Φέρνοντας στο μυαλό μας αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια και συγκεκριμένα αναπολώντας τις στιγμές με τα αδέλφια μας, έρχονται στη μνήμη μας  περιπτώσεις που τα μεγαλύτερα παιδιά έτειναν να παρουσιάζουν μια πιο αυταρχική συμπεριφορά, καταλήγοντας πολλές φορές σε επιθετική τάση. Γενικά, θεωρείται αναμενόμενο ότι στις ηλικίες αυτές τα παιδιά, θα μαλώσουν, θα πειράξει το ένα το άλλο ή θα προκύψει μεταξύ τους μια σχετικά έντονη διαμάχη.  Το ερώτημα είναι όμως, πότε αυτές οι συμπεριφορές παύουν να είναι φυσιολογικές; Πότε ξεκινά ο εκφοβισμός και τι πρέπει ο κάθε γονιός να προσέξει;

Ποια είναι η διαφορά του bullying από τον απλό τσακωμό ανάμεσα στα αδέλφια;

Οι διενέξεις μεταξύ των αδελφιών είναι ένα εξαιρετικά συνηθισμένο γεγονός, που καμία οικογένεια με παιδιά δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Είναι εντελώς φυσιολογικό, ειδικότερα σε αδέλφια με το ίδιο φύλο ή με μικρή διαφορά ηλικίας. Ωστόσο, οι γονείς οι οποίοι βρίσκονται επί καθημερινής βάσεως μαζί τους, τις πλείστες φορές δεν μπορούν να αντιληφθούν πότε ο τσακωμός μπορεί να καταλήξει σε bullying. Όταν αναφερόμαστε σε αδελφικό τσακωμό μεταξύ μεγάλου και μικρού παιδιού, μιλάμε για περιστασιακές διαμάχες οι οποίες προκλήθηκαν από τον θυμό και των δυο. Συγκεκριμένα, μερικές περιπτώσεις είναι η επιθυμία διεκδίκησης του ίδιου αντικειμένου,  ζήλεια λόγο επιζήτησης περισσότερης προσοχής από τον γονέα ή ακόμη διεκδίκηση προσωπικού χώρου, κυρίως στην εφηβεία.

Αντίθετα, το αδελφικό bullying προκύπτει από την οργή του ενός ή από την επιθυμία του να εκλάβει ευχαρίστηση από την «ταλαιπωρία» του αδελφιού του.

Σύμφωνα με το Developmental Psychology, διαπιστώθηκε ότι 28% των παιδιών ενεπλάκη σε σωματική και ψυχολογική κακοποίηση από τα αδέλφια του. Αναλυτικότερα, Ο εκφοβισμός μεταξύ αδελφών χαρακτηρίζεται από ψυχολογική κακοποίηση (πχ. λεκτική έκφραση που αφορά συναισθήματα μίσους, περιφρόνησης ή απέχθειας), από σωματική κακοποίηση (πχ. χτυπήματα, σπρωξιές, κλοτσιές) και από συναισθηματική κακοποίηση (πχ. ένα παιδί να διαδίδει ψευδείς φήμες γι’ αυτά, είτε στους γονείς, είτε στο φιλικό τους περιβάλλον).

dailymail.co.uk

Τι μπορεί να ωθήσει τα αδέλφια (συνήθως τα μεγαλύτερα)σε τέτοιες συμπεριφορές;

• Αντίκτυπο κακής γονικής συμπεριφοράς( πχ. καβγάδες μπροστά στα παιδιά, τα οποία μετά θα αντιγράψουν τις ανάλογες αντιδράσεις).
• Διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά( πχ. να υπάρχει εμφανής προτίμηση στο μεγαλύτερο παιδί)
• Συναισθηματική αδιαφορία ή αποξένωση από τους γονείς

Τι πρέπει να προσέξουν οι γονείς;

Με το που παρατηρηθούν τέτοιες συμπεριφορές ή κινηθεί κάποια υποψία , ο γονιός θα πρέπει να ξεκαθαρίσει την κατάσταση με βάση 3 χαρακτηριστικά:

1. Ποιος είναι ο “δυνατός” και ποιος ο “αδύναμος” σε τέτοιες περιπτώσεις ;
2. Ο σχετικά “δυνατός” κινείται επίτηδες εναντίον του “αδύναμου”;
3. Η κακοποιητική συμπεριφορά επαναλαμβάνεται σε σταθερή βάση και διαφαίνεται αρκετά συχνά;

Πώς πρέπει να δράσουν οι γονείς;

Εφόσον γίνει αντιληπτό ότι υπάρχει το φαινόμενο του αδελφικού bullying, το μετέπειτα στάδιο είναι να διασαφηνιστεί ο λόγος και οι αιτίες που πυροδοτούν την συμπεριφορά αυτή. Παράλληλα, θεωρείται απαραίτητο οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους την σημαντικότητα της ορθής επίλυσης διαφωνιών και της επιρροής που έχουν οι πράξεις τους στους άλλους.

Συνοπτικά, οι τσακωμοί και τα πειράγματα μεταξύ μεγάλων και μικρών αδελφιών είναι μια φυσιολογική και αναμενόμενη συμπεριφορά, όταν αυτή γίνεται σε φυσιολογικά επίπεδα. Αντίθετα , ο αδελφικός εκφοβισμός χρήζει άμεσης δράσης από την στιγμή εμφάνισης του και ο λόγος είναι οι μελλοντικές τραυματικές εμπειρίες που μπορεί να αφήσει στο πέρασμα του, όπως είναι οι ψυχωτικές διαταραχές.  

Πηγές: family.com

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: iatrikanews.gr