Η συνήθεια. Αυτή η κακή συνήθεια, η συνήθεια που γίνεται λατρεία, και όλα όσα συνεπάγονται.

Λένε πως η συνήθεια, είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου και πως με το μάτι, συνηθίζει και ο νους. Με τα προηγούμενα, θέλουμε να αποδείξουμε πόσο βαθιά είναι ριζωμένες μέσα μας πολλές μαθησιακές ατομικές ή συλλογικές συμπεριφορές μας.

Η «έξη» είναι η συνήθεια που αποκτιέται με την επανάληψη μιας πράξης ή με τη συνεχή επίδραση του ίδιου παράγοντα. Έτσι, έχουμε το δια βίου «απόκτημα».

Υπάρχουν αμέτρητες καλές  αλλά και αμέτρητες κακές – και μοιραίες – συνήθειες στον κόσμο που ζούμε. Η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, απλές καθημερινές πράξεις που συμβάλουν στην «προκοπή» της σημερινής κοινωνίας και της κάθε – μελλοντικής – κοινωνίας. Η συμπαράσταση, η αγάπη, η τρυφερότητα, αυτή η μια καλή κουβέντα, που μπορούμε να προσφέρουμε ή να μας προσφέρουν, που μας φτιάχνει την διάθεση. Απλά καθημερινά – όχι υλικά – πράγματα, που είναι στην ανθρώπινη φύση και έχουν την δυναμική να μας κάνουν καλύτερους.

Η συνήθεια σχέσεων, η συνήθεια ανθρώπων..

Στον αντίποδα,  η ροπή και η κλίση «της ζυγαριάς του μυαλού μας», προς κάθε τι το βλαπτικό, το ζημιογόνο, το εθιστικό, το καταστρεπτικό. Η συνήθεια και ο εθισμός στο αλκοόλ, στα παραισθησιογόνα, στις ψυχοτρόπες ουσίες.

3.bp.blogspot.com

Ο Αριστοτέλης, είπε πως «Όλες οι ανθρώπινες πράξεις έχουν ως αίτιο ένα από τα εξής επτά: τύχη, φύση, παρόρμηση, συνήθεια, λογική, πάθος, πόθο».

Και αμέσως μπαίνω σε σκέψεις… Είναι άραγε η συνήθεια που μας κρατάει μερικές φορές; Είναι η συνήθεια που μας κρατάει στάσιμους; Είμαστε όντως «ζωντανοί» ή ό,τι κάνουμε, γίνεται μηχανικά λόγω συνήθειας; Ζούμε δηλαδή στο τώρα, ή ζούμε με τις αναμνήσεις και την ικανότητα αυτή του εγκεφάλου να προσαρμόζεται;

Η δύναμη της συνήθειας, θαρρώ πως είναι πολύ μεγάλη. Παλεύουμε τόσο πολύ να την κατακτήσουμε γιατί την χρειαζόμαστε, είναι ναι στη φύση μας, αλλά ξεφεύγουμε, χάνουμε το μέτρο. Κινδυνεύουμε τότε, να μας κατασπαράξει. Η συνήθεια, ευθύνεται για πολλές ακατάλληλες, τοξικές (!) σχέσεις που συνεχίζονται, σαν να είναι υγιείς. Μπορεί να είναι ερωτικές, φιλικές ή ακόμα κι επαγγελματικές σχέσεις και δεσμοί, που δε διακόπτονται, γιατί συνηθίσαμε πια. Βολευτήκαμε, φοβόμαστε να εξερευνήσουμε το άγνωστο, που τόσο πολύ μας γοητεύει.  

Όσο κι αν το θέλουμε το απρόβλεπτο, όσο και αν θέλουμε να δοκιμάσουμε νέα πράγματα, μιας και μας γαργαλάει μέσα μας, πάντα γυρνάμε θες στα γνωστά, σ’ εκείνα που ξέρεις και σε ξέρουν. Εκεί που μπορείς να προβλέψεις τι και πως θα συμβεί. Εκεί που άρα γνωρίζεις πως θα αντιδράσει ο άλλος, ξέρεις τον τρόπο με τον οποίο θα φερθείς, αρά ξέρεις και πώς θα εξελιχθεί. Δεν σπαταλάμε ενέργεια για να εξερευνήσουμε, να μάθουμε νέα πράγματα και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, αλλά αναλώνουμε ενέργεια σε οποιαδήποτε μικρή μ. Φοβόμαστε να μην μείνουμε μόνοι μας; Φοβόμαστε να μην βγούμε «έξω από τα νερά μας;». Στο τέλος της ημέρας, που μένουμε σ’ αυτά – τα δικά μας – όρια, τι καταλαβαίνουμε;

Δώσε ένα τέλος στις τοξικές σχέσεις και στους τοξικούς ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σου. Δώσε τέλος στη συνήθεια που σου κάνει κακό. Αξίζεις καλύτερα, και μπορείς να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Μην αρκείσαι με ό,τι-δήποτε μπορεί να υποβιβάσει την ψυχική σου υγεία. Τερμάτισε αυτό που σε κρατάει πίσω, λόγω συνήθειας, και θα βρεις τα πόδια σου ξανά, θα συνηθίσεις στα σωστά και ιδανικά, για σένα.

i.pinimg.com

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: sinitheia.com