι το απτάλικο, καμιλιέρικο, αηβαλιώτικο και πολλά άλλα. Υπάρχει βέβαια το κυπριακό ζεϊμπέκικο αλλά και το τούρκικο. Όλα από αυτά είναι σε ρυθμό 9/8 και σχεδόν όλα χορεύονται σόλο. Γι’ αυτό και θεωρείται μοναχικός χορός.

real.gr

Γενικότερα, ο κόσμος βλέπει τον χορό σαν κάτι πολύ θετικό και χαρούμενο στην ζωή του. Έτσι κι αλλιώς θεωρείται μία από τις 7 καλές τέχνες και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Προσφέρει μια γκάμα πλεονεκτημάτων όπως η επικοινωνία, η κοινωνικότητα, το καλούπι σε ρυθμό, την πειθαρχία, την σκέψη, την γυμναστική, την συνεργασία και την ομαδικότητα. 

Το μήνυμα που πρέπει να περαστεί στους νέους είναι ότι πρέπει να ασχολούνται με τον χορό. Είναι μιας μορφή αθλητισμού με ταυτόχρονη επικοινωνία με άλλους ανθρώπους, χωρίς να παρασύρονται σε άλλα δεινά.

Ο χορός είναι η μόνη τέχνη που συνδυάζει σώμα και μυαλό. Έτσι κι αλλιώς όσοι χορεύουν μπορούν να σας επιβεβαιώσουν το πώς νοιώθουν μετά από ένα χορό. Μετά από κάθε μάθημα χορού το συναίσθημα πέραν της κούρασης από την γυμναστική είναι η χαρά, η φρεσκάδα και ότι μέσα σε έστω αυτή την μια ώρα που μάθαινες να χορεύεις έχεις ξεφύγει από τα προβλήματα της καθημερινότητας σου και από όλες τις έγνοιες σου.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: glyfadametropolitans.gr