Οι άνθρωποί σου. Αυτοί οι μερικοί. Αυτοί οι λίγοι. Θα μπορούσες να τον πας και μόνος σου το δρόμο. Δε θα σε πείραζε. Αλλά είναι αυτοί. Κι επιλέγεις να τον πας μαζί τους. Συνειδητά επιλέγεις. Όχι τόσο από ανάγκη, όσο από επιθυμία. Να τους έχεις πλάι σου. Να μπορείς να γίνεσαι κτητικός και να τους αποκαλείς δικούς σου, ενώ ξέρεις πως δε σου ανήκουν. Μα θέλεις να πιστεύεις πως το δικαιούσαι εκείνο το «μου» μετά από το άνθρωποι. «Οι άνθρωποί μου». Αυτοί οι μερικοί. Αυτοί οι λίγοι.

Αυτοί που ξέρεις πως όταν γυρίσεις το κεφάλι σου το χαμόγελο τους θα είναι ακόμα εκεί. Που ότι και να σας χωρίζει, είστε πάντα ένα μήνυμα μακριά. Που μετράτε μαζί γέλια και κλάματα. Που σε έχουν δει στα χειρότερα σου. Στις μικρότητες σου, στις αδυναμίες σου. Που σε έχουν δει στις δόξες σου. Που σε έχουν κατεβάσει από  όποιο σύννεφο κι αν ανέβηκες στην πραγματικότητα. Που σε έμαθαν να την αγαπάς την πραγματικότητα. Τουλάχιστον να την αντιμετωπίζεις μαζί τους. Οι άνθρωποί σου. Αυτοί οι μερικοί. Αυτοί οι λίγοι.

reechii.files.wordpress.com

Αυτοί που ήρθαν να σου ανοίξουν το παράθυρο, τις μέρες που ήσουν κλεισμένος στα σκοτάδια. Που στάθηκαν πάνω από το κεφάλι σου με ένα πιάτο φαγητό τις μέρες που αρνήθηκες να φας. Αυτοί που δημιούργησαν νέα αστεία κάθε μέρα που γκριζάρισες. Αυτοί που ανάμεσα από ένα πλήθος ξέρουν να σε ξεχωρίζουν. Αυτοί που ξέρουν ότι σέρνεις τα πόδια σου όταν περπατάς και πως κουνάς χαρακτηριστικά άρρυθμα τα χέρια σου. Αυτοί που κοροϊδεύουν την παράλογη πτηνοφοβία σου. Που ξέρουν να τραγουδούν μαζί σου ένα άθλιο τραγούδι που αγαπάς τυχαία και αρνείσαι να σταματήσεις να το παίζεις στο repeat. Οι άνθρωποί σου. Αυτοί οι μερικοί. Αυτοί οι λίγοι.

Αυτούς που έμαθες να τους αγαπάς γουλιά γουλιά, μέρα με τη μέρα λίγο παραπάνω. Γι’ αυτούς που έμαθες να κατεβάζεις τις άμυνες σου. Να τους εμπιστεύεσαι. Να τους αφήνεις κομμάτια από σένα. Να μη σε πειράζει, όταν γίνεσαι γραφικός. Όταν γίνεσαι τρωτός. Γιατί γίνεσαι γι’ αυτούς. Να το απολαμβάνεις όταν το κάνεις. Γι’ αυτούς που αναγκάστηκες να θυμάσαι ημερομηνίες, υποχώρησες σε ταινίες που δεν ήθελες να δεις, συναυλίες που δεν ήθελες να πας. Κι όμως δεν το μετάνιωσες. Αυτούς που δεν μπορείς να τους θυμώσεις, αλλά είναι οι μόνοι που βρίσκουν τον τρόπο να σε νευριάσουν. Γι’ αυτούς που δεν μπορείς ποτέ να σταματήσεις να λες ιστορίες. Για τους ανθρώπους σου. Αυτούς τους μερικούς. Αυτούς τους λίγους.

sclhealth.org

Εκείνους που τους θυμάσαι με ένα τραγούδι ή πάνω σε μια συζήτηση. Τους θυμάσαι και χαμογελάς.  Εκείνους που ξέρεις τη μυρωδιά τους. Δεν την ξεχνάς. Εκείνους που μπορούν να σου λείπουν. Να σου λείπουν πολύ. Εκείνους που οι αγκαλιές τους είναι βολικές και θες να μένεις εκεί όσο παραπάνω γίνεται. Εκείνους που σου θυμίζουν το σπίτι σου. Εκείνους που έγιναν το σπίτι σου. Εκείνους που δεν τους λες ποτέ πως τους αγαπάς, αλλά ξέρεις ότι το ξέρουν. Εκείνοι που δεν σου είπαν ποτέ πως σε αγαπούν, αλλά ξέρουν ότι το ξέρεις.  Με εκείνους που συζήτησες εκατομμύρια φορές το ίδιο θέμα και δε σε πειράζει ακόμα μία. Εκείνους που μπορείς να τους πεις τα πάντα χωρίς να τους πεις τίποτα. Οι άνθρωποι σου. Αυτοί οι μερικοί. Αυτοί οι λίγοι.

Εκείνοι που έμαθαν να σε καταλαβαίνουν. Που ξέρουν να σε συγχωρούν. Που δεν μπορούν να σου κρατήσουν μούτρα. Που δεν ανέχονται να σε βλέπουν να κλαις. Που δεν περιμένουν εκείνα που δεν έχεις να τους δώσεις. Εκείνοι που δεν περιμένουν ανταλλάγματα. Που δε σε μετρούν στα λάθη σου, μα στα σωστά σου. Εκείνοι που έμαθαν να μένουν. Που θα μπορούσαν να τον παν μόνοι τους αυτό τον δρόμο. Δε θα τους πείραζε. Αλλά είσαι εσύ. Κι επιλέγουν να τον παν μαζί σου. Συνειδητά επιλέγουν να συγκαταλέγεσαι κι εσύ στους ανθρώπους που αποκαλούν δικούς τους. Κι ας μην τους ανήκεις, κι ας μην ανήκεις καν στον εαυτό σου. Απολαμβάνεις το κτητικό «μου», όταν έρχεται από το στόμα τους. Γιατί είναι οι άνθρωποί σου. Αυτοί οι μερικοί. Αυτοί οι λίγοι. Κι η μόνη βεβαιότητα που έχεις στην αστάθεια αυτού του κόσμου είναι ότι η παρουσία τους τον κάνει ελαφρώς καλύτερο.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου:i.dailymail.co.uk