Loading

Ένα ταξίδι μιας ζωής – Το ταξίδι μου στην Βουλγαρία.

Λένε ότι, οι άνθρωποι είναι που κάνουν μια εμπειρία μοναδική. Με αυτήν την φράση λοιπόν, είναι που γέμισα το «δωμάτιο» μου με τις πιο όμορφες αναμνήσεις, κάπου στα ψηλά βουνά της Βουλγαρίας, στα βουνά του Λόζεν λίγο πιο πέρα απ’την πρωτεύουσα, την Σόφια. Κάπου εκεί λοιπόν, έχω ζήσει μια απο τις πιο έντονες εμπειρίες στην ζωή μου που δεν είναι δυνατόν να τις ξεχάσω ποτέ.

Για να το πάμε απ’την αρχή. . .

«Erasmus», μία λέξη, πολλές αναμνήσεις, οι οποίες ξεκινούν απο ακριβώς αυτό το πρόγραμμα, εκεί στα βουνά της Βουλγαρίας, σε ένα 9ήμερο πρόγραμμα με τίτλο, «Ψευδείς ειδήσεις, ανθρώπινα δικαιώματα και ισότητα των φύλων». Εκπροσωπώντας το Beezdom λοιπόν, ως νέοι αρθρογράφοι βρεθήκαμε στην Βουλγαρία μαζί με νέους από 5 χώρες (Εσθονία, Ισπανία, Βουλγαρία, Γαλλία, Κύπρος) για να αναπτύξουμε τις γνώσεις μας, να μάθουμε καινούργια πράγματα και να κτήσουμε σχέσεις με ανθρώπους πάνω στον τομέα μας. Πολύ αμφιβάλλω αν στο τέλος αυτού του ταξιδιού, οι λόγοι ήταν μόνο τρείς.

Επειδή αυτό το ταξίδι για μένα ήταν ξεχωριστό, δεν θα μπω στην διαδικασία να αναλύσω το τι έκανα, το που πήγα και πως πέρασα, αλλά θα αφήσω την ψυχή μου να αλωνίσει με λίγες λέξεις στα «σαλόνια» της καρδιάς μου, μήπως και καταφέρω να περιγράψω αυτήν την εμπειρία. Δεν υπόσχομαι ότι αυτά που θα γράψω είναι και πολύ προσγειωμένα στην ανθρώπινη (υλική) πραγματικότητα, γιατί λένε πως όταν η ψυχή αφεθεί ελεύθερη, κάνει τα μεγαλύτερα ταξίδια, τόσο μεγάλα, τόσο γεμάτα, που το «λογικόν» του ανθρώπου είναι δύσκολο να φτάσει εκεί.

Η πράσινη τάξη και ο αγώνας μας.

Λένε πολλές φορές ότι μέσα στην φύση μπορείς να βρείς τον εαυτό σου, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για εκπαίδευση στην φύση. Αυτή η ηρεμία, τα δέντρα, τα πουλιά, ο ουρανός, μια πράσινη τάξη, που πολλοί θα ζήλευαν και νιώθω τυχερός που βρέθηκα εκεί, γιατί κούρασαν τα κτήρια στις πόλεις. Όλες αυτές οι απόψεις και οι ατελείωτες συζητήσεις για θέματα που αφορούν την κοινωνική αλαγή και πως ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος εάν οι νέοι μάθουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματα και τις αξίες τους. Όλα αυτά μέσα στην φύση, στο φυσικό σπίτι του ανθρώπου, σε μια εποχή όπου ο αγώνας και η επανάσταση του ανθρώπου αποτελεί προιόν μάρκετιγκ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γι’αυτό τον λόγο η «πράσινη τάξη» ήταν απο τις πιο όμορφες εμπειρίες στην ζωή μου, ίσως και μοναδική γιατί ποιος ξέρει τι θα απομείνει σε λίγα χρόνια, γιατί δυστυχώς ο άνθρωπος έχει την τάση να καταστρέφει ότι τον ωφελεί, δηλαδή να αυτοκαταστρέφεται.

Οι άνθρωποι.

Τι πιο αληθινό στον κόσμο, τι πιο ζωντανό, απο τις ανθρώπινες σχέσεις. 16 νέοι άνθρωποι όπου ο κάθε ένας απο αυτούς είχε να δώσει κάτι, όλοι άφησαν μια πινελιά στην ψυχή μου. Αυτό που με συγκλονίζει είναι το γεγονός ότι απο την 1η κιόλας μέρα, δημιουργήθηκαν έντονοι δεσμοί ανάμεσα σε ανθρώπους απο διαφορετικές χώρες, κουλτούρες, που ήταν άγνωστοι μεταξύ τους. Είχαμε δημιουργήσει μια «πολιτεία» μέσα μας, ο κάθε ενας με τον ρόλο του, είχε να δώσει τόσα πολλά σε κάθε λεπτό που περνούσε. Αξέχαστες θα μου μείνουν οι νύχτες που ξοδεύαμε ανάμεσα στα δέντρα και κάτω απο τα αστέρια, συζητώντας ατελείωτες ώρες για φιλοσοφικά ερωτήματα και για την ζωή μας. Αξέχαστες θα μου μείνουν επίσης οι στιγμές διασκέδασης μέχρι το πρωί, όπου όλα τα παιδιά απο όλες τις χώρες πλέον έχουν στο playlist τους τη Νατάσσα Θεοδορίδου, τον Αντώνη Ρέμο, τον Νίκο Βέρτη κτλ. Πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσω με λέξεις το πόσο ωραία περάσαμε με όλα τα παιδιά. Μακάρι να μπορούσα να αναφερθώ για τον κάθε ενα ξεχωριστά.

Όμορφα πλάσματα. Ένα ταξίδι κυρίως εσωτερικό και όπως κάποια φωνή ψιθύρισε στο τέλος του προγράμματος, «αχ και να διαρκούσε για πάντα αυτή η εβδομάδα…».

Ίσως και να μην κατάλαβες και πολλά απο όσα έγραψα για την εμπειρία μου σε αυτό το ταξίδι, γιατί προσπάθησα όσο μπορώ να αφήσω την ψυχή μου να σε ξεναγήσει έστω και δυο βήματα στο τόσο γεμάτο «δωμάτιο» των αναμνήσεων μου. Αυτό που θέλω να κρατήσεις είναι το εξής:

Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο και πιο αληθινό στον κόσμο απο τις ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις που πηγάζουν απο την ψυχή. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο, απο το να δίνεις τον αγώνα σου μαζί με ανθρώπους που μέχρι χθες νόμιζες πως ήταν άγνωστοι και σήμερα οικογένεια.

Τα πιο όμορφα ταξίδια στην ζωή του ανθρώπου είναι αυτά που η ψυχή δεν άφησε ποτέ να φύγουν, με ένα τρόπο μαγικό.

Σας ευχαριστώ για όλα.

Εις το επανιδείν!


***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

svg

What do you think?

Show comments / Leave a comment

Leave a reply

svg
Quick Navigation
  • 01

    Ένα ταξίδι μιας ζωής – Το ταξίδι μου στην Βουλγαρία.