Μια ζωή στην πρίζα, μια ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, μια γερή δόση τρέλας, ζωντάνια και ενθουσιασμός για τη ζωή και τις προκλήσεις της. Πάντα αναζητούσα κάθε ευκαιρία να ανακαλύψω κάτι νέο, να προκαλέσω τα όρια μου και να νιώσω τον παλμό της ζωής…
Όταν έκλεισα τα 25 μου το Φεβρουάριο λοιπόν, ένιωσα πως μεγαλώνω – ναι το ένιωσα? – και δεν ήθελα να λείψει απ’ τη ζωή μου η δράση. Ήμουν τρισευτυχισμένη με τη δουλειά μου, τις φιλίες και τις σχέσεις μου αλλά μου έλειπε ο αγώνας, το ρίσκο και οι άνθρωποι με μια έξτρα δόση περιπέτειας που να τους εξιτάρει το κάθε παράξενο, περίεργο, αλλόκοτο και extreme.
Γνώριζα για τα Wander Games από μία πολύ ξεχωριστή φίλη, τη Δέσποινα, και όσοι την γνωρίζετε ξέρετε καλά πως είναι από μόνη της ένα όνομα, μια ιστορία.
Τα Wander Games είναι ένα από τα καλύτερα travel competitions στον κόσμο, που προκαλεί στο μέγιστο κάθε πτυχή του εαυτού σου και του ταξιδιωτικού σου χαρακτήρα.
Έτσι και έγινε λοιπόν: Wander Games 2023 it is!
Χωρίς δεύτερη σκέψη, συμπλήρωσα τις αιτήσεις, ακολούθησαν οι διαδικασίες και με μεγάλη χαρά έμαθα πως πέρασα στο shortlist και μετέπειτα στην επιλογή των 8 διαγωνιζόμενων.
Μια backpack, μια δόση τρέλας και μοναδική σκέψη… η ΝΙΚΗ!
- Άφιξη: Bangalore, India, Asia.
- Αναχώρηση: Mumbai, India, Asia.
Μόνο αυτά γνωρίζαμε για τον αγώνα. Δεν είχαμε ιδέα τι θα αντιμετωπίζαμε, πώς, τι, πού και πότε. Αλλά αυτό ακριβώς ήταν και η ουσία του αγώνα. Το άγνωστο!
Ετοίμασα βαλίτσες, πήρα κάθε είδους protein bars, βιταμίνες, ηλεκτρολύτες και αρκετά, αρκετά πολλά, πάρα πολλά προληπτικά φάρμακα για οτιδήποτε μπορεί να συμβεί.
8 συμμετέχοντες λοιπόν από διαφορετικές χώρες, tough competititors, travellers, και πλέον φίλοι για μια ζωή, να τρέχουμε στους δρόμους της Ινδίας. Όλοι με ένα στόχο: τη ΝΙΚΗ.
Άτομα που γνωρίστηκαν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, που αγωνίζονταν με τον ίδιο στόχο, τον οποίο μόνο ένας θα κατάφερνε. Φίλοι στη ζωή, εχθροί στο παιχνίδι. Όλα κρίνονταν στον πόντο, στη λεπτομέρεια, στην απόφαση στιγμής και στην ικανότητα άμεσης προσαρμογής.



Η πρώτη μέρα ήταν περίεργη. Φτάσαμε ο καθένας ξεχωριστά στην Ινδία, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, όλοι μας ψάρια έξω απ’ τα νερά τους. Ο αγώνας ξεκίνησε, και τα πάντα ήταν μια πρόκληση. Για τα πάντα μετρούσαν πόντοι, από το τι έλεγες, μέχρι το ό,τι έκανες.
Κάθε πρωί λαμβάναμε οδηγίες για το τι θα ακολουθήσει, δε ξέραμε ποιος ήταν ο προορισμός παρά μόνο τις προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε. Κάποιες απαιτούσαν φυσική άσκηση, άλλες έρευνα και στρατηγική, άλλες απαιτούσαν δεξιότητες σε παζάρια και διαπραγματεύσεις, και άλλες περιλάμβαναν προσανατολισμό, food challenges και decision making. Ωστόσο, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν και ο περιορισμένος χρόνος! Επειδή τα πάντα μπορούν να επιτευχθούν όταν έχεις την ψυχραιμία να σκεφτείς και να αποφασίσεις τι είναι καλύτερο να πράξεις… το ίδιο πρόβλημα όμως γίνεται ευμέγεθες όταν υπάρχει η πίεση του χρόνου, όταν δεν έφαγες καλά, όταν κοιμήθηκες σε τρένο και όταν τρέχεις στους 40 βαθμούς της Ινδίας!!
Το πρώτο βράδυ η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο και παρά το ότι θα έπρεπε να ξυπνήσουμε στις 6 το πρωί δε μπορούσα να κοιμηθώ. Βασανιστικές σκέψεις, άγχος και αμέτρητες ώρες στρατηγικής στο μαξιλάρι μου. ‘‘Πως θα τα καταφέρω;’’ σκεφτόμουν. Άρχισα να οργανώνω τις σκέψεις μου και να γράφω όλα όσα περνούσα και όλα όσα ένιωθα.
Στην πρώτη δοκιμασία είχα σοκαριστεί. Δεν ήξερα πως, πότε και τι να πράξω. Η ευκολία με την οποία οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι διαχειρίστηκαν την κατάσταση με είχε σοκάρει. Οι αρνητικές σκέψεις μέσα μου ξεκίνησαν… «ίσως να μην είμαι εγώ για τέτοια, δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσω, πώς θα τα καταφέρω;» … Σταμάτησα, αναθεώρησα και αποφάσισα να αντιμετωπίσω τις δοκιμασίες με περισσότερη θετική διάθεση και να το απολαύσω. Χωρίς άγχος, χωρίς ανταγωνισμό, θα κάνω το καλύτερο που μπορώ κι αν δεν είμαι εγώ αυτή που θα κέρδιζε το βραβείο, θα έφευγα σίγουρα με μια βαλίτσα γεμάτη εμπειρίες.
Παρά το σοκ της πρώτης δοκιμασίας όμως, οι επόμενες μέρες ήταν καλύτερες και η βαθμολογία μου πήγαινε πολύ καλά. Απρόβλεπτες προκλήσεις και ξαφνικές αλλαγές ωστόσο, έφεραν τα πάνω κάτω και είχα πέσει στις πιο κάτω θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, προφανώς απογοητευμένη. Ήξερα, όμως, ότι είχαμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας για το τελικό αποτέλεσμα.



Καθώς οι μέρες περνούσαν όλα έμοιαζαν ακόμα πιο δύσκολα λόγω της συνεχούς ταλαιπωρίας, της έλλειψης ύπνου και όλων όσων περνούσαμε. Το πιο δύσκολο απ’ όλα ωστόσο ήταν το να βρίσκεσαι σε ανέγερση 24 ώρες το 24ωρο, το οποίο πιστέψτε με, ήταν πολύ πιο δύσκολο ψυχικά παρά σωματικά.
Στο τέλος των ημερών, κατάφερα να συγκεντρώσω αρκετά μετάλλια και πολύτιμους πόντους όπου και όπως μπορούσα, περνώντας στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Όλα πλέον έμοιαζαν πολύ πιο έντονα. Ένα βήμα πριν το τέλος και μοναδική σκέψη… η ΝΙΚΗ!
Τα είχα βάλει με τον εαυτό μου, που τον είχα υποτιμήσει στην αρχή. Ανακάλυψα πολλά που δεν ήξερα για μένα και τις δυνατότητες μου. Προσπαθούσα να μιλήσω με τη λογική μου και να δώσω βάση στα δυνατά μου σημεία.
Θυμάμαι έντονα, μετά από ένα συγκεκριμένο food challenge πόσο είχα αρρωστήσει, που δε μπορούσα να κοιμηθώ και όλο μου το σώμα πονούσε. Έφυγα απ’ το δωμάτιο στις 5:00 το πρωί ψάχνοντας διανυκτερεύον φαρμακείο στη μέση της Ινδίας. Ένας καλός κυριούλης ευτυχώς με εξυπηρέτησε, πήρα κάποια φάρμακα και το επόμενο πρωί ένιωσα καλύτερα.
Η νίκη της Δέσποινας το 2022 ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για να πραγματοποιήσω το Double Cyprus Win το 2023!


Βρισκόμασταν σχεδόν στο τέλος και οι δοκιμασίες γίνονταν όλο και πιο απαιτητικές. Η αγωνία μας κορυφωνόταν μέρα με τη μέρα. Προς το τέλος, 2 καλές φίλες και διαγωνιζόμενες αποχώρησαν από το παιχνίδι η μια μετά την άλλη και αυτό με έκανε να αναθεωρήσω το που βρίσκομαι, τι κάνω εδώ, και αν όλο αυτό είναι ίσως πιο επικίνδυνο από όσο φανταζόμουν. Η επιθυμία για τη νίκη είχε θολώσει αρκετές φορές την κρίση μας, κάνοντας μας να αγνοήσουμε πολλές φορές τον κίνδυνο. «Τα πάντα για τη νίκη, whatever it takes», λέγαμε.
Είχαμε απομείνει πλέον μόνο 2 γυναίκες και 4 άντρες. Ο ανταγωνισμός έγινε ακόμα πιο έντονος. Ο βαθμολογικός πίνακας έδειχνε την πρώτη θέση στους 220 πόντους, ενώ αμέσως μετά ακολουθούσα εγώ με 219 πόντους.
Η μια δυσκολία ωστόσο έφερνε την άλλη, δοκιμάζοντας κάθε στοιχείο του χαρακτήρα μας. Θυμάμαι τον εαυτό μου να προσεύχεστε κάθε βράδυ η επόμενη μέρα να ξημερώσει καλύτερη.
Η επόμενη μέρα έφτασε. Η μεγάλη μέρα.
Ξύπνησα και πάλι άρρωστη, με κόμπο στο στομάχι και απίστευτους πονοκεφάλους. Είχα ήδη έναν τραυματισμό στο γόνατο από τον αγώνα μοτοσικλέτας της προηγούμενης μέρας, διένυα τις «κακές μέρες του μήνα» μιας γυναίκας, και είχα ανεβάσει πυρετό! ‘‘Θα αγωνιστώ’’, είπα. Ήταν η τελευταία μέρα, οπότε τι άλλο έμεινε να πάθω; αυτοσαρκαζόμουν.
Είχαμε το Platinum Challenge! Έναν εξουθενωτικό αγώνα διάρκειας 5 ωρών που απαιτούσε να ταξιδέψουμε με όποιο μέσω θέλαμε από το Pune μέχρι το Mumbai, με ελάχιστα χρήματα και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ενώ έπρεπε να πραγματοποιήσουμε και άλλες προκλήσεις στη διαδρομή, για επιπλέον πόντους. Στη μέση του αυτοκινητόδρομου, είχα «γονατίσει» εκλιπαρώντας μια καλή κυρία να μας βοηθήσει. Το ένα έφερε το άλλο και με πολλή υποστήριξη από τους ντόπιους, στο δρόμο για την τελική ευθεία μετά από πολλές ώρες έρευνας, στρατηγικής, και ζόρι, βρισκόμασταν μέτωπο με μέτωπο για τη νίκη! Για ένα κόκκινο φανάρι με ελάχιστα δευτερόλεπτα διαφορά, πέρασα προσωρινά στην 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ξεπερνώντας με αρκετή διαφορά τον διαγωνιζόμενο που βρισκόταν στη 2η θέση.
Αλλά τα πράγματα δεν είχαν τελειώσει ακόμη. Ακολουθούσαν ακόμη 4 gold challenges που μπορούσαν να αλλάξουν τα πάντα. Ο διαγωνιζόμενος στη 2η θέση έπρεπε να κερδίσει και τις 4 τελευταίες δοκιμασίες για να επανακτήσει την 1η θέση.


Κέρδισε την πρώτη δοκιμασία με ευκολία, έναν αγώνα τριών χιλιομέτρων τρέξιμο. Στη συνέχεια, μας οδήγησαν στο local market όπου έπρεπε να βρούμε κάποια παράξενα αντικείμενα στο πιο σύντομο χρονικό διάστημα με ελάχιστα χρήματα. Και πάλι κέρδισε κάνοντας το 2/2. Η επόμενη δοκιμασία ήταν ένα παζάρι σταφυλιών, όπου με μεγάλη διαφορά έκανε το 3/3. Απέμενε λοιπόν μόνο μια τελική δοκιμασία για να αναδείξει τον μεγάλο νικητή. Ήταν όλα για όλα, εγώ η αυτός.
Γι’ αυτή τη δοκιμασία, μας είχαν δώσει κάποια στοιχεία να ερευνήσουμε, ώστε να μπορέσουμε να κατευθυνθούμε προς μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Εάν φτάναμε στη σωστή τοποθεσία θα λαμβάναμε ένα μήνυμα με τα επόμενα στοιχεία, και θα καθοδηγούμασταν από τοποθεσία σε τοποθεσία μέχρι την πύλη τερματισμού. Και πάλι, σε έναν αγώνα που τα πάντα κρίνονταν στο δευτερόλεπτο, σε κάθε τοποθεσία εγώ και το άλλο φαβορί φτάναμε μαζί.
Κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, τα πάντα κρίνονταν στην γρήγορη απόφαση. Έκατσα στο πλάι, ιδρωμένη, με κομμένη την ανάσα και άρχισα να κάνω autostop. Είχα ξεσπάσει. Το άγχος και η ψυχολογική πίεση των τελευταίων ημερών βγήκε προς τα έξω, και δε μπορούσα να το διαχειριστώ. Ο Άγγλος διαγωνιζόμενος που ήταν στον αγώνα μαζί μου, μου στάθηκε και με βοήθησε να συνεχίσω. Άρχισα να κλαίω όταν ένα ταξί σταμάτησε μπροστά μου. «Συμμετέχω σε έναν αγώνα και πρέπει να πάω σε αυτήν την τοποθεσία» είπα. «Ελάτε, θα σας πάω» μου είπε. «Δεν έχω χρήματα» απάντησα.
Τα χρήματα που είχαμε μας αρκούσαν μόνο για την τελική τοποθεσία, και δεν υπήρχε περίπτωση, κουτσή όπως ήμουν, να φτάσω πρώτη εκεί. «Μπες μέσα» επέμεινε. Με πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην επόμενη τοποθεσία. «Τρέξε να νικήσεις, δε θέλω χρήματα, απλά αν ξανάρθεις κάποτε στην Ινδία και πάρεις ταξί, δώσε σε εκείνον τον άνθρωπο τα χρήματα που θα έδινες σε εμένα».
Κατέβηκα – φυσικά κλαίγοντας ακόμα πιο έντονα από όλο το φόρτο συναισθημάτων – πήρα γρήγορα το verification και τα στοιχεία της επόμενης τοποθεσίας, και βγήκα ξανά στο δρόμο για autostop. Ήξερα ότι ήταν η τελευταία κούρσα πριν τον τερματισμό, οπόταν πλέον όλα τα χρήματα που μου είχαν απομείνει θα τα έδινα στο επόμενο αυτοκίνητο που θα σταματούσε μπροστά μου, όπως του είχα υποσχεθεί. Ένα ταξί σταμάτησε στον δρόμο παρακάτω. Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Ήταν το ίδιο ταξί!!!! Ο ίδιος οδηγός!!! Ο ίδιος άνθρωπος!!! Μπήκα μέσα, με πήγε στον τελικό προορισμό, του έδωσα όλα μου τα χρήματα. Δε μπορεί να συμβαίνει αυτό! Έβγαλα γρήγορα την κυπριακή σημαία απ’ την τσάντα και ξεκίνησα κουτσά κουτσά να τρέχω προς την μεγάλη πύλη, προσευχόμενη να είμαι η πρώτη που θα έφτανε εκεί. Κι όντως, δεν υπήρχε κανείς!!! Ο αντίπαλος διαγωνιζόμενος είχε πάρει ένα λάθος στοιχείο και κατέληξε σε άλλη τοποθεσία.
Ήμουν εκεί. Ήμουν πρώτη!!!!!
Ήταν ίσως ότι πιο έντονο έχω ζήσει, και όλα τα συναισθήματα που δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν μέσα μου, ξέσπασαν σαν καταιγίδα! Δε μπορούσα να εξηγήσω με λόγια όλα όσα βιώσαμε τις τελευταίες μέρες. Αν όχι η καλύτερη, σίγουρα μία από τις πιο αξέχαστες εμπειρίες της ζωής μου!
Δεν το πίστευα, και ούτε μπορώ ακόμα να το πιστέψω!



Και μετά, η επιστροφή στην καθημερινότητα… Τι; Να κοιμάμαι σε κρεβάτι; Να έχω καθαρά ρούχα; Να μπορώ να φάω; Ουάου! Δεν χρειάζεται καν να τρέχω πλέον στο δρόμο να βγάζω selfies με αγελάδες ή να ψάχνω Ινδικό γάμο στον οποίο πρέπει να κάνω ντου ακάλεστη με hitchike για να πάρω έξτρα πόντους!
Το να βρίσκεσαι σε εγρήγορση 24ώρες το 24ώρο και ξαφνικά να βγαίνεις έξω από όλο αυτό, έκανε όλα τα απλά και καθημερινά να φαίνονται παράξενα. Η επιστροφή μου στο Άμπου Ντάμπι, ήταν πιο περίεργη από ποτέ. Ωστόσο, τίποτα δεν είχε πραγματικά αλλάξει. Ένα πράγμα μονάχα άλλαξε, και αυτό βρισκόταν βαθιά μέσα μου. Ήταν η πίστη στις δυνατότητες μου και η πεποίθηση πως όλα μπορούν να επιτευχθούν αν το θελήσουμε πραγματικά.
Αυτό το ταξίδι μου έμαθε πολλά που δε γνώριζα για τον εαυτό μου. Υπάρχουν τόσα πολλά που θα ήθελα να αποτυπώσω σε λόγια, αλλά είναι που μερικές φορές τα πιο δυνατά αισθήματα δεν μπορούν εύκολα να αποτυπωθούν σε μια κόλλα χαρτί.
Κέρδισα, ναι, αλλά κέρδισα πολλά περισσότερα από μια αμοιβή και ένα βραβείο. Κέρδισα μια βαλίτσα γεμάτη εμπειρίες, και 7 μοναδικές φιλίες. Φιλίες με άτομα που περάσαμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ μαζί, φιλίες που θα κρατήσουν μια ζωή και εμπειρίες που ίσως κάποια μέρα να διηγούμαι στα εγγόνια μου. Κέρδισα την αγάπη όλων εσάς που με στηρίξατε και με αγκαλιάσατε με τα μηνύματα σας σε κάθε δύσκολη στιγμή!
Ένα ψυχολογικά απαιτητικό ταξίδι, δύσκολο και ψυχικά εξουθενωτικό, μα μοναδικό. Έτσι και έγινε λοιπόν… Double Cyprus Win 2022 & 2023!!
*Υ.Σ: Δέσποινα, σε ευχαριστώ για όλα αυτά που μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις!??
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment