Η ζωή της κυλά σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Σαν ένα τρένο που κυλάει καθημερινά στο ίδιο δρομολόγιο, χωρίς καθυστέρηση.  Ρόλος μητέρας, συζύγου, εργαζόμενης , οικοκυράς.. .

Ώσπου μια μέρα, εντελώς ξαφνικά το τρένο εκτροχιάζεται. Χάνει τη σταθερότητα και τον προσανατολισμό της.. Νιώθει παράξενα… Μια απέραντη κούραση την εξαντλεί και κάνει τα βήματά της ολοένα και πιο αργά..Οι πόνοι αφόρητοι και απροσδιόριστοι..Από γιατρό σε γιατρό, από διάγνωση σε διάγνωση. Μέχρι που ταλαιπωρημένη και σε πλήρη απόγνωση, καταλήγει στον ειδικό ρευματολόγο. Ξαφνικά όλα ανατρέπονται..Τα λόγια του γιατρού ηχούν στα αυτιά της χωρίς ειρμό, δίχως νόημα.

“Πάσχεις από Ερυθηματώδη Λύκο, δε θεραπεύεται, πρέπει να μάθεις να ζεις μαζί του”.

“Για πόσο;”
“Για πάντα”!

Λέξεις άγνωστες, χωρίς νόημα ή λογική, σπέρνουν στη ψυχή της τον πανικό. Τι είναι Λύκος; Μην είναι το ίδιο τρομακτικός και πονηρός σαν τα παραμύθια της γιαγιάς; Αθεράπευτος! Για πάντα… Εφόρου ζωής. Τι σημαίνει αυτό; Έχει χάσει το μέτρο του χρόνου και πορεύεται μέσα στην αμφιβολία και την ανασφάλεια. Πώς θα είναι η ζωή της από εδώ κι εμπρός; Πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά της;

Τον πρώτο καιρό σπαταλά τις δυνάμεις της ανάμεσα στο φόβο και την αμφιταλάντευση. Πώς θα τα καταφέρει να ξανασταθεί στα πόδια της με όλη αυτή τη φαρμακευτική αγωγή και τα σημάδια της αρρώστιας; Θα καταφέρει να ζήσει το δικό της παραμύθι; 

Στην αρχή δέχεται την υπερπροστατευτικότητα της οικογένειας της με επιφυλακτικότητα. Έτσι θα την νταντεύουν από εδώ κι εμπρός; Μεσά της γαληνεύει και δέχεται την αγάπη τους σαν θείο δώρο. Η συμπαράσταση των αγαπημένων της ενισχύει τις δυνάμεις της. Μα γι’ αυτήν δεν είναι αρκετά όλα αυτά. Πρέπει να σταθεί στα πόδια της, να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις της. Και αποφασίζει.

“Με τον Λύκο θα είμαστε συγκάτοικοι για μια ολάκερη ζωή, ας γνωριστούμε καλύτερα”.

Ανοίγει βιβλία, μπαίνει στο διαδίκτυο, απορροφά όλες τις πληροφορίες που βρίσκει μπροστά της. Εξοικειώνεται με την πάθηση της. Στην πορεία θα μάθει πως η «ασθένειά» της δεν είναι εύκολη. Επηρεάζει διάφορα όργανα. Άρα κάθε φορά θα έχει και διαφορετικά συμπτώματα έξαρσης. Τα μαθαίνει και τα ταξινομεί σε κατηγορίες. Σημαντικά και ασήμαντα. Μαθαίνει να δέχεται την εξαντλητική κούραση και οριοθετεί τις δυνάμεις της, αλλάζοντας τον τρόπο ζωής της.

Αλλάζει συνήθειες και κάνει μονάχα αυτά που μπορεί.. Δεν δίνει μακροχρόνιες υποσχέσεις.

Δίνει ποιότητα και ευελιξία στη ζωή της. Κοιτάζει βαθιά μέσα της.

Παρόλα αυτά εξακολουθεί να είναι ο ίδιος άνθρωπος. Μπορεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί, μπορεί να προσφέρει χαρά. Από το λίγο ή το πολύ που της επιτρέπουν οι δυνάμεις της. Στη ζωή αυτό που μετράει είναι τα μικρά, τα καθημερινά και τα ασήμαντα. Οι στιγμές είναι που μετράνε. Μια αγκαλιά, ένα φιλί, το γέλιο των παιδιών, οι βόλτες που τις λατρεύει .

Τίποτα δεν έχει διάρκεια. Η ζωή είναι ένας κύκλος. Η μέρα διαδέχεται τη νύχτα, η Άνοιξη το Χειμώνα, η χαρά τη λύπη κι εμείς διανύουμε τον κύκλο μας, μέσα στη ζωή! Ας τον κάνουμε λοιπόν όσο πιο στρογγυλό γίνεται, ας τον κάνουμε να αξίζει!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com