Ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που πιάνεις στα χέρια σου είναι το κινητό. Και μπαίνεις αμέσως Facebook. Άλλοι φυσικά θα μπουν Insta (aka Instagram), Twitter κτλ. Η σημασία είναι η ίδια. Ψάχνεις να βρεις το γιατρικό σου, τη δόση σου για να ηρεμήσεις ή μάλλον να ξεκινήσεις δυναμικά τη μέρα σου. Αντί για βρώμη παίρνεις Insta.
Θες να μπεις να δεις τι νέο υπάρχει στα social για να κουτσομπολέψεις, τι έγινε χτες, ποιος έβαλε την καλύτερη φωτογραφία για να κάνεις like, την καλύτερη selfie, και πού πήγε ο κάθε διαδικτυακός σου φίλος να φάει, να πιει, που ταξίδεψε, για να θαυμάσεις ή ζηλέψεις ανάλογα.
Είναι γεγονός πλέον ότι το κινητό έχει γίνει η προέκταση του χεριού μας, θέλοντας και μη. Το χρησιμοποιούμε καθημερινά για τις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες, τα email, την ατζέντα μας αλλά ένα μεγάλο ποσοστό αφοσιώνεται στο internet και τα social. Άμα μπεις τέλειωσε. Μένουν όλα πίσω. Περνά η ώρα και δεν το καταλαβαίνεις. Χάνεσαι στον ‘όμορφο κόσμο’ των άλλων ανθρώπων που προσπαθούν μάταια να δείξουν επιφανειακά ότι η ζωή τους είναι τέλεια (χωρίς παρεξήγηση-δεν το κάνουν όλοι). Ότι περνούν φανταστικά, ότι η ζωή τους είναι γεμάτη και πλέουν σε πελάγη ευτυχίας.
Ποζάρουν σαν μοντέλα, στην παραλία, μέσα στη θάλασσα, έξω από τη θάλασσα, στη φύση, στην πόλη, στο βουνό, στα σοκάκια των ορεινών μας χωριών. Ας είμαστε ειλικρινείς όμως. Τα κοινωνικά δίκτυα μας βοήθησαν να αναδείξουμε τις καλλιτεχνικές μας εκφράσεις και φωτογραφικές δεξιότητες. Αφού ποζάρουμε για μια selfie, μετά θα την φιλτράρουμε, να την τροποποιήσουμε, να επιλέξουμε το κατάλληλο φόντο, τόνο, εφέ και διακόσμηση που να συνοδεύει τη φωτό μας. Διότι έτσι θα αναδείξει καλύτερα τα προσωπικά μας στοιχεία. Συμφωνώ.
Αλλά τι γίνεται όταν αυτό παρατραβάει;
Έχουμε ακούσει ήδη σε αρκετές περιπτώσεις που άνθρωποι νέοι έχουν χάσει τη ζωή τους ενώ προσπαθούσαν να βγάλουν την ιδανικότερη selfie που μπορούσαν σε ριψοκίνδυνα σημεία όπως πολύ ψηλά κτίρια, ή στις άκρες μπαλκονιών με φόντο το κενό. Λένε ότι παγκοσμίως μέχρι στιγμής, σύμφωνα με έρευνες, πάνω από 250 άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους κάνοντας αυτή την απόπειρα. Και είμαι σίγουρη ότι αυτός ο αριθμός θα αυξηθεί, αν δεν πάρει ο καθένας τα μέτρα του.
Τι κι αν το έκανε ο Tom Cruise κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Mission Impossible 4, the Ghost Protocol στο Ντουμπάι! Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Αυτός είναι εκατομμυριούχος, κάνει ό,τι θέλει. Και δεν θα έβαζε σε κίνδυνο τη ζωή του τόσο εύκολα, αν δεν ήξερε τι έκανε.
Προσοχή παιδιά. Δεν παίζουμε με τη ζωή και την τύχη μας.
Φυσικά θα μου πείτε ότι ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα είναι το τυχερό μας…
Αλλά τέρμα με τα μελοδραματικά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ας μην ταυτιζόμαστε με τη ζωή και τις φωτογραφίες διάσημων προσώπων ή ακόμη και προσώπων της διπλανής πόρτας οι οποίοι όμως ζουν στη χλιδή. Ας προσπαθήσουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και την εικόνα μας ως έχει και βεβαίως να προσπαθούμε να αυτοβελτιωνόμαστε, αλλά για το δικό μας καλό και όχι απλά για να γινόμαστε αρεστοί και ποθητοί στους άλλους. Αν δεν αγαπούμε τον εαυτό μας, αυτό φαίνεται και προς τα έξω. Και κανένα φίλτρο δεν είναι ικανό να το καλύψει αυτό. Οπόταν, αυτοσυγκράτηση και αυταγάπη.
Και κλείνω με τα όμορφα λόγια του αξέχαστου Charlie Chaplin.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
απελευθερώθηκα από ότι δεν ήταν υγιεινό για μένα.
Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και
οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου.
Παλιά, αυτό το έλεγα ‘’υγιή εγωισμό’’.
Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΑΥΤΑΓΑΠΗ
Στο επανιδείν αγαπημένες μου μελισσούλες…
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment