Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στους φίλους που γνώρισα στις σπουδές και παίρνουν πτυχίο/φεύγουν από εδώ.

ichef.bbci.co.uk

Άκουγα ανέκαθεν ότι οι φιλίες των σπουδών είναι αυτές που σε καθορίζουν σαν άνθρωπο και είναι πιο πιθανό να κρατήσουν στη μετέπειτα ζωή. Η αλήθεια ωστόσο, είναι πως όταν ερχόμαστε να σπουδάσουμε, ειδικά αν έχουμε ήδη γνωστούς και φίλους στο χώρο σπουδών μας,  δε φανταζόμαστε ότι θα βρούμε κι άλλους, σαν αυτούς που έχουμε ήδη. Κι αυτό γιατί όσους φίλους έχουμε ερχόμενοι στις σπουδές, τις περισσότερες φορές  τους ξέρουμε από μικροί και λίγο-πολύ έχουμε μεγαλώσει μαζί τους.

Έρχεται όμως η στιγμή που αναθεωρούμε. Γνωρίζουμε άτομα που ταιριάζουμε μαζί τους, όχι γιατί είμαστε οι ίδιοι, αλλά αντίθετα, επειδή είμαστε διαφορετικοί. Άτομα που ανεξάρτητα από το αν έχουν μεγαλώσει όπως εμάς ή διαφορετικά, έχουν κάτι που λείπει από τη ζωή μας ή κάτι που θα θέλαμε να έχουμε περισσότερο σε αυτή.

aspireatlantic.com

Τι γίνεται όμως όταν αυτοί είναι σε μεγαλύτερο έτος; Από τη μία, αυτό έχει πάρα πολλά θετικά αφού, ξέρουν πιο πολλά από εσένα για το πανεπιστήμιο, τις εξεταστικές, άλλα και για ωραία στεκάκια, χώρους διασκέδασης και γενικά για τη ζωή εκεί. Από την άλλη όμως… συνήθως, φεύγουν πιο νωρίς.  Δεν το καταλαβαίνεις αλλά «το χρόνο τους μετρούν για το πτυχίο» και καθώς εσείς φτιάχνετε αναμνήσεις ο χρόνος περνά κι η ώρα αυτή πλησιάζει.

Θα μου πεις τώρα αντί να χαίρεσαι που οι φίλοι σου τελειώνουν, παίρνουν πτυχίο και γενικότερα είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν μια άλλη ζωή, παραπονιέσαι;

Αρχικά, δεν είμαι εγωίστρια απλά δεν μου πολυαρέσουν οι αποχαιρετισμοί. Είμαι χαρούμενη που τα έχουν καταφέρει κι ακόμα πιο χαρούμενη που τους γνώρισα. Όλα όμως άλλαξαν όταν πήγα στην πρώτη αποφοίτηση. Εκεί άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι σιγά-σιγά θα ξεκινήσει αυτό να συμβαίνει με όλους, σαν κολλητική ασθένεια ένα πράμα.  Ε, και όπως είναι λογικό, με πιάνει λίγο μια μελαγχολία του τύπου «ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ ΤΩΡΑΑΑΑΑ, ΜΕΙΝΕ ΕΔΩ ΜΗ Μ΄ΑΡΝΗΘΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑΑΑΑΑ». Κακά τα ψέματα οι πιο μεγάλοι φίλοι μας, είναι και λίγο σαν τους γονείς μας και νιώθουμε λίγο πιο ασφαλείς όταν ξέρουμε ότι είναι κοντά μας. Άσε που γίνεται και θέμα της συνήθειας, αφού τα άτομα αυτά έχουν πλέον ενσωματωθεί στην καθημερινή σου ζωή σαν να ήταν εκεί από πάντα.

Εντωμεταξύ, τόση ώρα που πλέκω εγκώμια για άλλους θα φαντάστηκες ότι χε***κα για τους φίλους τους παιδικούς. Καμία σχέση, απλά αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε αυτούς που φεύγουν.

Θα μπορούσα να γράφω για πάντα, για το θέμα αυτό, γιατί πραγματικά δε φαντάζεσαι ποτέ ότι θα έρθεις τόσο κοντά με άγνωστους ανθρώπους. Όσο κι αν θέλω να μείνουν, άλλο τόσο θέλω να φύγουν για να κάνουν τα όνειρα τους αληθινά. Έμαθα πολλά από εκείνους κι αυτό είναι που μετράει.  Όσον αφορά εμένα, θα το συνηθίσω εξ’ άλλου είναι όλα ένας κύκλος, άλλοι φεύγουν κι άλλοι έρχονται.

images1.whatuni.com

*stay tuned: Ετοιμάζομαι  για περισσότερες αποφοιτήσεις και αποχαιρετισμούς*

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: data.whicdn.com