Αρχές Ιανουαρίου  του 2017. Όπως όλοι οι φοιτηταί έτσι κι εγώ, σάζω βαλίτσες, αποχαιρετώ οικογένεια και φίλους για να επιστρέψω ξανά στα Ιωάννινα. Φτάνω Λάρνακα, check-in, ελέγχους, βλακείες, φτάνουμε Αθήνα. Φκαίνω που λαλείς έξω να κάμω κανένα τσιάρο ως την άλλην τη πτήση, να πιάσω κάτι να φάω και ξεκινώ για το gate.

Μέρα 1^η

Πάω στο gate όπου βλέπω φίλους και γνωστούς που θα πετούσαν μαζί μου για Ιωάννινα. Κάποιος εκεί μας ενημερώνει ότι χιόνισε πάρα πολύ στα Ιωάννινα και υπάρχει πιθανότητα να μην γίνει η πτήση. Όπως και έγινε, η πτήση από 11 το πρωί πήγε στις 8 τη νύχτα. Στην αρχή νευρίασα, από τη νύστα και τη βαρεμάρα κυρίως. Μετά από λίγη συζήτηση εκεί με τους άλλους αποφασίζουμε, λόγω τον πολλών ωρών μέχρι την άλλη πτήση, να κατεβούμε κέντρο Αθήνας για καφέ. Εκάμαμε τη βόλτα μας στην Ερμού, στο Μοναστηράκι, είδαμε την αλλαγή των τσολιάων στο Σύνταγμα, ήπιαμε το καφέ μας στο φημισμένο ‘’A for Athens’’ και κατά τις 7 επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο για τη πτήση.

Ξανά ακύρωση της πτήσης για την επόμενη μέρα το πρωί. Να δείξετε το εισιτήριο σας λαλεί μας, μια γυναίκα της εταιρίας, για να σας δώσουν δωμάτιο δωρεάν στο Sofitel (το ξενοδοχείο του αεροδρομίου της Αθήνας). Ωωωωπ, λαλώ, δαμέ είσαι. Εξίασα τα πάντα την ίδιαν ώρα. Ο Ξενής σου, πάει στο δωμάτιο, βάλει ταινία στο λάπτοπ και μπαίνει, στη κλειστή με γυαλί μπανιέρα, για αφρόλουτρο και μετά ύπνο γιατί ήμουν κομμάθκια. Περιττόν ότι χαζίρι να πνιώ, γιατί επήρε με ο ύπνος σαν έβλεπα ταινία μες το μπάνιο.

Μέρα 2^η

Ξυπνούμε, πιάνουμε τα πράματα μας και πάμε για τα check-in κτλ. Σαν περιμένουμε το gate να ανοίξει, ανακοίνωση. Η πτήση αναβάλλεται ξανά, με τη διαφορά ότι δεν έπρεπε να φύγουμε από το αεροδρόμιο γιατί μπορεί να έβγαινε ανακοίνωση ανά πάσα στιγμή. Γενικά η δεύτερη μέρα ήταν μια ταλαιπωρία. Περιμέναμε για ώρες τούτη τη γέριμη την ανακοίνωση αλλά τίποτε. Για να περάσει η ώρα επαίζαμε χαρτιά, εγυρίζαμε μες τα  Duty Free, ήπιαμε 2-3 καφέδες ώσπου έσπασα και παρακαλούσα να ακυρωθεί για να πάμε στο ξενοδοχείο. Βγαίνει εν τέλει η ανακοίνωση, μπαίνουμε μες το αεροπλάνο και περιμένουμε. Μετά που κανένα 40λεπτο λέει ο πιλότος που το μεγάφωνο ότι τελικά όλοι κάτω, ακυρώνεται η πτήση. Εκεί που άρχισαν οι άλλοι να σαλαβατούν και να ξιτιμάζουν εγώ σκεφτόμουν μόνο το ότι πόψε προλαβαίνουμε τη θερμαινόμενη πισίνα στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου. Κατ’ ευθείαν ξενοδοχείο, δωμάτιο, παντελονούι της μάππας (που να έβρω το μαγιό μες το Γενάρη), μπουρνούζι και πισίνα.

Μες το καταχείμωνο τωρά εμείς να είμαστε μες τη πισίνα τη θερμαινόμενη, επαναλαμβάνομαι ξέρω το, στον 12^ο όροφο με θέα την Αθήνα. Την ώρα που ‘’επλατσιουρίζαμε’’, τέλος πάντων, πέφτει η επιπλέον ιδέα. Αφού είμαστε που είμαστε Αθήνα να μεν την εκμεταλλευτούμε στο φουλ; Πάμε πίσω στο δωμάτιο κάμνουμε τα μπάνια μας, βάλλουμε τις κολόνιες μας και χαράζουμε πορεία για Γκάζι. Μετά που ελάχιστη αναζήτηση καταλήγουμε σε ένα σκυλάδικο, που ήταν τίγκα εντωμεταξύ, όπου περάσαμε τέλεια την υπόλοιπη νύχτα μας. Πολλές λεπτομέρειες εν θυμούμαι η αλήθκεια. Γύρω στις 5-6 anyway τρώμε και πάμε πίσω στο ξενοδοχείο με το μετρό.

Μέρα 3^η

Ξυπνώ μετά βίας, αφού ήμουν ψιλομεθυσμένος ακόμα, για να πάμε στο αεροδρόμιο. Ξανά η ίδια ιστορία με τα check-in κτλ. Guess what? Αν απάντησες ότι ακυρώθηκε ξανά η πτήση είσαι ο μεγάλος μας νικητής. Επεράσαμε ωραία αλλά κάποτε έπρεπε να τελειώσει τούτη η ιστορία. Αποφασίζω να πάω με τα ΚΤΕΛ πίσω. Πάω να ρωτήσω τι θα γίνει αν δεν θέλω να ανανεώσω τη κράτησή μου για την επόμενη πτήση και η απάντηση ήταν ένα που τα πιο ωραία πράματα που άκουσα στη ζωή μου. Επιστροφή ολόκληρου του ποσού του εισιτηρίου. Arrivederci Athens! Εν καλό και το ΚΤΕΛ.

Πάνω που ετοιμαζόμασταν με ακόμα 2-3 άτομα για να πάμε στα ΚΤΕΛ, έρχεται ένας κύριος που ήταν μαζί μας στο gate. Εκπροσωπούσε μιαν εταιρεία, η οποία είχε συνέδριο εκείνες τις μέρες στα Ιωάννινα, και μας λέει ότι ενοικιάσαν ιδιωτικό λεωφορείο για να παν Ιωάννινα και αν θέλαμε να πάμε μαζί τους. Εννοείται ότι θα γλυτώναμε την ταλαιπωρία και θα πηγαίναμε μαζί τους.

ΥΓ. Μια μέρα πριν να πετάσω που Κύπρο επερίπαιζα έναν παρέα μου που επέταν την ίδια μέρα που Θεσσαλονίκη, ότι ώσπου να έρθει Ιωάννινα εγώ θα πάω, θα φάω, θα κοιμηθώ και να με ξυπνήσει για να πάμε για καφέ όταν φτάσει. Karma is a bitch!

May the force be with you, by order of Ξενής!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com