Μεγαλώνοντάς έχω μάθει πολλά πράγματα και ακόμα μαθαίνω. Όμως δεν εννοώ την κατάρτιση που λαμβάνουμε από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τα φροντιστήρια και τα βιβλία αλλά την μάθηση που λαμβάνουμε από τους γύρω μας.

Πάντα μου άρεσε να κάθομαι και να χαζεύω τα αυτοκίνητα που προσπαθούν να προλάβουν τον χρόνο –λες και το 1 λεπτό θα κάνει την διαφορά-, τους ανθρώπους στις καφετέριες που μιλάνε, γελάνε, αναπολούν και διαφωνούν –δεν είμαι stolker αλλά η παρατήρηση άγνωστων ατόμων με βοηθά να κατανοήσω καλυτέρα τις αντιδράσεις, τα αισθήματα του άλλου μέσα από τις γκριμάτσες και το ύφος του-.

Ωστόσο  πλέον δεν βλέπω κάτι τέτοιο, βλέπω άτομα που αποβλακώνονται στα κινητά και δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να συζητήσουν πάρα μόνο κάτι που τους εμφανίζεται μέσα από το σκρολ του ίνσταγκραμ και του facebook . Άτομα θα έλεγα κενά κατά κάποιον τρόπο, χωρίς κάποιο ενδιαφέρον, ένα πάθος και μια δική τους άποψη.

marketwatch.com

Και αυτό το παρατηρώ κυρίως σε εμάς τους νέους, που έχουμε μεγαλώσει πολύ διαφορετικά από τους γονείς και τους παππούδες μας. Αν ρωτήσεις κάποιο μεγάλο φυσικά και θα σου πει ότι η τεχνολογία μας αποβλάκωσέ αλλά διαφωνώ. Η τεχνολογία είναι και  θα συνεχίζει να είναι φοβερή, όμως δυστυχώς δεν μπορούμε να την ελέγξουμε και να την  χρησιμοποιήσουμε για να εξελιχθούμε εμείς. Τα βρίσκουμε όλα τόσο έτοιμα ,καμία προσπάθεια, κανένας κόπος πάρα μόνο ένα googlaρισμα στο κινητό και μαθαίνεις για αυτό που θες, δεν προβληματίζεσαι, δεν ενδιαφέρεσαι για μια πιο βαθιά και τεκμηριωμένη γνώση.  Πλέον ό,τι μας  «πασάρουν» τα κανάλια και ο τύπος το πιστεύουμε, αγνοώντας ποιος κρύβεται πίσω από αυτά και τι μηνύματα αποσκοπεί να περάσει στην κοινωνία αλλά και αυτά πως επηρεάζουν ένα νέο άτομο.

Είναι θλιβερό αν σκεφτείς ότι ζούμε σε μια χωρά με πολύ ιδιάζοντα προβλήματα, μια χώρα όπου το ρουσφέτι και η διαφθορά είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα όργανα και τους φορείς της χώρας μας και εμείς αντί να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση, είτε αδιαφορούμε και απέχουμε με την δικαιολογία ότι κουραστήκαμε είτε επιρρίπτουμε ευθύνες ο ένας στον άλλο χωρίς να κάνουμε κάτι ουσιώδες που θα αποφέρει αποτελέσματα για ένα καλύτερο μέλλον.

hbr.org

Ωστόσο ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι που αποκαλούμε διεφθαρμένους δεν ήταν πάντοτε έτσι, κάποτε ήταν παιδιά, έφηβοι, νέοι με ελπίδες, όνειρα και προσδοκίες όμως στην πορεία για να πραγματοποιήσουν όλα αυτά αλλάξαν και μαζί τους άλλαξε και η ιεραρχία των αξίων τους. Η Ατομική εξέλιξη είναι κάτι που πρέπει να επιδιώκουμε –σε οποία ηλικία και αν βρισκόμαστε-  ωστόσο για να πέτυχει η εξέλιξη μας και να μην χάσουμε τον εαυτό μας στον δρόμο προς την εξέλιξη πρέπει να μην ξεχάσουμε ποτέ τις αξίες και τις αρχές που μάθαμε μέσα από το σχολείο και την οικογένεια. Παιδιά που μεγάλωσαν  μέσα στην χαρά και έμαθαν για αρχές όπως η αγάπη, ο εθελοντισμός, η ισότητα, η προσφορά, τώρα επικεντρώνονται στο χρήμα και στην εξουσία. Ζουν για να δουλεύουν και δεν δουλεύουν για να ζήσουν. Παραμερίζουν τα πάντα -οικογένεια, φίλους, στιγμές, αναμνήσεις, ενδιαφέροντα – και βάζουν την δουλειά και την επιτυχία τους πάνω από όλα ξεχνώντας πως είναι να απολαμβάνουν την ζωή τους. Ελπιζω πως η πιο νέα γενιά να εστιάσει στα πράγματα που έχουν πραγματική αξια και να έχει τα παραπάνω ως πρότυπα αποφυγής. Γιατί όπως είπε και ο Κομφούκιος «Μελέτησε το παρελθόν εαν θες να ορίσεις το μέλλον»!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: ueiglobaljalandharhome.files.wordpress.com