Ένα ποτήρι μπύρα, ένα μπολ με ξηρούς καρπούς, ακόμα ένα μπολ με πατατάκια (ναι, αυτά τα πράσινα), μια πιατέλα με φρούτα, μια καλή ταινία, πολύ γέλιο, άφθονη κουβέντα και μια μουρλή (θεόμουρλη καλύτερα) παρέα αποτελούν τα συστατικά στοιχεία μιας συνηθισμένης νύχτας μετά το Πανεπιστήμιο (τις Δευτέρες μόνο!).

Ώρες ολόκληρες περνούν χωρίς να έχουμε καταλήξει αν θα δούμε τελικά τη Μελωδία της ευτυχίας ή το Πράσινο μίλι, αν θα παραγγείλουμε απ’ έξω ή αν θα βολευτούμε με αυτά που ήδη υπάρχουν, αν θα πάμε αργότερα για παγωτό ή όχι.

Έχουμε όμως καταφέρει να λύσουμε τα θέματα της Μαρίας και του Κώστα, να αδειάσουμε τις μπύρες και φυσικά να αναλύσουμε ποια είναι η αντιστάμενη ύλη και ποια η κινητήρια δύναμη του κόσμου αυτού (και όλα αυτά σχεδόν ταυτόχρονα).

Σκέψεις, απόψεις, ιδέες στροβιλίζονται μέσα στη δίνη της συζήτησης που συνεχώς διαδέχεται την επόμενη θεματική ενότητα. Σκεφτείτε, ενότητες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων που τρέχουν ασταμάτητα στη μανία του χρόνου. Και εμείς; Εμείς να τρέχουμε καταϊδρωμένοι ξοπίσω τους μπας και προλάβουμε να ολοκληρώσουμε μια πρόταση, μια φράση ή έστω μια λέξη, πριν μας πάρει πάλι ο ύπνος στον καναπέ του φίλου μας.

Μερικοί το αποκαλούν ξενύχτι, άλλοι πάλι νυχτερινή διασκέδαση και οι πιο εκλεπτυσμένοι το χαρακτηρίζουν ως μια πράξη εκούσιας στέρησης του ύπνου. Εγώ, πάλι, το αποκαλώ αγρυπνία.

Αμέτρητα είναι τα βράδια που μένουμε ξάγρυπνοι, είτε γιατί το χρονοδιάγραμμα κάποιας εργασίας έχει τελειώσει, είτε γιατί έχουμε κανονίσει έξοδο με συμφοιτητές, είτε γιατί απλώς έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε σε κάποιο γι’ αυτά που μας απασχολούν.

Γενικά, ελάχιστες είναι οι φορές που θα κοιμηθούμε προτού το ρολόι χτυπήσει 12 η ώρα.

Στις φοιτητικές αγρυπνίες, λοιπόν, η κουβεντούλα και το μουρμουρητό δεν λείπουν ωθώντας έτσι τους παρευρισκόμενους σε πλήθος εκφράσεων και επιφωνημάτων. Και τότε καταλαβαίνεις πως χωρίς αυτές τις στιγμές δεν θα ήσουν το ίδιο άτομο και φυσικά δεν θα είχες την ίδια εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Κάτι τέτοιες νύχτες δεν θες να τελειώσουν. Γι’ αυτό άλλωστε επιδιώκουμε να πιανόμαστε από θέματα δισεπίλυτα, θέματα που οδηγούν σε αδιέξοδο και απαιτούν άπειρες ώρες συζήτηση και ανάπτυξη (όπως τα θέματα της Μαρίας και του Κώστα). Για να μένουμε εκεί. Να μην τελειώνει ποτέ αυτή η αγρυπνία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λοιπόν, η αντιστάμενη ύλη είναι η φοιτητική κοινότητα ενώ η κινητήρια δύναμη είναι ο φοιτητής. Συγκεκριμένα, φανταστείτε ένα μοχλό του οποίου χειριστής δεν είναι άλλος από το ίδιο το άτομο (ειδικό), να καθοδηγεί και να καθορίζει τις κινήσεις της συσκευής (γενικό) με την οποία βρίσκεται συνδεδεμένο. Συνεπώς, αυτός ο επαγωγικός συλλογισμός αποδεικνύει πως ο φοιτητικός κόσμος αναπτύσσεται και εναλλάσσεται μετά από τη δική μας παρέμβαση. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, αυτές οι παρεμβάσεις, συγχωρήστε με, αυτές οι ωραίες παρεμβάσεις, να μην λείψουν από την ρέουσα πραγματικότητα μας. Πάμε μια βόλτα, λοιπόν, προς το φως και εμείς…..

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com