Τον έρωτα λοιπόν, μπορείς να τον δεις από δυο διαφορετικές όψεις, σαν νόμισμα…

Η μια είναι να ερωτεύεσαι τρελά και δυνατά και να ενεργείς αυθόρμητα, με πάθος, να κάνεις τρέλες, να είσαι αληθινός, να ρισκάρεις και να το ζεις στο έπακρο, με τον κίνδυνο να πληγωθείς… 

Και η άλλη είναι να είσαι λογικός να μην αφήνεσαι, να ενεργείς τυπικά και με όρια, να μην αφήνεις το συναίσθημα να σε παρασύρει για να μην πληγωθείς, αλλά τελικά να πλήττεις θανάσιμα…

Όποια όψη και να διαλέξεις τελικά σίγουρα έχει τα μειονεκτήματα της αλλά και τις ερμηνείες της.

Αν διαλέξεις την λογική, τότε συνήθως είναι επειδή φοβάσαι, φοβάσαι λόγο ανασφάλειας να πληγωθείς, αλλά με αυτό τον τρόπο πλήττεις τελικά θανάσιμα γιατί η ζωή είναι για να την ζούμε και όχι για να την φοβόμαστε και πρέπει να ρισκάρουμε. Γιατί αν κλειστούμε σε ένα κλουβί λέγοντας μη το ένα και μη το άλλο, τότε μπορεί ναι να μην πληγωθούμε, αλλά θα χάσουμε ταυτόχρονα και την ευκαιρία να νιώσουμε ίσως τα πιο δυνατά συναισθήματα στη ζωή μας… γιατί προστατεύοντας τον εαυτό σου από τις πληγές, τον προστατεύεις ταυτόχρονα και από τα δυνατά συναισθήματα γιατί είναι σαν να κλείνεις την πόρτα και σε όλα τα άλλα συναισθήματα που προκαλούνται από τον έρωτα… 

Γιατί ο έρωτας μπορεί να πληγώνει κάποιες φορές αλλά η γεύση των συναισθημάτων του είναι ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα που μπορείς να νιώσεις στη ζωή σου και η χαρά που σου προσφέρει είναι τόσο δυνατή που αρκεί για να σε κρατήσει δυνατό και ζωντανό!

Γιατί ο έρωτας είναι πραγματικά ένα από τα συναισθήματα που μπορεί να δοκιμάσει τις ανοχές και τις αντοχές σου να σε κάνει πιο δυνατό, αλλά ταυτόχρονα και πιο χαρούμενο πιο γεμάτο, πιο ζωντανό γι’ αυτό αξίζει να βάλεις στη άκρη την λογική σου και να το ζήσεις με όποιο ρίσκο. Να νιώσεις την τρέλα του, την ενέργεια του, την αισιοδοξία του!

Γιατί τι είναι η ζωή τελικά; είναι στιγμές που όταν μας δίνονται πρέπει να τις αρπάζουμε και να τις αρπάζουμε από τα μαλλιά, να τις ζούμε στο έπακρον… Γιατί καλύτερα είναι να τολμήσεις κάτι και ας πληγωθείς παρά να μετανιώνεις μετά για το πως θα ήταν αν το ζούσες αυθόρμητα. 

Γιατί ο έρωτας μόνο με αυθορμητισμό μεταφράζεται για μένα…

Γιατί «Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή». (Μαλβίνα Κάραλη)

γιατί ο έρωτας είναι ζωή!

Και αξίζει όλοι μας να τον ζήσουμε, να το ζήσουμε ακραία, δυνατά και απόλυτα…γιατί μόνο τότε λογιέται έρωτας και εγώ πάντα θα επιλέγω να είμαι ερωτευμένη και ας δυστυχώ με τρόπο αστείο, παρά να είμαι λογική και να πλήττω θανάσιμα….

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: olagiatingunaika.gr