Loading

Η αγάπη «φύλα» δεν κοιτά…

Η Κωνσταντία προκλήθηκε να μεταφερθεί από την #beefree στην #lovebeez και να γράψει το θέμα «Η αγάπη «φύλα» δεν κοιτά». Το θέμα της δόθηκε από έναν άλλο αρθρογράφο. Το ποιος την προκάλεσε, θα το μάθεις στο τέλος αυτού του άρθρου! Τι λες, να της αλλάξουμε κατηγορία; Δείξε μας πατώντας ένα μελισσο-reaction μετά το άρθρο!


Αρχικά να εξηγήσω ότι ο τίτλος και η θεματολογία δεν είναι δική μου επιλογή.  Βαρέως ανταποκρίνομαι σε αυτή την πρόκληση και ξέρω ότι το αποτέλεσμα του άρθρου δεν θα ευχαριστήσει πρωτίστως εμένα, αλλά θα το γράψω.  Όπως θέλω εγώ.  Δηλαδή δεν θα έχει καμία σχέση με το θέμα.  Απεχθάνομαι τα καλούπια, ήταν ένας από τους όρους μας και τον θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ.  Ξεκαθαρίζω ότι δεν αποφεύγω τις προκλήσεις, αν και δε με αφορούν.  Αποφεύγω αντιθέτως τέτοια θέματα, επειδή ακριβώς δεν με αφορούν οι επιλογές των ανθρώπων σε αυτό το επίπεδο.  Είναι δικές τους επιλογές και εμένα δεν μου πέφτει λόγος.  Δεν είμαι συντηρητική, απεναντίας σε αυτά τα θέματα είμαι υπερβολικά ανοιχτόμυαλη και ανθρώπινη. Πώς άλλωστε θα μπορούσα διαφορετικά, όταν τα ερωτικά του Καβάφη με συγκινούν ακόμη; 

Η ζωή – μέρος της δικής μου είναι και ο Καβάφης – με έμαθε πολλά, αλλά πιο πολύ με έμαθε ότι το πιο δύσκολο πράγμα είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, ειδικότερα όταν σε αυτές δεν υπάρχει η αφειδώλευτη αγάπη του αίματος αλλά ο εγωιστικός έρωτας που είναι η προϋπόθεση της αγάπης, όπως την ορίζει ο τίτλος.  Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι φουρτουνιασμένη θάλασσα κι εσύ αναλόγως της ικανότητάς σου να κολυμπάς, επιβιώνεις ή πνίγεσαι.  Άλλες φορές πάλι επιβιώνεις, μα νιώθεις πνιγμένος. 

Ζόρι μεγάλο οι ανθρώπινες σχέσεις.  Γιατί συνάπτουμε τότε σχέσεις;  Λόγω της αριστοτελικής κοινωνικότητάς μας;  Τι αποζητούμε από τις σχέσεις αυτές;  Δεν ξέρω ποια είναι τα κριτήρια των άλλων, εγώ θα μιλήσω για μένα.  Αισθάνομαι ότι όσες φορές ενεπλάκην σε μία σχέση, πέραν από την έλξη, το ζητούμενο ήταν και είναι πάντοτε το αποτέλεσμα της ευτυχίας μέσα από την συμπόρευση.  Πολύ δύσκολη η συμπόρευση, όλα τα «συν» μου μοιάζουν άθλος.  Πολύ δύσκολη και η ευτυχία. 

Αν λοιπόν αυτή η ευτυχία για κάποιους ανθρώπους απορρέει από άτομα του ιδίου φύλου, εμένα τι με νοιάζει;  Δε με νοιάζει και δεν με ενοχλεί.  Ξέρεις τι;  Νιώθω πως θα ζηλέψω και θα θαυμάσω, αν την υποψιαστώ αυτήν την ένταση της ευτυχίας, μικρής ή μεγάλης.   Δε με νοιάζει και δεν με ενοχλεί τίποτα άλλο, όπως δεν με ενόχλησε ποτέ η καβαφική ερωτική σωματική έξαψη του αισθητή.  Ποτέ.  Πάντα με εντυπωσίαζε η ένταση της αίσθησης. Πιο πολύ τώρα, σε μια εποχή τόσο υποτονική, τόσο φειδωλή στα αισθήματα και στην εκδήλωσή τους.

Δε με νοιάζει και δεν με ενοχλεί τίποτα άλλο.   Δεν με απασχολεί το φύλο των ανθρώπων, όταν η σχέση τους αποτελεί πηγή αγάπης κι ευτυχίας.  Ποια είμαι εγώ για να κρίνω αυτούς τους ανθρώπους, για να διακρίνω το «ομαλό» από το «ανώμαλο»;

Αναμάρτητη δεν είμαι, άρα ούτε και κριτής.  Βίωσα και βιώνω τις δυσκολίες των ανθρώπινων σχέσεων και ξέρω ότι για αυτούς τους ανθρώπους, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, γιατί έρχονται αντιμέτωποι με την κοινωνική κατακραυγή, με τις αντιδράσεις του κοινωνικού τους περιβάλλοντος…  Γιατί να τους φορτωθώ κι εγώ από πάνω; 

Και σκέφτομαι και το άλλο.  Τι προτιμά τελοσπάντων ετούτη η κοινωνία; Τους ομοφοβικούς ρατσιστές ή τους ευτυχισμένους ανθρώπους;  Ρατσιστής άλλωστε γίνεσαι, δε γεννιέσαι, άρα ευθύνεσαι για αυτό, ενώ ένα ομοφυλόφιλο άτομο μάλλον γεννιέται.  Πάντως εγώ ομοφοβική δεν γεννήθηκα και δεν επιθυμώ να γίνω.  Μα πώς να το κάνω;  Να αποκόψω δεσμούς με αγαπημένα μου πρόσωπα, επειδή δεν έχουν τις ίδιες επιλογές με εμένα;  Δεν με έβλαψαν ποτέ, ήταν πάντα δίπλα μου, άκουγαν τις δικές μου ανησυχίες, έκλαιγα στον ώμο τους.  Εγώ τώρα πώς να γυρίσω την πλάτη;  Δε θέλω και δε με νοιάζει παρά μόνο η επιδίωξη της ευτυχίας τους.  Δεν προκάλεσαν βέβαια, δεν έκαναν σημαία τη φύση τους, ούτε βγήκαν στους δρόμους, για να προβάλουν τη φύση τους, κάνοντάς την έτσι επιβαλλόμενη ιδιαιτερότητα.  Ο άνθρωπος καταξιώνεται από το ήθος του, όχι από το φύλο του και το φύλο του συντρόφου του.  Το ήθος δεν έχει χρώμα, ούτε χωρίζεται σε κοινότητες, είναι στίβος και τον τρέχεις.

Και αν θες όντως να μιλήσουμε για τη διαστροφή που σε ενοχλεί, θα σου πω εγώ – όχι εγώ, μα ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκέζ – που με ενοχλούν άλλα πράγματα πως όλα τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν τρεις ζωές: τη δημόσια, την ιδιωτική και τη μυστική.  Πολλές φορές το ‘χω σκεφτεί ότι κομμάτι αυτής της μυστικής ζωής του Μαρκέζ είναι αυτό που εσύ αποκαλείς διαστροφή, είναι αυτό που εσύ διατηρείς μυστικό.  Και η διαφορά σου, η διαφορά μου είναι ότι εμείς την κρατάμε μυστική τούτη τη ζωή, ενώ ο Καβάφης έγραφε για αυτήν, γιατί για εκείνον ήταν ζωή.  Πώς να απαρνηθεί κανείς τη ζωή;  Ε;

Δε με νοιάζει και δεν με ενοχλεί τίποτα, φτάνει η αγάπη, όταν κοιτά, να βλέπει.  Και να στοχεύει στη ζωή.

Για φύλα να μιλούμε τώρα!

Υ.Γ.

Να το κοιτάξουμε αυτό με τους όρους, ε;  Διαστρεβλώνω εκούσια τίτλους, το αντιλαμβάνεστε.

constantiaphilippou

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: thewallpaper.co

svg

What do you think?

Show comments / Leave a comment

Leave a reply

svg
Quick Navigation
  • 01

    Η αγάπη «φύλα» δεν κοιτά…