Πάντα για μένα το κοινό κρεβάτι ήταν κάτι που το θεωρούσα δεδομένο για ένα ζευγάρι και συνάμα απαραίτητο!
Πάντα πίστευα πως το κοινό κρεβάτι βοηθάει στη βελτίωση της σεξουαλικής σχέσης του ζευγαριού και φέρνει τον ένα κοντά στον άλλον… ακόμη και μετά από ομηρικούς καυγάδες τα ζευγάρια θα έπρεπε να κοιμούνται μαζί και όχι χώρια, έλεγα.
Σχέση και συμβίωση για μένα σήμαινε πάντα κοινό κρεβάτι!
Τα χάδια, τα φιλιά, η ασφάλεια που νιώθεις όταν έχεις κάποιον δίπλα σου, ακόμη και τα πόδια που σου ζεσταίνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα, η αγκαλιά που μπορείς να χωθείς μέσα της ολόκληρο το βράδυ και να κοιμηθείς σαν πουλάκι έστω κι αν έξω έχει σεισμούς και καταιγίδες. Όλα αυτά είναι σίγουρα αναντικατάστατα και αναμφίβολα αποτελεί ένα όμορφο κομμάτι της σχέσης δυο ανθρώπων.
Τι γίνεται όμως όταν η συνεχής τριβή με τον άλλον φθείρει τη σχέση;
Όταν με την πολλή οικειότητα χάνεται το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον;
Τι γίνεται αν έχουμε ξεχάσει τις αγκαλιές, τα χάδια, τα φιλιά για καληνύχτα και αν την θέση τους έχουν πάρει το ροχαλητό, η κρεβατομουρμούρα και δυο γυρισμένες πλάτες;
Το σημαντικό σε μια σχέση είναι το ζευγάρι να είναι ευτυχισμένο! Αν το κοινό κρεβάτι για κάποια ζευγάρια είναι πηγή άγχους και φορτισμένης ψυχολογικής υγείας τότε είναι ανώφελο να κοιμούνται μαζί! Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να αναθεωρήσουμε τη σκέψη του κοινού κρεβατιού;
Να ξεφύγουμε από συνήθειες και κατεστημένα; Να μην πιστεύουμε δηλαδή πως τα χωριστά κρεβάτια σημαίνουν απαραίτητα και χωρισμό; Μήπως πρέπει να προοδεύσουμε και να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στη συνήθεια αυτή; Γιατί όχι;
Τι δύο γυρισμένες πλάτες, τι δύο ξεχωριστά κρεβάτια; Αν λοιπόν δοκιμάζαμε να κοιμόμασταν σε χωριστά κρεβάτια ίσως να βελτιωνόταν η σχέση μας, να νιώθαμε ανανέωση, να δίναμε χώρο και χρόνο στους εαυτούς μας, να λείπαμε ο ένας στον άλλον, να είχε μεγαλύτερη αξία η αγκαλιά μας, τα πόδια που μας ζέσταιναν, το φιλί για καληνύχτα…
Σίγουρα είναι καλύτερο το να προσπαθούμε να βελτιώσουμε τα πράγματα με διάφορους τρόπους και ας μην ξέρουμε με σιγουριά το αποτέλεσμα από το να μένουμε στην αδράνεια και στη συνήθεια, να είμαστε δειλοί και να μένουμε με την απορία, αν κάναμε αυτό και εκείνο και τ´ άλλο…
Να φοβόμαστε τις προκλήσεις και να μένουμε με τα χέρια σταυρωμένα, περιμένοντας το άγιο φως να αλλάξει τα πράγματα στη σχέση μας!
Τι θα λέγατε λοιπόν να το τολμήσουμε;
Μια δοκιμή λοιπόν θα μας πείσει!
Ας μην φοβόμαστε την αλλαγή!
Ας ξεκινήσουμε από σήμερα λοιπόν και ας πούμε στον άλλον «Εσύ στο κρεβάτι σου κι εγώ στο δικό μου». Και που ξέρεις; Ίσως μετά να ευγνωμονούμε τους εαυτούς μας που σώσαμε τη σχέση μας!!!
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment