Οι αρθρογράφοι του Beezdom, δοκιμάζονται ξανά! Αυτή τη φορά προκλήθηκαν από ένα άλλο αρθρογράφο να γράψουν μία φανταστική, λογοτεχνική ιστορία από τον τίτλο ενός τραγουδιού. Η Μυριάνθη Πάτσικα προκάλεσε τη Δέσπω Ξύδια να γράψει μία ιστορία από το τραγούδι «Εκδρομή» από τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.

Για να δούμε Δέσπω, can you bee a story writer?

Η φωτιά δεν άναψε ποτέ, έμεινε εκεί να περιμένει.

Μαζί της και ο Μάρκος, ο μόνος που κατάφερε να ολοκληρώσει αυτή την εκδρομή  και να φτάσει στον προορισμό. Για τους άλλους κάτι έτυχε. Αυτός στάθηκε και ο λόγος για να μην μιλήσουν ποτέ ξανά.

Καλοκαίρι 2015

Η εκδρομή  ήταν οργανωμένη. 4 άτομα. Μάρκος, Αλέξανδρος, Αντιγόνη, Κυριακή. Μια εκδρομή, δίπλα στη θάλασσα. Θα πήγαιναν να κατασκηνώσουν δίπλα στη θάλασσα. Όμως κανείς δεν πήγε.

Αντιγόνη POV (POINT OF VIEW)

Μια συνηθισμένη μέρα ξημερώνει. Μια Κυριακή. Μόνο που αυτή η μέρα προβλέπεται μεγάλη. Έχουμε κανονίσει εκδρομή στη θάλασσα. Ποιο άτομο πάει να κατασκηνώσει στη θάλασσα; Βάση ποιας λογικής. Μόνο ο Μάρκος θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο, μόνο αυτός έχει τέτοιες ιδέες. Με τα πολλά, μας έπεισε να πάμε αφού κανείς δεν ήθελε να πάει και είπαμε να μην του χαλάσουμε χατίρι. Τον αγαπάμε πολύ για να του πούμε «όχι», σε κάτι τέτοιο. Αφού ετοίμασα τα πράγματα μου, τα έβαλα στο αυτοκίνητο. Ξεκίνησα λοιπόν. Η διαδρομή δεν ήταν πολύ μακριά με τη μουσική θα έφτανα πιο γρήγορα. Καθώς οδηγούσα και προχωρούσα ένας παράξενος ήχος ακούγεται από το αμάξι.

«Όχι δεν μπορεί» αναφωνώ από μέσα μου. Τι συμβαίνει τώρα; Σταθμευθώ στην άκρια. Κατεβαίνω. Δεν μπορώ να διακρίνω τι γίνεται. Δεν καταλαβαίνω από αυτά. Πάω να πάρω το τηλέφωνο μου να ειδοποιήσω κάποιον να έρθει άλλα όχι δεν μπορεί να συμβαίνει και αυτό. Ξέχασα το τηλέφωνο μου; Εγώ τώρα πως θα πάω πίσω; Η μόνη μου λύση είναι το ωτοστόπ αλλά κανείς δεν σταματά. Μάλλον αυτή η εκδρομή για μένα δεν θα γίνει, αλλά δεν μπορώ να επικοινωνήσω κιόλας. Μόνη στις ερημίες, χωρίς κινητό με ένα σπασμένο αμάξι.

Συγγνώμη Μάρκο, αλλά αυτό το ταξίδι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Αλέξανδρος POV

Ανοίγω τα μάτια μου. Τι ώρα έχει πάει; Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Πόσο ήπια χθες; Τι έκανα; Απλώνω το χέρι μου για να πιάσω το κινητό μου για να δω την ώρα.  5 λέει. Όταν λέμε πέντε τι εννοούμε; 5 το απόγευμα ή 5 το πρωί; Ας σηκωθώ να πάω να φτιάξω ένα καφέ μπας και ανοίξει το μάτι μου. Κατεβαίνω κάτω και βλέπω πως είναι μέρα ακόμη. Φτιάχνω τον καφέ μου και κάθομαι αραχτός στον καναπέ χαζεύοντας στο κινητό και την τηλεόραση. Λίγο αργότερα χτυπάει το κουδούνι. Ποιος να είναι τέτοια ώρα αναρωτιέμαι; Ανοίγω την πόρτα μου και μπροστά μου εμφανίζεται ο Γιάννης, ο αδελφός μου. Καιρό έχω να το δω. Καθόμαστε στο σπίτι και σχολιάζουμε τις βλακείες που έκανα χθες που βγήκαμε. Μέχρι που μου λέει  κάτι που δεν περίμενα. Την ημέρα. Σήμερα είναι Κυριακή  η μέρα που κανονίσαμε να πάμε εκδρομή κι εγώ το ξέχασα. Όχι δεν μπορεί. Δεν προλαβαίνω να πάω. Η μόνη λύση είναι να στείλω μήνυμα και να το πω. Ελπίζω να με συγχωρέσουν. Πιάνω το τηλέφωνο και πληκτρολογώ «Συγγνώμη δεν θα μπορέσω να έρθω. Κάτι έτυχε. Θα τα πούμε από κοντά. Καλά να περάσετε». Αποστολή.

Κυριακής POV

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το σύμπαν πρέπει να είναι πάντα εναντίον μου; Ξύπνησα το πρωί αλλά δεν μπορώ να μετακινηθώ από το κρεβάτι. Το μόνο που μου έρχεται είναι να κάνω εμετό. Ούτε μέχρι το μπάνιο δεν μπορώ να πάω. Ήθελα να ήξερα ποιος με μάτιασε και δεν μπορώ να κάνω το παραμικρό και ειδικά σήμερα που οργανώναμε την εκδρομή. Μάλλον για έμενα άκυρο η εκδρομή . Θα κλείσω τα μάτια μου για ένα ύπνο μπας και νιώσω καλύτερα.

Μάρκος POV

Και ναι, η μεγάλη μέρα που περίμενα έφτασε. Με πολύ κόπο κατάφερα να τους πείσω όλους να πάμε αυτή την εκδρομή. Ήμουν ο μόνος που ήθελε. Τι καλύτερο από τα να κοιμηθείς έστω και ένα βράδυ δίπλα στη θάλασσα, ακούγοντας τα κύματα; Οι άλλοι βέβαια ήταν αντίθετοι, δίπλα στη θάλασσα, κουνούπια, ξένοι άνθρωποι γύρω μας. Αυτά όλα τα άκουγα ως δικαιολογίες για να μην έρθουν. Τελικά όμως πείστηκαν. Εγώ εκείνη τη μέρα ήμουν κατενθουσιασμένος ζούσα για αυτή τη μέρα. Ήθελα τόσο πολύ να πάω αυτή την εκδρομή . Μπαίνω στο αμάξι λοιπόν και ξεκινάω με τη μουσική στο φουλ και κατενθουσιασμένος με ένα πλατύ χαμόγελο. Φτάνω εκεί, κανείς δεν είναι. Περιμένω. Η ώρα έχει κυλήσει αλλά κανείς δεν έχει εμφανιστεί. Ανάβω τη φωτιά και μένω εκεί να περιμένω μόνος όλο το βράδυ. Κανείς δεν έχει εμφανιστεί. Αυτό δεν μπορώ να το συγχωρέσω από κανένα.

Αυτή η εκδρομή, δεν έγινε ποτέ.

[zombify_post]

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: i1.pickpik.com