Τον Σεπτέμβρη του 2020 ξεκίνησε και επίσημα η αντίστροφη μέτρηση μέχρι και την ολοκληρωτική κλιματική καταστροφή με το λεγόμενο Climate Clock που δημιούργησαν οι Gan Golan kai Andrew Boyd, δίνοντας περιθώριο περίπου 7 χρόνια πριν πάρει το πρόβλημα μη αναστρέψιμη πορεία, τοποθετώντας το στο Μανχάταν για περίπου 7 ημέρες στο πλαίσιο την Κλιματικής Εβδομάδας .

Αυτή και άλλες πολλές είναι οι κινήσεις που κάνουν επιστήμονες αλλά και οργανώσεις – σε συμβολικό και μη επίπεδο – σε μία προσπάθεια να στρέψουν το ενδιαφέρον του κόσμου αλλά και των κυβερνήσεων σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για το ανθρώπινο γένος: πώς μπορούμε να αποτρέψουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη και τις καταστροφικές της επιπτώσεις;

Σε ένα πρώτο επίπεδο θα λέγαμε ότι απαραίτητη είναι η ενημέρωση γύρω από το ζήτημα, μιας και η αναζήτηση και εύρεση πληροφοριών είναι πολύ εύκολη στην εποχή μας και σε ένα δεύτερο επίπεδο, οι προσωπικές αλλαγές που μπορούμε να εντάξουμε στην καθημερινότητα μας .

Πριν ενημερωθώ, μάθω και αναζητήσω πληροφορίες για το περιβάλλον, αγνοούσα παντελώς πώς η καταναλωτική πλευρά του ανθρώπου έχει τραγικές συνέπειες στο περιβάλλον και σχετίζεται άμεσα με την κλιματική αλλαγή, καθώς από τα προϊόντα που τρώμε και βάζουμε στο τραπέζι μας μέχρι και τα ρούχα που φοράμε, η διαδικασία της παραγωγής είναι τις περισσότερες φορές σε ακραίο βαθμό αντιπεριβαλλοντική .

Πώς όμως σχετίζεται το φαγητό παραδείγματος χάριν με την κλιματική κρίση στην πράξη;

Ας πάρουμε για παράδειγμα το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Για να εξυπηρετηθεί η ζήτηση σε κρέας, οι βιομηχανίες κρεάτων και οι παραγωγοί χρειάζονται τεράστιες εκτάσεις για τα εκτρεφόμενα ζώα, επομένως μεγάλες εκτάσεις με δάση, βοσκότοποι και άλλα οικοσυστήματα αποψιλώνονται για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της γεωργικής παραγωγής .

Ταυτόχρονα, το διοξείδιο του άνθρακα συγκεντρώνεται σε επικίνδυνα ποσοστά στον πλανήτη μας και ενώ έχουμε ανάγκη να απορροφηθούν τα αέρια του θερμοκηπίου, εμείς εξαντλούμε μέρα με τη μέρα τις δασικές εκτάσεις για χάριν της ζωικής παραγωγής.

Επιπλέον η παραγωγή κρέατος ισοδυναμεί με μεγάλες παραγωγές άνθρακος και νερού που είναι επίσης καταστροφικό για το περιβάλλον .

Επομένως, βλέπουμε πώς ένα προϊόν ευρείας χρήσης κατέχει καίριο ρόλο σε αυτό που ονομάζουμε κλιματική αλλαγή. Τι μπορώ να κάνω εγώ όμως σαν καταναλωτής με αυτή τη πληροφορία;

Η μείωση σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο σε κρέας ή γαλακτοκομικά προϊόντα είναι το πρώτο βήμα μίας και οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μια ισορροπημένη διατροφή, όπως είναι η μεσογειακή εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα ενώ ταυτόχρονα στη χώρα μας έχουμε το πλεονέκτημα της βιοποικιλότητας. Δηλαδή, έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε αυτάρκεια σε προϊόντα όπως οι ντομάτες, τα φρούτα και το κοτόπουλο όπου τα παράγουμε τοπικά και να μειώσουμε το κόκκινο κρέας, ανεβάζοντας έτσι και την ποιότητα στο φαγητό μας .

Και αυτή είναι μία από τις πολλές προσφερόμενες λύσεις.

Αν η καταναλωτική συνήθεια αλλάξει ή στραφεί σε άλλα προϊόντα, η ζήτηση θα αλλάξει και με την σειρά τους οι επιταγές των βιομηχανιών και των εμπόρων . Εκεί  ακριβώς κρύβεται και η δύναμη του καταναλωτή, η οποία πάντοτε συμβαδίζει με την γνώση και την αναζήτηση πιο περιβαλλοντικά φιλικών προϊόντων !

Πηγές:
lifo.gr

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: editorialtimes.com