Λένε είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, αν τρώγεται ποτέ.

Εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να αναζητάμε την εκδίκηση ως τρόπο αποκατάστασης μιας αδικίας που μας έχει προκληθεί, η οποία μας πονάει, μας προσβάλει, μας μειώνει. Θεωρούμε ότι με το να εκδικηθούμε το άλλο άτομο, θα αποκατασταθεί το δίκαιο και το σωστό, θα επαναφέρουμε τον εαυτό μας στη θέση του ισχυρού και… «θα του δείξω εγώ!»

Πόσο μακριά από την αλήθεια μπορεί να είναι αυτό;

Η εκδίκηση αποτελεί κατάλοιπο μιας πρωτόγονης εποχής όπου το αίσθημα της επιβίωσης οδηγούσε στο δίκαιο του ισχυρού. Fast forward χρόνια μπροστά και μη όντας πρωτόγονοι πια, οι ψυχολόγοι έχουν εντοπίσει ότι πίσω από την εκδίκηση κρύβονται συχνά οι φίλες μας οι ενοχές. Υπό αυτό το πρίσμα, η εκδίκηση προκύπτει από την ενοχή που βιώνει ο άνθρωπος από τη μεριά του θύματος που δεν μπόρεσε να προστατεύσει το θύμα. Νιώθει την αδυναμία του και στην προσπάθεια του να ανακτήσει τη δύναμή του, την εκτονώνει στο θύτη. And the beat goes on.

Υπάρχουν βέβαια κι οι άνθρωποι, οι λιγότερο πρωτόγονοι (χα!), που λένε ότι «από το Θεό να το βρεις!» Α πα πα πα, ξετσουτσούριασα.

Καλοί μου άνθρωποι, αυτού του είδους η εκδίκηση απευθύνεται σε ένα Θεό Τιμωρό. Ο Θεός που πιστεύω εγώ, είναι Θεός Αγάπης. Ένας Θεός Αγάπης αγαπάει όλα Του τα δημιουργήματα, θύτες και θύματα. Το γνωστό: αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη.

Θα μου πεις, δηλαδή και μου την έκανε την στραβή και θα πρέπει τώρα να τη λουστώ και να μείνω άπραγος. Αντιλαμβάνομαι την ανθρώπινη αυτή αδυναμία και τον θυμό.

Για αρχή, ας σκεφτούμε πόση ενέργεια εγκλωβίζεται σε όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, στις σκέψεις και πόσο πολύ τρώει τα μέσα μας η επιθυμία για εκδίκηση.

Όλη αυτή η ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί σε πιο παραγωγικές ενέργειες, πιο εποικοδομητικές και όχι σε ματαιότητες που οδηγούν σε φαύλους κύκλους. Όλη αυτή η ενέργεια αν επιτύχουμε να την επενδύσουμε στη συγχώρεση, ο φαύλος κύκλος σπάει και ο άνθρωπος ελευθερώνεται.

Φυσικά, δεν εννοούμε να επιτρέπουμε στους άλλους να μας φέρονται άσχημα. Εννοούμε όμως να επιβληθούμε των πρωτόγονων ορμών μας, να δαμάσουμε την ενέργεια αυτή που εύκολα κατευθύνεται στον άλλον άνθρωπο, να δούμε κατάματα την αδυναμία μας και να μπορέσουμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και τον άλλο. Όχι αυτό που έκανε, αλλά αυτόν που το έκανε.

Και αν αυτό σας φαίνεται εύκολο, δοκιμάστε να συγχωρέσετε κάποιον που σας πρόδωσε, σας κεράτωσε, σας έκλεψε, μίλησε πίσω από την πλάτη σας, σας πρόσβαλε,… συμπληρώστε κατά την εμπειρία σας.

Μπορείτε να κάνετε την υπέρβαση και να ελευθερώσετε τον εαυτό σας, γνωρίζοντας ότι έτσι δεν είστε θύμα, δεν είστε ο αδύναμος κρίκος, αλλά ο δυνατός και αυτός που έχει τον έλεγχο, ώστε να μην είναι ούτε θύτης.

i0.wp.com

Η πράξη της εκδίκησης γίνεται εν βρασμώ ψυχής και καίει τους συμμετέχοντες. Η πράξη της συγχώρεσης θέλει προσπάθεια. Να θες να συγχωρέσεις για να είσαι εσύ ελεύθερος. Να λιώνεις τον πάγο απ’ έξω προς τα μέσα μέχρι να φτάσει στον πυρήνα, που είναι φωτιά που ζεσταίνει με θαλπωρή την ψυχή σου, εσένα, τη ζωή σου.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: news.vcu.edu