Ελπίζω να είσαι λάτρης των ταξιδιών όσο και εγώ, γιατί έρχονται πολλά ταξιδιωτικά άρθρα (τουλάχιστον από εμένα) και θέλω μέσα από αυτά να ταξιδέψεις και εσύ. Η σημερινή εξόρμηση είναι στη φθινοπωρινή Ναύπακτο, που άδικα δεν έχει γίνει ακόμα τόσο γνωστή για χειμερινές εξορμήσεις, μόλις 2,5 ώρες από την Αθήνα.

Νιώθεις ότι πνίγεσαι από τη καθημερινότητα; Θέλεις να ξεφύγεις από τα τετριμμένα; Τότε το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις την παρέα σου, είτε φιλαράκι είτε το ταίρι σου και να κάνετε μια εύκολη, κοντινή και αξέχαστη εξόρμηση. Έτσι έκανα και εγώ!

Επέλεξα να πάω στη Ναύπακτο τη παραθαλάσσια, παρόλο που ήταν φθινόπωρο, γιατί η θάλασσα έχει μια μοναδική μαγεία να με ηρεμεί και όλο το περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό από ότι το καλοκαίρι. Εσύ αν θέλεις μπορείς να πας και σε πιο χειμερινούς προορισμούς, στα ορεινά της Ναυπάκτου.

Αφού φτάσαμε στον προορισμό μας Σάββατο αρκετά νωρίς και τακτοποιηθήκαμε και στο δωμάτιο του ξενοδοχείου (έχει πολλές επιλογές ξενοδοχείων, ανάλογα την τιμή που διαθέτεις) ξεκινήσαμε για βόλτα-εξερεύνηση της περιοχής. Ωστόσο, ο καιρός δεν ήταν τόσο σύμμαχος μας, αφού έπιανε ανά διαστήματα καταιγίδα. Εμείς δεν το βάλαμε κάτω φυσικά κι έτσι με τις ομπρελίτσες μας κάναμε τη βόλτα μας, μαγεμένοι από τα υπέροχα σοκάκια της περιοχής, τον συννεφιασμένο καιρό, τα κτίρια μιας άλλης εποχής και φυσικά το επιβλητικό κάστρο που πρόβαλε από όλες τις περιοχές της πόλης.

Όπως μας ενημέρωσαν οι τοπικοί, λόγω βροχής δε συνιστούσαν να πάμε στο κάστρο, γιατί γλίστραγε ο δρόμος που θα κάναμε τη μίνι πεζοπορία μας, οπότε το αφήσαμε για την επόμενη μέρα. Φυσικά επισκεφτήκαμε το ρολόι της πόλης που φαίνεται από κάθε πλευρά της και έχει μια φοβερή θέα. Εννοείται κάναμε και βραδινή βόλτα στο λιμάνι με τα φοβερά θερμά φώτα που έχουν.

Από το πολύ περπάτημα της ημέρας και αφού η ημέρα είχε πέσει για τα καλά και την είχε διαδεχτεί η νύχτα, ήρθε η ώρα φυσικά για τι άλλο…για φαγητό!!! Μαζί με ένα υπέροχο κρασί που πήραμε, δοκιμάσαμε διάφορα καλούδια και όλα ήταν ένα και ένα.

Την επόμενη μέρα, όπου ήταν και η ημέρα της αναχώρησης μας, αποφασίσαμε νωρίς το πρωί να επισκεφτούμε το κάστρο. Για καλή μας τύχη, είχε πολύ καλό καιρό, έτσι μπορέσαμε να κάνουμε την ανάβαση μας. Αν δε θέλεις, φυσικά να πας με τα πόδια, έχει και δρόμο να ανέβεις με το αυτοκίνητο. Αλλά προτείνω 10000% να πας με τα πόδια, γιατί βλέπεις μια άλλη Ναύπακτο, εκείνη που είναι μέσα σε καντούνια, μικρά δρομάκια, σπιτάκια που ξεπροβάλουν γύρω από τα τοίχοι του κάστρου που κάλυπτε και προστάτευε την πόλη. Αφού φτάσαμε μετά από αρκετή ώρα ανάβασης, η θέα μας αντάμειψε. Μπορείς να διακρίνεις από το Ρίο απέναντι στη Πάτρα μέχρι πάνω τα ορεινά της Ναυπάκτου.

Μετά την κατάβαση μας και για τον δρόμο της επιστροφής, αποφασίσαμε να μην πάμε από τον γρηγορότερο δρόμο που είναι από την Πελοπόννησο, αλλά να κάνουμε τον παραλιακό από πάνω, που είναι περίπου 1-1,5 ώρα περισσότερο. Έτσι, πρώτη στάση κάναμε στο Γαλαξίδι. Εντυπωσιαστήκαμε τόσο πολύ από το ωραίο κλίμα και τοπίο που υπάρχει εκεί, που μας έχει κάνει να θέλουμε να ξαναπάμε. Έπειτα περάσαμε από Ιτέα, Δελφούς και Αράχοβας που η θερμοκρασία είχε πέσει κατά 7 βαθμούς λιγότερο από ότι ήμασταν στα παραθαλάσσια και γινόταν πανικός από κόσμο.

Αφού είχε πάει αργά το μεσημέρι και ακούγαμε τα στομάχια μας να παραπονούνται, αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στη γνωστή Λιβαδειά με τα ψητά της. Μαντέψτε…και εκεί γινόταν χαμός, ωστόσο κάναμε υπομονή και για αυτό ανταμειφθήκαμε. Αφού είχαμε σκάσει από το φαγητό και γεμάτοι με ωραίες εικόνες και αναμνήσεις, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.

Μπορεί αυτό το ταξίδι να μην είχε πολύ σασπένς, όμως είναι μια καλή αφορμή για να σου δώσει μια ώθηση να κάνεις μια μικρή απόδραση από τη καθημερινότητα, να αδειάσεις το μυαλό σου και να επιστρέψεις γεμάτος/η με δύναμη και φορτωμένες τις «μπαταρίες» σου!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com