Ψάχνεις τη μαγεία στα ξόρκια του Χάρι και αναζητείς το δακτυλίδι του Σάουρον, αγνοώντας ότι η αληθινή μαγεία βρίσκεται πλάι σου, στην πραγματική ζωή. Κάθε ημέρα είναι ένα δώρο και η σημερινή είναι αφιερωμένη στις γυναίκες που επέλεξαν να γίνουν μητέρες. Όχι σε αυτές που κυοφόρησαν και έφεραν στον κόσμο ένα παιδί.. Όχι, καμία σχέση.

Μητέρες είναι
αυτές που αγάπησαν ένα πλάσμα σαν να είναι ο κόσμος τους όλος,
αυτές που στέκονταν πάνω από την κούνια να βεβαιώνονται ότι αναπνέει,
αυτές που τρόμαξαν όταν έπεσε κάνοντας τα πρώτα του βήματα,
αυτές που δάκρυσαν όταν το άφησαν στον σταθμό κι ας ήταν χαρούμενο με τους νέους του φίλους,
αυτές που κοιμήθηκαν τα βράδια στην καρέκλα δίπλα από το κρεβατάκι του νοσοκομείου,
αυτές που ένιωσαν ενοχές ότι δεν αποτέλεσαν πρότυπο μητρότητας σύμφωνα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι αδίκησαν τόσο πολύ τον εαυτό τους.

runnermomgr.files.wordpress.com/

Η εξέλιξη της γυναίκας σε μητέρα αποτελεί την πρόοδο του ανθρώπινου είδους από τα πιο στοιχειώδη στα πλέον πιο σύνθετα και εξελιγμένα. Από ξέγνοιαστο κορίτσι μετατρέπεται σε παντοτινό φύλακα, όπως εξελίσσονται τα Pokémon. Πλέον έχει υπερφυσικές ιδιότητες. Το χαμόγελό της μπορεί να απαλύνει τον πόνο, το φιλί της να γιατρέψει τραύματα, το άγγιγμα της να ρίξει πυρετό, το βλέμμα της να ενδυναμώσει, η αγκαλιά της να ενώσει τα χιλιάδες κομμάτια μιας σπασμένης καρδιάς… και το γέλιο της, αχ το γέλιο της… εκείνο μπορεί να σκεπάσει κάθε αρνητική σκέψη και να την κάνει στάχτη.

Διάβασα τόσες όμορφες αφιερώσεις στις μητέρες.. αποφθέγματα, στιχάκια και κείμενα.. ποιητικά, ρομαντικά, αγαπησιάρικα, νοσταλγικά. Κι από όλα κρατώ μια φράση από την ομιλία του Ανδρέα Κ.:

«Όταν η μαμά γελά, όλα είναι καλά!!»

Πρόσεξες ποτέ ότι τα παιδιά, όταν πέφτουν δεν κλαίνε αμέσως; Πρώτα γυρνούν το βλέμμα στη μαμά. Αν η μαμά χαμογελά, όλα καλά, σηκώνονται και προσπαθούν ξανά, βήμα – βήμα. Αν η μαμά έχει τρομάξει, πλαντάζουν στο κλάμα.

Δε γελάνε όμως όλες οι μαμάδες. Είναι κι αυτές οι μαμάδες που έχουν χρόνια να γελάσουν.. μαμάδες που μοιάζουν με ταξίδι που έμεινε στη μέση, ημιτελής πίνακας ζωγραφικής, κερί που τρεμοπαίζει… Μανούλες σαν την Ανδριάνα Νικολάου, τη Μάγδα Φύσσα, τις μητέρες των Τεμπών. Μαμάδες που πονούν με την ύπαρξή τους και την άδεια αγκαλιά τους, κι ας είναι υλικά γεμάτη. Μαμάδες πρότυπα αγώνα, επιμονής και υπομονής.

Και είναι και οι άλλες οι μανούλες που δίνουν άλλες μάχες.. που ο πόνος του σώματος είναι αφόρητος.. μα μεγαλύτερος ο πόνος στη ψυχή από τον φόβο ότι θα αφήσουν τα παιδιά τους απροστάτευτα…  

Αυτές οι μανούλες αξίζουν μια μεγαλύτερη αγκαλιά σήμερα, ένα τριαντάφυλλο που να τις χωρεί να ξαπλώσουν μέσα και να τις αγκαλιάσει τρυφερά με τα πέταλά του.  

Αν είσαι τόσο τυχερός που έχεις μια μανούλα στη ζωή σου, μη σπαταλάς τον χρόνο σου να βρεις το τέλειο δώρο, αυτό είσαι εσύ και ο χρόνος που θα περάσεις μαζί της.

Υ.Γ. Επειδή πολλοί θα αναμένατε να κάνω μία αναφορά και σε μανούλες σαν εμένα και εσένα, που έχουμε ζωάκια στη φωλιά μας, να σας πω ότι εμείς είμαστε οι πιο τυχερές. Αν έπεφτε ένα αστέρι, θα ευχόμουν η αγάπη όλων των παιδιών για τη μητέρα τους και η χαρά τους όταν την βλέπουν κάθε φορά, να είναι τόση όση του Stark για εμένα.   

Σας φιλώ. Να έχετε μια όμορφη Κυριακή με τη μανούλα σας.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: wallpaperaccess.com