Φοιτητικές φιλίες λοιπόν. Καλά καταλάβατε. Θα μιλήσουμε γι’ αυτούς που ήρθαν στη ζωή μας, έμειναν και θα μείνουν μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Ο λόγος; Έχουμε φύγει από την παιδική μας ηλικία, απομυθοποιήσαμε καταστάσεις και φάγαμε τα πρώτα χαστούκια της ωριμότητας και της πραγματικότητας. Εντάξει, δεν είπα πως ισχύει για όλους. Πάντως εγώ νιώθω ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου που κατάφερα να βρω το άλλο μου μισό, την αδελφή ψυχή μου.

Δεν είναι δα και εύκολο, να καταφέρεις να διατηρήσεις φιλικές σχέσεις μετά το πανεπιστήμιο. Όμως αν είναι χημεία από τη πρώτη στιγμή, αν είναι το δέσιμο τόσο στέρεο και άθικτο από τα πρώτα κιόλας λεπτά, θα το αντιληφθείς.

Για εκείνη τη φίλη μιλάω, που την ένιωσες σαν αδελφή. Που είχατε παρόμοια όνειρα και στόχους, που μοιραστήκατε τους προβληματισμούς σας, τα άγχη σας, τις επιτυχίες σας, τα πάντα σας. Και ναι, δε βαρεθήκατε ποτέ η μία την άλλη. Είναι λες και το σύμπαν συνωμότησε υπέρ σας τη συγκεκριμένη χρονιά για να βρίσκεστε στη συγκεκριμένη σχολή, στο συγκεκριμένο κλάδο και για να γνωρίσετε το συγκεκριμένο άνθρωπο. Τον άνθρωπο που σας άλλαξε εντελώς τα φοιτητικά σας χρόνια και χωρίς αυτόν νιώθετε πως η ζωή σας θα ήταν πιο μίζερη όσο ποτέ.

Τον επέλεξες λοιπόν στη ζωή σου, κι εκείνος σου την άλλαξε. Της έδωσε το κάτι παραπάνω.

Κι είναι που ξέρεις πως αυτό το κάτι, δε θα το πάρει πίσω ποτέ. Φυλακτό έχει τη φιλία σας, όπως κι εσείς άλλωστε. Γνωρίσατε κι άλλα άτομα, τρώγατε μαζί και μοιραζόσασταν μικρές στιγμές, μα αυτό δε κράτησε για πολύ εφόσον ξέρατε πως κανείς άλλος δε σας καταλαβαίνει τόσο, όσο σας καταλάβαινε αυτός.  Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι μέσα σε ένα αμφιθέατρο, κι εσύ επέλεξες αυτό τον ένα. Τον διέκρινες από τη πρώτη κιόλας στιγμή.  Διέκρινες τον θησαυρό, κι έτσι έτρεξες να τον πάρεις μη προλάβει κανείς άλλος. Μα πρόλαβαν πολλοί κι εσύ δεν το’ μαθες. Γιατί κι αυτός εσένα είχε στοχέψει. Εσένα ήθελε από την αρχή.

Έτσι καταλήξατε να κάθεστε μαζί κάθε μέρα, να βγαίνετε μαζί κάθε μέρα, να περνάτε την κάθε σας στιγμή μαζί, να κοιμάστε μαζί και να μοιράζεστε ακόμα και τις πιο ντροπιαστικές σας σκέψεις μαζί.  Καταλήξατε να είστε οι σπαστικοί του Πανεπιστημίου.

Μέχρι πότε θα κρατήσει αυτή η φιλία έλεγαν; Όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο σίγουρα θα χαθούν.

Μα εσείς ξέρατε από την αρχή, πως τίποτα από όλα αυτά δε θα γινόταν. Τελείωσε η σχολή κι έτσι ξεκίνησε ο καθένας να κτίζει τα όνειρά του, το μέλλον του. Εσύ σε άλλη πόλη, κι αυτή μίλια μακριά, να προσπαθείτε να συντονιστείτε για να καταφέρετε να ξαναϊδωθείτε. Σε μία στιγμή φοβηθήκατε πως θα χανόσασταν. Κι αυτός ο φόβος ήρθε και τους διέψευσε όλους, πάλι. Γιατί και στην άλλη άκρη του κόσμου, ξέρατε πως τα αισθήματα σας θα έμεναν τα ίδια, ακόμα κι αν κάνετε μήνες να συναντηθείτε.

Γιατί εκείνην επέλεξες να έχεις, και δε τη βρίσκεις καθημερινά. Με κανέναν άλλο δε θα ξαναζήσεις αυτές τις στιγμές.

Γιατί ακόμα κι όταν στις 3 το πρωί σας κτύπησαν τη πόρτα εκείνοι οι επιτήδειοι, εσείς μαζί ήσασταν και μαζί το αντιμετωπίσατε. Μαζί πήρατε το μαχαίρι, μαζί σπάσατε τα χέρια και τα πόδια σας σε μία προσπάθεια να ξεφύγετε απ’ το σπίτι, μαζί πάθατε ανακοπή, όλα μαζί! (Παρόλο που στη τελική ήταν οι συμφοιτητές σας, δεν έχει καμία σημασία).

Γιατί οποιαδήποτε απόσταση δεν είναι αρκετά σημαντική για να σας χωρίσει. Μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα που λέμε. Ε αυτό το μαζί, σίγουρα θα το κάνετε και πράξη!!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com