Ήταν από αυτούς τους απρόβλεπτους τύπους και λίγο ή πολύ με κολάκευσε. Χτυπάει λοιπόν το τηλέφωνο, απαντώ, κάνει πρόταση για καφέ.. Δεν το σκέφτηκα δεύτερη στιγμή, πετάχτηκα πάνω και ετοιμάστηκα, ήθελα τόσο πολύ να γνωρίσω αυτόν τον εν μέρει «άγνωστο» και μυστηριώδη άντρα.

Καθώς πίναμε το καφέ μας και συζητούσαμε, οφείλω να ομολογήσω ότι  με είχε συνεπάρει με τον τρόπο σκέψης του και την γοητεία του.. κάτι του είπα, επίτηδες εννοείται,  για να ταράξω λίγο τα νερά και να δω αντίδραση .. τι το ήθελα.  Η απάντηση του με ένα μισοθυμωμένο και θιγμένο ύφος «εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους, μην με συγκρίνεις».

Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι, οι «εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους», στις πλείστες των περιπτώσεων είναι σαν τους άλλους και χειρότεροι!

Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή την φράση και θα ελπίζαμε να μην…  και εκεί που πετούσες στα σύννεφα με ένα διάπλατα χαζό χαμόγελο, χάνεις κάθε σου ελπίδα, κυρίως εάν έχεις ερωτευτεί τον άνθρωπο που το ξεστόμισε.

Δεν διαφωνώ, είναι λάθος να συγκρίνουμε ανθρώπους και καταστάσεις, άλλα δεδομένα έχει η κάθε περίπτωση. Όμως, όσοι χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν σαν όπλο τους αυτή τη φράση τότε..  ναι ίσως να είναι χειρότεροι από κάθε «άλλο».

Διότι αν χρειαστεί, αλήθεια, να ειπωθεί αυτή η φράση σαν επιχειρήμα για να πείσεις κάποια, τότε είναι ξεκάθαρο πως ο χαρακτήρας σου δεν λέει κάτι και χρειάζεται τέτοιους είδους κουβέντες… απερίσκεπτες και χιλιοειπωμένες… γιατί δεν έχεις να δώσεις κάτι ουσιαστικό και αληθινά δικό σου.

Γιατί μάλλον εσύ και οι «πράξεις» οι αληθινά αντρίκιες πράξεις, δεν έτυχε ποτέ να γνωριστείτε.
Γι’ αυτό μην μου λες πως δεν είσαι σαν τους άλλους… είσαι και μάλιστα χειρότερος από κάθε άλλον που προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από αυτή την κουβέντα.

Αλλιώς αν δεν είσαι σαν τους άλλους, γιατί δεν μου το αποδεικνύεις; Γιατί δεν μου εξήγησες όσα άφησες να αιωρούνται; Γιατί άφησες ανυπεράσπιστη αυτή την φράση που με τόση σιγουριά ξεστόμισες; Ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις.

Κάποτε γούσταρα πολύ τα λόγια, κυρίως τα παραφουσκωμένα, νόμιζα πως είναι ένας απλά πολύ όμορφος πρόλογος για να ξεκινήσουν οι πράξεις να ξεδιπλώνοντα. Πόσο λάθος έκανα, όπως φάνηκε στη πορεία μόνο αυτό δεν ήταν, ουδεμία σχέση είχε με αυτό που είχα εγώ στο μυαλό μου.

Έν ολίγοις, έχοντας δάσκαλο τις εμπειρίες μου.. έμαθα ότι όσοι μιλούν πολύ, δεν πράττουν καθόλου γιατί θεωρούν ότι έχουν καλυφθεί με 2-3 ωραίες κουβέντες. Επίσης, έμαθα, ότι όσοι ήρθαν λιγομίλητοι, έκαναν μεγάλες πράξεις. Χωρίς να έχουν την ανάγκη, προφανώς, να παραφουσκώσουν λόγια και καταστάσεις, γιατί βλέπεις είχαν οι ίδιοι υπόσταση.

memyselfandela.files.wordpress.com

Η 2^η κατηγορία έχει γίνει και η αγαπημένη μου. Όταν τύχει να γνωρίσω έναν λιγομίλητο άνθρωπο ξέρω σίγουρα ότι είναι χωρίς υπερβολή, θρύλος. Το ένστικτο μου δεν έχει πέσει ποτέ έξω σε τέτοιες περιπτώσεις, γιατί σε αυτά τα άτομα μπορείς να το ανιχνεύσεις στο βλέμμα τους και να το νιώσεις μέσα από την αύρα τους.. Αυτή την όμορφη, γοητευτική αλλά κυρίως αθόρυβη αυτοπεποίθηση που ήδη κατέχουν, χωρίς καμία αλαζονεία στο βλέμμα τους. Την οποία, όπως προανάφερα, δεν διψούν να αποκτήσουν μέσα από χαζά τεχνάσματα, γιατί για κάποιους όπως φαίνεται είναι θείο δώρο της φύσης, το οποίο τους χάρισε απλόχερα μαζί βέβαια και με μυαλό μέσα στο κεφάλι τους. Κάτι που ακόμη δεν είμαι σίγουρη αν κατοικείται σε όλους τους ανθρώπους.

Συμβουλή μου..

 «Μην ξενιτεύεις την ψυχή σου στην κάθε μπάσταρδη Ιθάκη που σε παραμυθιάζει».

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: miro.medium.com