Παρά την έντονη ευαισθητοποίηση που προσπαθεί να βρει τα πατήματα της στην κοινωνία μας, πιστεύω ότι ακόμα πιο έντονη υπάρχει ακόμα η μάστιγα της αναισθησίας. Αυτή η κουλτούρα του «δε με νοιάζει», της επικριτικότητας και της αποδοκιμασίας είναι καθημερινά φαινόμενα τόσο για τους νέους όσο και για τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους. Ο ταχύτατος εκμοντερνισμός και η βαθιά ανάγκη του να ταιριάξεις σε ένα σύνολο που ίσως να μη σε αντιπροσωπεύει και καθόλου είναι ακριβώς αυτά τα στοιχεία που προάγουν το αντίθετο του ρομαντισμού.

Τι είναι όμως πραγματικά ο ρομαντισμός; Πολλοί έχουν στο μυαλό τους έναν ρομαντικό άνθρωπο ως κάποιον που συνεχώς ονειροπολεί, είναι χαρούμενος χωρίς λόγο και ζωγραφίζει παντού λουλουδάκια και καρδούλες. Πόσο όμως αντιστοιχεί αυτή η εικόνα με την πραγματικότητα της κουλτούρας του ρομαντισμού; Ας πιάσουμε τα γεγονότα με τη σειρά. Ο ρομαντισμός εμφανίστηκε στην Ευρώπη τον 18^ο αιώνα ως καλλιτεχνικό κίνημα, για αρχή στη λογοτεχνία και με τη σειρά του στη μουσική και τις εικαστικές τέχνες. Στόχος του συγκεκριμένου ρεύματος ήταν μέσω της τέχνης να προκληθούν και να γεννηθούν ισχυρά συναισθήματα και συγκίνηση. Όλο το κίνημα και η φιλοσοφία του στάθηκαν αντίθετα στις φόρμες του κλασικισμού, της λογικής και της πεζότητας με τα οποία αντιμετωπίζονταν τα πάντα εκείνη την εποχή και έβαλε στο επίκεντρο του τον άνθρωπο και την εσωτερικότητά του. Κατ’αυτό τον τρόπο η τέχνη αξιοποιώντας αυτή την ιδεολογία δημιουργεί λογοτεχνικό κείμενο, ζωγραφική αλλά και μουσική σε μια ατμόσφαιρα εξαιρώντας τη φαντασία και στοχεύοντας στην παράλληλη συνύπαρξη λογικής και συναισθήματος. Δεν καταργεί τελείως τη λογική αλλά δε δέχεται και την μονόπλευρη κυριαρχία της.

historical-quest.com

Το κίνημα του ρομαντισμού αποτέλεσε ένα επαναστατικό και σκανδαλώδες ρεύμα για την εποχή, αλλάζοντας τις ισορροπίες και στρέφοντας τον φακό προς τον άνθρωπο. Λόγω της δημοτικότητας και των μεγάλων ποσοστών αποδοχής που πήρε το συγκεκριμένο κίνημα, η προσέγγιση του εισχώρησε σιγά σιγά και στις ανθρώπινες σχέσεις. Στο ίδιο πλαίσιο χαρακτηρίζεται ρομαντικός κάποιος και σήμερα. Εκείνος δηλαδή που το άλογο υπερισχύει του λογικού και έχει κάνει τρόπο ζωής το να σκέφτεται πρώτα με το συναίσθημα και μετά με τη λογική.

Ρομαντικός είναι ο άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από μια υπερχείλιση ισχυρών συναισθημάτων, ένας άνθρωπος βαθιά συναισθηματικός, με πίστη σε κάτι ιδανικό. Ρομαντικός είναι αυτός που πιστεύει στη δύναμη του ανθρώπου, στην καλοσύνη και στη θέληση του. Είναι εκείνος που πιστεύει στην αξιοκρατία, στη σημαντικότητα του ανθρώπου και εκείνος που μπορεί να μπει στη θέση κάποιου πριν τον κρίνει. Είναι εκείνος που δεν επωφελείται εις βάρος άλλων ανθρώπων και έχει μια βαθιά πίστη στο αίσθημα της δικαιοσύνης. Είναι αυτός που ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο γεμάτο ισότητα, χωρίς παιδιά που πεινάνε, χωρίς γυναίκες που φοβούνται να γυρίσουν σπίτι τους, χωρίς άντρες που δε νιώθουν αρκετά σημαντικοί. Ρομαντικός είναι εκείνος που τολμά να ακολουθήσει μια πιο συγκινησιακά φορτισμένη προσέγγιση ζωής αλλά και να εναντιωθεί στους αυστηρούς και ορθολογικούς κανόνες που τη διέπουν.

Σε μια τεχνοκρατική κοινωνία, σε έναν κόσμο όπου ο ρεαλισμός είναι τόσο δυνατός όσο μια γροθιά στο πρόσωπο, το να είσαι ρομαντικός είναι επαναστατικό. Κόντρα στη λογική και στη μιζέρια της πραγματικότητας, το ειλικρινές ενδιαφέρον προς τον άνθρωπο, η εντιμότητα, η ελπίδα, η ελεύθερη έκφραση και η δικαιοσύνη του ρομαντισμού είναι ακριβώς η ανάσα που χρειαζόμαστε. Είναι τολμηρό το να κοιτάς τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου ειλικρινά και με ενδιαφέρον. Να μπορείς να καταρρίψεις αυτή την κουλτούρα της καχυποψίας και της δυσπιστίας προς όλους γύρω σου. Ενάντια σε κάθε ωφελιμισμό και σε κάθε αποδοκιμασία να έχεις το θάρρος να σηκώνεις το κεφάλι και να βλέπεις τον άνθρωπο για αυτό που πραγματικά είναι. Να πιστεύεις σε αυτόν ειλικρινά μέχρι μια μέρα να πιστέψει και αυτός σε ‘σένα.

Πηγή: pillowfights

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: offlinepost.gr