Φανταστείτε ένα φτερό στον άνεμο. Είναι τόσο ελαφρύ που και οι πιο ήπιοι άνεμοι το ταξιδεύουν, το πηγαίνουν σε μέρη που προηγουμένως δεν έχει ξαναδεί. Το χτυπάει ελαφριά και αυτό σηκώνεται, φεύγει. Τόσο εύκολα τόσο απλά.

Έτσι είναι και η ζωή αν το σκεφτείς, ένας άνεμος που σε παρασέρνει. Κάποτε θα δεις πανέμορφα μέρη και κάποτε κάποια πιο απωθητικά. Οι μνήμες που θα τα ξυπνούν, παρόμοια θα ξυπνούν και συναισθήματα. Η διαχείριση τους είναι που ξεχωρίζει τους ανθρώπους. Άλλους τους δυναμώνει και άλλους τους κατατρώει στο τέλος της ημέρας. Και αν υπάρχει κάτι που σε εμποδίζει από την σωστή διαχείριση είναι ο εαυτός σου.

Γιατί να αφήνουμε λοιπόν ένα άνεμο να καθορίζει ολόκληρη την πορεία μας; Αφού ο ίδιος μπορεί να αλλάζει πορεία, πορεία θα αλλάζουμε και εμείς. Δεν είναι τόσο εύκολο, όσο είναι να το λες αλλά ούτε και ακατόρθωτο. Όταν οι άνεμοι είναι ήπιοι και μπορούμε με ευκολία να τους κουμαντάρουμε θα απολαμβάνουμε τις όμορφες στιγμές τις ζωής. Θα δημιουργούμε αναμνήσεις για να θυμόμαστε στις δυσκολίες και να τις χρησιμοποιούμε σαν ασπίδα μας. Γιατί όταν ο άνεμος γίνει βίαιος, επιθετικός δύσκολα μπορείς να του αντισταθείς και πολύ εύκολα σε σπρώχνει όπου θέλει αυτός. 

alumniyat.com

Τι γίνεται όταν μας πάει εκεί που δεν θέλουμε όμως; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις πολλά γι’ αυτό. Θα υπάρχουν και οι κακές στιγμές είτε το θέλεις είτε όχι. Τι έχει σημασία λοιπόν; Να τις αποδεχόμαστε να τις αγκαλιάζουμε και να προχωράμε. Το έχω γράψει αρκετές φορές αλλά θα το πω ακόμα μια. Δεν υπάρχει χώρος στο παρόν για το παρελθόν. Προηγούμενες μας εμπειρίες τις χρησιμοποιούμε μόνο για να πλοηγηθούμε και όχι για να μας καθορίζουν εντελώς. Το φτερό αν και ελαφρύ αν βρει ένα κλαδί ενός δέντρου στο δρόμο του και κρατηθεί γερά παύει να καθορίζει τη μοίρα του ο άνεμος.  Θα κρατηθούμε για πάντα; Μάλλον όχι, σημασία έχει όμως να προσπαθείς. Ο άνεμος αυτός όσο επιθετικός και αν είναι, επιβραβεύει την προσπάθεια.

Συνοπτικά αν υπάρχει κάπου που θα ήθελα να καταλήξω είναι στο γεγονός ότι αν υπάρχουν προορισμοί πάντοτε υπάρχει και ένα ταξίδι πίσω τους. Αυτό το ταξίδι πρέπει να το ενστερνιζόμαστε, να το αγαπάμε και να το κρατάμε σαν φυλακτό. Αυτή είναι και η σύνοψη της ζωής και όταν γυρνάμε πίσω καλό είναι να βλέπουμε τον εαυτό μας να παλεύει με αυτό τον άνεμο. Γιατί τι και αν είμαστε ένα φτερό και παλεύουμε με ανέμους, το πηδάλιο είναι στο χέρι μας  

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: