Loading

Η δικιά μου Ιορδανία

«Έλα, δώσε μου 3 λέξεις∙ πρέπει κάπως να ξεκινήσουμε! Πες μου τις 3 πρώτες λέξεις που ‘σου έρχονται στο μυαλό. Ας παίξουμε το αγαπημένο μου παιχνίδι. Αυθόρμητα. Θέλω να με εμπνεύσεις…»

1. Ένταση
2. Χρώματα
3. Πάθος

Κάθε χώρα είναι ο λαός της και κάθε επισκέπτης την βιώνει αλλιώτικα. Πολλές οι παράμετροι που καθορίζουν πόσο ωραία θα περάσεις σε ένα ταξίδι και σε πόσο βάθος θα γνωρίσεις τον τόπο. Η δική μου ανάμνηση από τη ροδοκόκκινη χώρα εμπεριέχει ίσως τα πιο συγκρουόμενα συναισθήματα σε ένα γαστρονομικά μοναδικό ταξίδι, γεμάτο μυρωδιές και αρώματα.

Δεν μπορώ παρά να αναφερθώ πρώτα στην συντροφιά, μια συντροφιά που μύριζε σαν ώριμο φρούτο (κάποτε βρωμούσε κιόλας). Όταν λίγο πριν την προθεσμία αποφασίσαμε με τη Φλώρα να ζήσουμε μαζί αυτή την εμπειρία, ο μόνος δισταγμός αφορούσε τους αγνώστους που θα ήταν μέλη της ίδιας ομάδας. Τελικά, σκαρφαλώσαμε σε λόφους και φωτογραφηθήκαμε όλοι μαζί στα πιο όμορφα τοπία, ιδρώσαμε περπατώντας και γελώντας κάτω από τον ήλιο, ανταλλάξαμε απόψεις για τη ζωή και τις σχέσεις με ναργιλέ και ποτό σα να γνωριζόμασταν χρόνια, ξεθάψαμε αναμνήσεις για τις μεγάλες μας αγάπες και ανοιχτήκαμε σα βιβλία για τα συναισθήματα, τους φόβους και τις ιδεολογίες ζωής μας, μεταμεσονύχτιες ώρες. Εξάλλου, οι πιο ειλικρινείς συζητήσεις γίνονται με μαύρους κύκλους και χαμηλές αντιστάσεις… Δεν ξέρω αν είναι τα κριτήρια του Beezdom ή αν ήταν συνωμοσία από το σύμπαν, μα κάθε ένας ήταν σαν να είχε περάσει από casting! Παιθκιάααααα λείπετε μου πολλάαααααα!!!!   

Πίσω στην Ιορδανία…

Ο κόσμος της Ιορδανίας είναι η ψυχή της. Σε μια χώρα που ζουν ειρηνικά χριστιανοί και μουσουλμάνοι, εγώ υποκλίνομαι. Μπορεί να μην είναι «πολιτισμένοι» ή «υψηλού επιπέδου» όπως οι «πολίτες της Ευρώπης», είναι όμως χαμογελαστοί, φιλόξενοι και ευγενικοί (όχι όλοι, όχι πάντα). Μας έδεναν τις μαντήλες στο κεφάλι, μας έδιναν σωστά ρέστα όταν δεν ξέραμε να διαβάσουμε τους αριθμούς στα κέρματα, μας έδειχναν την κατεύθυνση με τα λιγοστά αγγλικά τους και την πιο γλυκιά προφορά. Μας έβλεπαν να φωτογραφιζόμαστε στα στενά τους με καμάρι! Τόνωσαν την αυτοπεποίθηση στις κοπέλες με τα βλέμματα, τις κόρνες, τα κομπλιμέντα. Και ok, μας δυσκόλεψαν στο παζάρι και ίσως, οι τιμές να μην είναι αντικειμενικές, αλλά αυτό δεν συμβαίνει παντού;! Κι όταν οδηγούν; Ειδικά στο κέντρο του Αμμάν, επικρατεί ένας χαμούλης, μια βαβούρα από κόρνες, φωνές, μουσικές. Για μένα, πονοκέφαλος!

Ένας μήνας του χρόνου αφιερωμένος στο Ραμαζάνι, και το ταξίδι μας ενέπιπτε. Θαύμασα την πειθαρχία τους και την πίστη τους, τη δύναμη της ψυχής και του σώματος.

Η Πέτρα! Ένα από τα επτά θαύματα του σύγχρονου κόσμου, σκηνικό για διάφορες ταινίες και ο κύριος λόγος που ήθελα να επισκεφθώ την Ιορδανία. Επιβλητικά κτίρια, μαγική ατμόσφαιρα, ροδοκόκκινες πέτρες. Θαυμασμός! Ναι, αξίζει να πας! Ντόπιοι εργάζονται στον χώρο, πωλούν υπηρεσίες μετακίνησης με ζώα, σκηνικά για φωτογραφίσεις, αναμνηστικά και εδέσματα. Προφανώς, δε συμφωνώ με τη χρήση των ζώων αλλά αυτό είναι ένα άλλο άρθρο…

Wadi Rum! Πεταλούδες στο στομάχι, έρωτας από την πρώτη ματιά, μαγεία! Υπερβολική; Μπορεί. Μα ποιος μπορεί να ορίσει τι θα ερωτευτεί; Κι εγώ ερωτεύομαι στα χρώματα της ανατολής και της δύσης, καθετί εναλλακτικό.

Νεκρά θάλασσα, το outsider που πήρε τα εύσημα! Δεν ξέρω αν ήταν το πολύ, μα πάρα πολύ αλμυρό νερό, η αίσθηση της αμμουδιάς στα πόδια, οι πισίνες με τις τσουλήθρες, η λάσπη που μας χάρισε το πιο ενυδατωμένο δέρμα, ο ήλιος ή απλά η παρέα, ήταν όμως σαν το αλάτι στο φαΐ, απαραίτητο!   

Μακρηγόρησα και δεν έχω αναφέρει ούτε τα μισά. Γράφω σαν να ‘ναι το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Ήταν το πρώτο μου στην Ανατολή, στα εδάφη των χαλιφάτων, του Αλαντίν, του Σεβάχ και του Αλί Μπαμπά και ήμουν τόσο τυχερή που το μοιράστηκα με την ομάδα του Beezdom. 

Hint: Σε έναν κόσμο που μπορείς να κάνεις τα πάντα, επέλεξε να ταξιδεύεις. 


***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

ΑΓΓΕΛΑ Χ

Απλή, λιτή, απέριττη. Άλλοτε, περίπλοκη, περίκομψη, εξωφρενική. Ασυνήθιστη και οικεία, μαζί. Απολαμβάνω το καλό φαγητό, τα μακρινά ταξίδια του νου και τις ποιοτικές, βραδινές συζητήσεις. Απαράμιλλα ρομαντική, θα πιστεύω μέχρι το τέλος, στο ευτυχισμένο φινάλε του παλιού, ελληνικού κινηματογράφου. Ανησυχώ για τον χρόνο που κυλάει γρήγορα και την περιβαλλοντική καταστροφή. Αν ο κόσμος μου είχε ένα μόνο χρώμα, θα ήταν γκρι.

svg

What do you think?

Show comments / Leave a comment

Leave a reply

svg
Quick Navigation
  • 01

    Η δικιά μου Ιορδανία