Σεπτέμβριος 2019

Αγαπημένε μου,

Νύχτα, η ώρα είναι περασμένη και όπου να’ σαι ξημερώνει.  Άλλη μια από τις δεκάδες σκοτεινές νύχτες με βρίσκει στο κρεβάτι ολομόναχη. Τι να σου πρωτογράψω; Οι μέρες εδώ περνούν πολύ δύσκολα. Δεν έχω ποτέ μου ξανανιώσει αυτό το πικρό συναίσθημα. Τίποτα, μόνο σκοτάδι χωρίς κανένα νέο σου για να μου δώσει δύναμη.

Ακόμη θυμάμαι εκείνη την αποφράδα μέρα. Γυρίζουν στιγμές κάθε βράδυ στο μυαλό μου, κλάματα και φωνές. Δε θυμάμαι και πολλά, γιατί δε χρειάζεται κιόλας. Μόνο η θύμηση σου, μου είναι αρκετή. Με αποχαιρέτησες γλυκά και μου έδωσες ένα φιλί. Όχι ένα συνηθισμένο φιλί, αλλά αυτό που δεν ξέρεις…αν θα σε αγγίξει επιφανειακά ή αν θα κάνει θρύψαλα την καρδιά σου. Δε βρίσκω λόγια να σου πω, αφού ότι και να σου πω θα’ ναι πικραμένο. Στο σπιτικό μας τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Έφυγες και έχει αδειάσει.. Ώρες ώρες βλέπω τον σταυρό που μου χάρισες και ρωτάω επίμονα ‘γιατί’ . Παντού φωνάζω μήπως και σε είδε κάποιος κάπου ζωντανό.

Γιατί να πονώ τόσο; Η πίκρα και η θλίψη της γυναίκας που σ’ αγάπησε δεν απαλύνονται… Μου πιάνει κάποτε κάποτε η σκέψη να ρθω να σε βρω. Όμως πάλι μένω κοντά στα παιδιά μας και περιμένω. Τα πόδια μου πια δεν με βαστάγνουν άλλο. Ράκος. Αυτό βρίσκω να σου πω. Ξέρεις, είναι αδύνατο να πιστέψω πως ίσως να είσαι ανάμεσα στους αγγέλους τώρα και εγώ να σε αναζητώ μέσα στη βαβούρα του πολέμου.

Το παράξενο είναι πως ακόμα βρίσκω τη δύναμη να προσευχηθώ, η πίστη μου δεν έχει κλονιστεί. Μεγάλο κουράγιο θέλει η αγάπη. Είμαι μόνη. Αβάσταχτος ο πόνος μου, δεν συνήθισα τη μοναξιά. Υπάρχουν στιγμές που προσπαθώ να πιστέψω πως είσαι κάπου μακριά μου. Αλλά ζεις!

Άλλες φορές με τρώει το παράπονο που δεν είσαι εδώ να δεις τα παιδιά μας να μεγαλώνουν.  Το χειρότερο είναι αυτό που νιώθει η καρδιά μου όταν δακρυσμένα με ρωτούν «Πού πήγε ο μπαμπάς;». Τι να απαντήσεις στις αθώες αυτές ψυχούλες, τι να πεις για να τα ηρεμήσεις;

Το κρεβάτι μας είναι άδειο. Μισό. Πολύ άδικο να ξεριζώνουν τόσο αλύπητα μια οικογένεια.

Σου γράφω τούτο το γράμμα γιατί ο αέρας της ελπίδας ήρθε απόψε δίπλα μου. Κάτι μου ψιθυρίζει για να μου πει πως εμείς θα ξαναϊδωθούμε. Όπως παλιά, που ξυπνούσαμε μαζί και ήσουν πάντα δίπλα μου να με χαϊδεύεις και να μου λες πως όλα θα πάνε καλά. Δεν χάνω τις ελπίδες μου.

Τέλος, θέλω να ξέρεις, πως ότι και αν έγινε πραγματικά, για μενα ζεις. Και θα ζεις για πάντα. Θα είσαι ο άνθρωπος που αγάπησα παντοτινά. Ο σύντροφος που καθεμιά εκεί έξω θα ήθελε να έχει. Η πιο ευτυχισμένη μας στιγμή ήταν όταν έφερα στον κόσμο τα παιδιά μας. Δε φτάνει μια κόλλα χαρτί να γράψω όσα νιώθω για σένα. Μένω πιστή γλυκέ μου, ευελπιστώ πως θα’ ρθούνε χαρούμενες μέρες στο σπιτικό μας. Κλείνω αυτό το γράμμα μου, με την λέξη που σου έλεγα ψιθυριστά πριν αποκοιμηθείς αγγελικά. Σ’ αγαπώ καλέ μου. Φιλιά από όλους μας…

Αν κρατάς στα χέρια σου το γράμμα αυτό, κάνε γρήγορα. Έλα και φέρε την άνοιξη ξανά!

Καληνύχτα ψυχή μου, πρόσεχε και σε περιμένω!

Με αγάπη η γυναίκα σου

Υ.Γ : Και εκεί που νομίζεις πως όλα γκρεμίστηκαν, μην πέσεις. Η αγάπη εξάλλου όλα τα μπορεί.. κράτα γερά και προχώρα!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com