Η «τρομερή ηλικία των δύο» ή όπως την αποκαλούν οι Αμερικάνοι «terrible two» είναι μια ιδιαίτερη ηλικιακή φάση για τα παιδιά. Κάπου εκεί αρχίζει η συστηματική εξερεύνηση των πάντων και η προσπάθεια ανεξαρτησίας από τη μαμά αφού θέλουν να τα κάνουν όλα μόνα τους. Κάπου εκεί εμείς οι γονείς αρχίζουμε τις συμβουλές και τις οδηγίες για το πως να δράσουν και παρόλο που αυτά δεν καταλαβαίνουν τα πάντα από αυτά που λέμε, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να απαντήσουν φτιάχνοντας μικρές προτάσεις ή κάνοντάς μας πίσω απανωτές ερωτήσεις.

Σε όλες σχεδόν τις προσπάθειες επικοινωνίας που έχεις με ένα δίχρονο καλείσαι να απαντήσεις σε ένα σορό ερωτήσεις, οι οποίες πολλές φορές σου προκαλούν γέλιο.

Στο μικρό μυαλουδάκι τους όμως τα πράγματα είναι τόσο περίπλοκα αλλά και τόσο απλά ταυτόχρονα που η δημιουργία αυτών των ερωτημάτων είναι αναπόφευκτη.

Και ξεκινάμε…

Ενώ φτιάχνεις μακαρόνια για το δείπνο:

-Θα φάμε;

-Ναι, να ετοιμαστούν τα μακαρόνια και θα φάμε.

–Θα μου βάλεις στο πιάτο μου;

-Σε λίγο, είναι νωρίς, είναι ακόμα ωμά, να ψηθούν και θα σου βάλω.

–Γιατί να ψηθούν;

Κι ο διάλογος συνεχίζεται μέχρι επιτέλους να ετοιμαστούν τα μακαρόνια.

Στο supermarket:

Έχει προηγηθεί συζήτηση στο αυτοκίνητο για το τι θα αγοράσουμε, ότι δεν θα πάρουμε λιχουδιές και ότι θα πάρει μόνο ένα πράγμα αρκεί να δώσει την άδειά της η μαμά ή ο μπαμπάς.

Στο διάδρομο με τα πατατάκια, τις σοκολάτες κλπ:

–Μαμά να πιάσω κάτι;

-Είπαμε δεν θα πάρουμε λιχουδιές.

–Να πιάσω ένα;

-Ξέχασες ότι οι λιχουδιές χαλάνε τα δόντια;

–Γιατί χαλάνε τα δόντια; Θα πονάω και θα κλαίω;

Και συνεχίζουμε…

Στη παιδική χαρά:

Ακούγεται ένα παιδικό κλάμα.

-Μαμά άκου! Ποιος κλαίει;

-Ένα παιδάκι που παίζει πιο κάτω.

–Γιατί κλαίει;

-Μάλλον θα χτύπησε.

–Πονάει;

-Ίσως, για να κλαίει..

–Είναι καημένο;

Όταν πάτε για ύπνο:

-Κλείσε αγάπη μου τα ματάκια σου για να κοιμηθείς.

–Γιατί πρέπει να κλείσω τα ματάκια μου για να κοιμηθώ; ή Γιατί όταν κλείσω τα ματάκια μου δεν βλέπω;

Και ό,τι κι αν απαντήσεις θα δεχθείς μια νέα ερώτηση..

Όταν ξαφνικά ψάχνει τους γονείς:

-Που είναι η μαμά ή/και ο μπαμπάς:

-Είναι στη δουλειά.

–Γιατί είναι στη δουλειά;

Και η απάντηση συνήθως είναι «Για να φέρουν λεφτά».

–Γιατί να φέρουν λεφτά;

Και πάει, πάει, πάει…

Τέτοιοι διάλογοι γίνονται καθημερινά και με τη πρώτη ευκαιρία.  Αν εστιάσουμε όμως μόνο στις ερωτήσεις τους, πιο συχνά θα ακούμε:

• Το πρωί ή μετά το μπάνιο: «Μαμά γιατί πρέπει να φορέσω τα ρούχα μου;»
• Μετά το δικό μας μπάνιο: «Μαμά που είναι τα ρούχα σου;»
• Ενώ φτιάχνεις τα μαλλιά σου: «Μαμά γιατί τα μαλλιά σου είναι μεγάλα;» (και εννοεί μακριά).
• Ενώ σε βλέπει να πλένεις τα δόντια σου: «Μαμά πλένεις τα δόντια σου;»
• Ενώ ετοιμάζεστε για βόλτα: «Μαμά θα φύγουμε; Θα πάμε με το αυτοκίνητο; Γιατί θα πάμε με το αυτοκίνητο;» ή «Γιατί θα πάμε με τα πόδια;»
• Όταν αναφερθείτε σε ένα άλλο παιδάκι: «Γιατί αυτός έχει αδερφάκι; Έχω κι εγώ;»
• Όταν πρέπει να σταματήσει το παιχνίδι: «Γιατί να τα μαζέψω;»
• Γιατί να φύγουμε;
• Γιατί είναι κόκκινο;
• Γιατί σε φίλησε ο μπαμπάς;
• Γιατί να πιω νερό;
• Γιατί πρέπει να πηγαίνω στη τουαλέτα αφού έχω πανί;

Γιατί το ένα και γιατί το άλλο. Τι είναι αυτό και τι  είναι εκείνο.

Ένα σορό τι και γιατί πλημυρίζουν τις σκέψεις και τα λόγια τους. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι αυτό ίσως να μην ισχύει πάντα, κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό, μεγαλώνει με τους δικούς του ρυθμούς και δημιουργεί το δικό του χαρακτήρα, κάνει τις δικές του παρατηρήσεις και τις δικές του ερωτήσεις! Μπορεί να υπάρχουν στιγμές που σε κουράζουν, που τα νεύρα σου είναι τεντωμένα και η υπομονή σου εξαντλείται.. Είναι όμως κι αυτές οι μικρές στιγμές πλάι τους που σε γεμίζουν χαρά και αγάπη.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com