Προσγειωθήκαμε στη Μαδρίτη οι μισές, οι άλλες μισές θα μας ερχόταν την επομένη για να κάνουμε το γύρο της νότιας Ισπανίας.

Μαδρίτη, Μέριδα, Κάθερες, Γρανάδα, Μάλαγα, Σεβίλη, Γιβραλτάρ!

Καλοκαίρι, ο ήλιος έσκαγε τις πέτρες, αποφασίσαμε να δροσιστούμε κάτω από ένα δέντρο στο πάρκο Ρετίρο και να περιμένουμε την πτήση με την επόμενη φουρνιά.

Η Μαδρίτη είναι μια πόλη εκπληκτική και με εκπληκτικό φαγητό. Το ευχαριστηθήκαμε παντού με ασφάλεια, ποιότητα και προσιτές τιμές.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που δοκίμασα την ανάμεικτη παέγια τους πόσο μου άρεσε, αλλά θυμάμαι και τη στιγμή που δοκίμασα την κρύα ντοματόσουπά τους εν ονόματι σαλμορέχο πόσο ξετρελάθηκα με αποτέλεσμα να τρώω με δύο κουτάλια!

Δεν μείναμε πολύ στη Μαδρίτη αν και την περπατήσαμε αρκετά.

Οπωσδήποτε καλοκαίρι στη Μαδρίτη να αγοράσετε τις υπέροχες εσπαντρίγες που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά της πόλης! Εγώ εκστασιάστηκα που βρήκα νούμερο 35! Επιτέλους! Μια χώρα που δεν κυκλοφορούν μόνο γίγαντες!

Συνεχίσαμε κατεβαίνοντας προς τα Νότια, φτάνοντας κάποια στιγμή, στη γραφική Γρανάδα.

Ήταν αρκετές ώρες ταξίδι οδικώς, αλλά άξιζε τον κόπο. Η θέα ήταν μαγική.

Και ειδικά οι κήποι μέσα στην Αλάμπρα, κατ’ εμέ το κύριο αξιοθέατο της Γρανάδας.

Έρωτας με την πρώτη ματιά ήταν και η Σεβίλλη, κυρίως γιατί αρχιτεκτονικά ήταν πιο αεράτη και αριστοκρατική και η ατμόσφαιρα λιγότερο καυτή όπως στην υπόλοιπη Ισπανία.

Και έπειτα κατηφορίσαμε κι άλλο φτάνοντας στο… Βράχο!

Το Γιβραλτάρ, άλλος κόσμος σε σχέση με την Ισπανία. Ανεβήκαμε στο Βράχο λοιπόν, περπατήσαμε δίπλα στις μαϊμούδες, κάποιες μας… καλωσόρισαν κιόλας αφήνοντας μας σημάδια από τα δοντάκια τους ή δίνοντας μας δωράκι τα κοπρανάκια τους.

Χαχαχα έτσι είναι τα ταξίδια τα έχουν όλα.

Αξιαγάπητα, έτσι δεν είναι;

Στη Μέριδα είχαμε την τύχη να επισκεφτούμε το δικό τους Ηρώδειο και η παράσταση που είδαμε διακωμωδούσε ελαφρώς τους Έλληνες. Υπήρξε μια σχετική δυσκολία στην κατανόηση και μια κούραση από τις μεγάλες διαδρομές που είχαμε καλύψει, ωστόσο η νύχτα ήταν μαγευτική.

Γυρίσαμε Μαδρίτη για να μαζευόμαστε σιγά – σιγά στα πάτρια εδάφη.

Αποφασίσαμε να χτυπήσουμε ένα μικρό «tattoo» ως ενθύμιο και φυσικά δε θα μπορούσα να διαλέξω άλλη λέξη.

Ιδού!

Το συγκεκριμένο ταξίδι απαιτεί πολλές ώρες στο αυτοκίνητο, καλό συντονισμό για τα ξενοδοχεία, αγαπημένη παρέα και μετά προκύπτουν κι άλλες αγάπες… για τους Ισπανούς, για την Ισπανία, για όλους.

Αγάπη λοιπόν.

(Για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, έχουν παραλειφθεί μουσεία αξίας που πολύ εύκολα μπορείτε να ενημερωθείτε από τουριστικούς οδηγούς.)

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com