«Με ένα της γλυκό φιλάκι κάθε πόνος πάει μακριά κι είναι η πιο ζεστή φωλίτσα η γλυκιά της αγκαλιά»….

Δεν είναι ότι δεν μας αγαπάει κανείς άλλος εκτός από τη μαμά μας. Δεν είναι ότι ο μπαμπάς μας αγαπάει ή μας νοιάζεται λιγότερο. Απλά -όπως και να το κάνουμε- σαν την μαμά… δεν έχει. Μάνα είναι μόνο μία..

Γιατί μόνο η μαμά σου ξέρει ποιο ακριβώς νούμερο παπούτσι φοράς, ποια μπλούζα σου πάει και ποια δεν σε κολακεύει καθόλου. Μόνο η μαμά σου ξέρει ποια εμβόλια δεν έχεις κάνει, ποιες αρρώστιες δεν έχεις περάσει και ποιες ακριβώς είναι οι ανάγκες σου σε κάθε περίσταση.

Σαν την μαμά δεν έχει, γιατί προκειμένου να σε μεγαλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έκανε θυσίες σε προσωπικό χρόνο, καριέρα, χρήματα, ανάγκες. 

Κανείς δεν σε ξέρει τόσο καλά όσο η μαμά σου, γιατί -πολύ απλά- εκείνη σε ξέρει πριν καν υπάρξεις ή καλύτερα, πριν υπάρξεις σαν μέλος αυτού του κόσμου. Σε ξέρει από τότε που ήσουν σώμα στο σώμα της.

Ξάγρυπνη όταν ήσουν αρρωστούλι, να σε κρατά αγκαλιά όλο βράδυ γιατί πονάς και αυτή  πονάει περισσότερο και έτσι θα είναι ακόμη και όταν στα 30 σου έχεις ίωση και είσαι στο κρεβάτι. Να σου απαντά 30 φορές στην ίδια ερώτηση, να σου ετοιμάσει ξεχωριστό φαγητό  γιατί δεν τρως τα χόρτα,  γιατί δεν σου αρέσει το κρεμμύδι… γιατί οι ιδιοτροπίες σου είναι γι’ αυτήν  διαταγές.  Είσαι το κέντρο της ζωής της από τη στιγμή που έμαθε ότι μένεις μέσα στην κοιλιά της, γι’ αυτό κατέχει δικαιωματικά τον τίτλο του ανθρώπου που σε νοιάζεται περισσότερο και βαθύτερα απ’ τον καθένα.

Μάνα είναι αυτή που ξέρει να πνίγει το δάκρυ και τον πόνο της, μόνο και μόνο για να μη σε στεναχωρήσει.

Μάνα είναι αυτή που σε μαθαίνει να πετάς για να βρεθείς εκεί που αγαπάς… Μάνα είναι αυτή που από τη μέρα που σε πρωτοαντίκρισε έγινε η ζωή της ομορφότερη… που δε σου είπε ποτέ πόσο έκλαψε για σένα. Μητέρα είναι αυτή που σε βλέπει όταν κοιμάσαι… Είναι αυτή που σου σκουπίζει τα δάκρυα, σου ψιθυρίζει πως όλα θα πάνε καλά ακόμα κι αν η ίδια μέσα της ραγίζει… Μάνα δεν είναι η γυναίκα που σε γεννά αλλά αυτή που σε δημιουργεί.

Παρόλα αυτά υπάρχουν και οι στιγμές  που διαφωνήσαμε, τσακωθήκαμε, την θεωρήσαμε υπερβολική, θέλαμε να την ησυχία μας… Αλλά στην τελική ξέρουμε ότι η αγάπη της είναι άνευ όρων και η αγκαλιά της θεραπευτική, ότι και αν γίνει..Υπάρχει κανείς άλλος εκτός από τη μαμά σου που πραγματικά να πονάει όταν πονάς, να κλαίει όταν κλαις και να μουδιάζει από χαρά όταν ευτυχείς;

Ένα ευχαριστώ μοιάζει λίγο μπροστά σ’όλα όσα προσφέρει αυτή η μάνα..αλλά αξίζει κάθε να το λες..

Σ’ευχαριστώ γιατί  ανεχόσουν, ανέχεσαι και θα ανέχεσαι κάθε μου στιγμή γκρίνιας κι εγωισμού.

Για όλα τα «μπράβο» που μου είπες.
Για κάθε «Δεν πειράζει, μωρό μου. Μη στεναχωριέσαι» που τόσο εννοούσες.
Για τα ξενύχτια και τις ολονυχτίες.

Για την ψυχραιμία, τη νηφαλιότητα και την αυστηρότητα που έδειξες στις εφηβικές μου ανοησίες.
Και που είσαι τόσο δυνατή κι αλύγιστη, που μοιάζεις αθάνατη.
Σ’ ευχαριστώ για τη σπάνια κατανόηση.

Σ’ ευχαριστώ για τα δεκάδες όρια που επέβαλες όταν ήμουν μικρή.
Για την αγκαλιά σου που ‘ναι καταφύγιο.

Σ’ ευχαριστώ ρε μάνα που μ’ έμαθες να ζω..

Σ’αγαπώ!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com