Πανούκλα… Αυτό το όνομα το έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές. Αποτελεί λέξη-κλειδί στην δημιουργία πανικού και υστερίας. Η πανούκλα ή Πανώλη προκαλείται από το βακτήριο Yersinia pestis, ή βάκιλος του Υερσέν και μεταφέρεται από το τρωκτικό Marmota. Αποτελεί, όμως, και ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα που κλόνισαν το παγκόσμιο, αλλά ειδικότερα την Ευρώπη. Πρωτοεμφανίστηκε το 661 μ.Χ. στην Αίγυπτο, επικράτησε κατά το τέλος του 14^ου αιώνα με πανδημία ανά το πανευρωπαϊκό, με το 1/3 του πληθυσμού να πεθαίνει από την νόσο αυτή, καθώς μετέπειτα διήρκησε με ενδημικές αναζωπυρώσεις για 300 χρόνια. Ενδημικές παραμένουν μέχρι και σήμερα οι ευρύτερες ανατολικές χώρες και Νοτιοαμερικανικές περιοχές.

upload.wikimedia.org

Παρόλα αυτά, η κύρια απορία που κινεί την ανθρώπινη σκέψη είναι: «Ε καλά τώρα, γιατροί δεν υπήρχαν; Τόσα χρόνια, δεν βρήκαν τρόπο να το αντιμετωπίσουν;».

Ιδού η απάντηση: Γιατροί υπήρχαν και ναι, βρέθηκε λύση. Όμως, μέχρι να βρεθεί η λύση, δεν αντιμετώπισαν όλοι οι γιατροί την πανούκλα. Πολλοί από αυτούς, αδειάζοντας τις πηγές γνώσης από τον Ιπποκράτη και άλλους πολλούς κορυφαίους της Ιατρικής, σήκωσαν τα χέρια ψηλά, απορρίπτοντας μία-μία τις μεθόδους περίθαλψης. Είχαν φτάσει στο αδιέξοδο. Δεν υπήρχαν οι ανάλογες συνθήκες για περίθαλψη και κυρίως για αποστείρωση και απομόνωση των ασθενών, πόσο μάλλον των θυμάτων από τον κοινό κόσμο. Τα μέσα που χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα για να ανταπεξέλθουμε μια τόσο δύσκολη κρίση θα αποτελούσαν άπιαστο όνειρο 700 χρόνια πριν. Ορισμένοι, όμως, επαγγελματίες προσπάθησαν να αντισταθούν στην λοίμωξη αυτή με τον εξής τρόπο.

upload.wikimedia.org

Ναι, η φωτογραφία είναι αληθινή. Και αποτελεί μια πλήρης απεικόνιση, πολύ πιο μετά από την αρχή της παγκόσμιας πανδημίας, για το τι αποτελούσε ένας γιατρός της πανούκλας. Το μεγάλο και μακρύ πανωφόρι, το ραβδί, το καπέλο… Αλλά, αυτή η μάσκα δεν παύει να παραμένει αποτυπωμένη ως τραγικό και τρομακτικό σύμβολο της πανδημίας αυτής. Αυτή η κορακοειδής μάσκα και τα ειδικά, χοντρά γάντια θεωρούνταν ως μέσα προστασίας των λιγοστών ιατρών που είχαν απομείνει στο πεδίο μάχης. Πιθανώς να  αναρωτιέστε: «Λίγοι;». Ναι, λίγοι. Στο διάστημα από το 1347 μέχρι και το 1400, πολλοί ιατροί ήταν αυτοί που απεβίωσαν, προσπαθώντας να εξιχνιάσουν την νόσο αυτή, μη έχοντας λάβει τα απαραίτητα προστατευτικά μέτρα κατά την εξέταση των ασθενών.

pentapostagma.gr

«Μα καλά… Πώς τους περιέθαλπαν χωρίς φάρμακα:» Λοιπόν… με τις μεθόδους του λαού. Ναι, καλά διαβάσατε. Πολλές μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για περιορισμό και εξομάλυνση των συμπτωμάτων αλλά και για την αποτροπή της μεταφοράς της νόσου αυτής. Η περιποίηση των πληγών με έμπλαστρα από βότανα ήταν ένας από τους τρόπους περίθαλψης. Παρόλα αυτά, πολλές πηγές κάνουν λόγο για ανάφλεξη των χώρων όπου υπήρχαν τρωκτικά και συναθροίσεις πληθυσμού.

img.news.gr

Σε γενικότερες γραμμές, οι γιατροί της πανούκλας υπήρχαν και θεωρούνταν από κάποιους γενναίοι και από άλλους μαζοχιστές. Και θα πρέπει να σημειωθεί ότι η νόσος αυτή αποτέλεσε τον κρότο για έναρξη προσαρμογής προς στην πιο υγιεινή και αποστειρωμένη μορφή καθημερινότητας ανά τον κόσμο. Όμως μετά από χρόνια το ίδιο σκηνικό, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται. Αλλά, για κακή και ταυτοχρόνως καλή μας τύχη, μέσω των επαναστατικών μεθόδων ιατρικής και τεχνολογίας, ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά θα θρηνήσουμε λιγότερα θύματα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: elperiodista.cl