Μπαίνοντας στην εφηβεία αρχίζεις να πιάνεις το νόημα της πολιτικής πιο θερμά. Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτός ο κόσμος και αυτή η κοινωνία είναι στηριγμένη στη πολιτική. Πολιτικές σε θέματα σπουδών, πολιτικές σε θέματα υγείας, πολιτικές σε θέματα παιδείας, πολιτικές σε θέματα περιβάλλοντος. Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτές ορίζουν και καθορίζουν τον τρόπο που εσύ θα σπουδάσεις, εσύ θα εργαστείς, εσύ θα ζήσεις. Υπάρχουν νόμοι και κανόνες που οφείλεις σαν πολίτης, σ αρέσουν, δε σ αρέσουν, να τα ακολουθείς και να  τηρείς. Τα πράγματα ποτέ δεν ήταν ευνοϊκά και τέλεια για όλους. Συστήματα και αρχές πολύ απαρχαιωμένα, προσπαθούν σιγά σιγά να εξελιχθούν. Αν μη τι άλλο ονομαζόμαστε σήμερα Ευρωπαίοι Πολίτες. Είσαι πολίτης και ως πολίτης πρέπει να πολιτεύεσαι και να ψηφίζεις αυτούς που θεωρείς ότι θα σε πάρουν ένα βήμα μπροστά, ότι θα νοιαστούν για τον άνθρωπο, για τις σπουδές του, την υγεία του, την επαγγελματική του κατάσταση, την παιδεία του, το πολιτισμό, το περιβάλλον του.

freeminds.gr

Ο νέος από τη φύση του είχε μάθει να τα βρίσκει όλα έτοιμα, συνήθως από τους γονείς του. Τελειώνοντας το σχολείο έρχεται αντιμέτωπος με τη ζωή, με την εργασία, με τα οικονομικά του, την επαγγελματική και κοινωνική του καταξίωση.

Άλλοτε αγωνίζεται μέσα από ένα εξετασιοκεντρικό σύστημα να κατακτήσει μια θέση για τις σπουδές των ονείρων του και άλλοτε αναγκάζεται να ριχθεί στους χαμηλούς μισθούς της βιοπάλης. Πόρτες κλειστές παντού και αδιέξοδο. Τελειώνοντας από την άλλη τις σπουδές, νιώθει ότι πια έχει κατακτήσει τον κόσμο. Και όμως γκρεμοτσακίζεται.. Αναζητά την ιδανική δουλειά και αν είναι τυχερός θα τη βρει όμως και πάλι δε θα τον καλύπτει, οικονομικά, πνευματικά. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Τα όνειρα για ζωή κόβονται εκεί, που εσύ άρχισες να την ονειρεύεσαι. Πίστευες ότι θα σπουδάσεις, θα κάνεις οικογένεια, θα παντρευτείς, θα κάνεις ένα ωραίο σπίτι.  Κι όμως όλα μοιάζουν τώρα άπιαστα. Ποια πολιτική λες;  

Βλέπεις ότι δεν υπάρχει εργασία για να δουλέψεις; Ποια πολιτική λες, όταν ξεκινάς τη ζωή σου στηριζόμενος στην πλάτη των γονιών σου; Ποια πολιτικής λες, όταν  τα όνειρα για εργασία, οικογένεια, παιδιά πετάνε στον αέρα; Τα συναισθήματα ενός νέου είναι πέρα για πέρα κατανοητά και τα πλείστα παιδιά σήμερα, βρίσκονται αντιμέτωπα με αυτή την συνθήκη.

Η απαξίωση της πολιτικής. Η απαξίωση της ζωής τους. Ο μηδενισμός των ονείρων τους. Ο φόβος για το μέλλον τους. Η ανησυχία για την πορεία τους.

Διερωτώνται τότε, που είναι όλοι αυτοί οι ηγέτες με τα μεγαλεπίβολα σχέδια, τα υποσχόμενα λόγια, την κοινωνία της ανάπτυξης.

enallaktikidrasi.com

Αναζητάς αυτούς που θα ασκήσουν τέτοιες πολιτικές ώστε η χώρα να πάει μπροστά. Όταν θα υπάρχει αξιοκρατία στις θέσεις εργασίας και όχι η τακτική του βολέματος.  Μέχρι τότε ο νέος έχει ξενερώσει όχι από μόνος του, αλλά γιατί οι καταστάσεις για χρόνια είναι ίδιες, η ζωή του βλέπει να δυσκολεύει επικίνδυνα, δεν τον φτάνουν τα λεφτά της δουλείας του, όχι μόνο για να ζήσει αλλά και να νοικιάσει.

Πώς να κάνει οικογένεια, ταξίδια, να ονειρευτεί: Ποια πολιτική λες; Ποια πολιτική θες. Δεν εμπιστεύονται τίποτα και κανένα γιατί δε βλέπουν φως στο τούνελ της ζωής τους. Και όμως, για να μην απαξιώνουμε την πολιτική, γίνονται πολλά βήματα και σταθερά, μόνο που ο τόπος μας χρειάζεται πολύ κόπο και προσπάθεια για να τα διεκδικήσει και να τα αφουγκραστεί. Και μέχρι τότε ο νέος περιμένει, από τους πολιτικούς, να τους δείξουν το δρόμο που έχει ονειρευτεί, να του  παρέχουν ποιότητα στις υπηρεσίες παιδείας, εργασίας, υγείας κλπ.  Περιμένει και αναμένει  αυτό το σύστημα να αλλάξει γιατί δεν του αρέσει, δεν τον καλύπτει, του φταίνε όλοι και όλα, μα δεν συνειδητοποιεί ότι φεύγοντας από την πολιτική και απαξιώνοντας την, αν δεν ασκεί έστω το εκλογικό του δικαίωμα και δεν διεκδικήσει τα  όνειρα και τη ζωή του, τότε δεν δικαιούται πια να περιμένει τίποτα από αυτή την κοινωνία.

Η αδράνεια είναι αδιαφορία και όποιος δεν έχει λόγο δεν έχει και τρόπο να διεκδικήσει. Η πολιτική δεν είναι μελλοντολογία. Ζούμε ναι δύσκολους καιρούς αλλά και ενδιαφέροντες. Τα πολιτικά κόμματα είναι χρήσιμα. Μέσω αυτών διεκδικούμε τα οράματα μας και μέσα από αυτά έχουμε λόγο δημοκρατικό.  Υπήρξα κι εγώ νέα και είμαι ακόμη νέα και πολλά προβλήματα των νέων τα αφουγκράζομαι και τα έζησα και ζω κι εγώ σε μεγαλύτερο ή μικρότερο αριθμό. Και είναι αλήθεια πως τα φαινόμενα της διαφθοράς και της διαπλοκής των πολιτικών προσώπων είναι αυτά που έδιωξαν τους ψηφοφόρους από κοντά τους. Οπότε και τα συστήματα μένουν τα ίδια και ανακυκλώνονται με τραγική κατάληξη τον πολίτη.

Η ισοπέδωση από την άλλη, η άρνηση και η απαξίωση δεν είναι σίγουρα οι κινητήριοι μοχλοί που θα μας πάρουν μπροστά, χρειάζεται ανασυγκρότηση δυνάμεων, επιστροφή στην εμπιστοσύνη, προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο και αγώνας για να το κατακτήσουμε. Όλοι μαζί μπορούμε.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: onlinepikairotita.com