Οι αρθρογράφοι του Beezdom, δοκιμάζονται ξανά! Αυτή τη φορά προκλήθηκαν από ένα άλλο αρθρογράφο να γράψουν μία φανταστική, λογοτεχνική ιστορία από τον τίτλο ενός τραγουδιού. Η Μαρία Αδάμου προκάλεσε τον Γιώργο Νικολάου να γράψει μία ιστορία από το τραγούδι «Είμαι άνθρωπος κι εγώ» της Ευρυδίκης.
Για να δούμε Γιώργο, can you bee a story writer?
«Το όνομά μου είναι Αγαμέμνονας, βγαλμένο από την τραγωδία του Σοφοκλή. Αυτή είναι η ζωή μου. Αυτός είναι ο κόσμος μου. Αυτή είναι η οικογένειά μου. Είμαι 40 και σε λίγο καιρό θα βιώσω την πραγματικότητα, την τραγωδία μου με όλο της το είναι. Όλες οι μέρες στο σπίτι είναι ίδιες, τόσο ίδιες που έχω συνηθήσει την αδιαφορία της κόρης και την γυναίκας μου για εμένα. Η πρωινή μου γυμναστική στο γκαράζ του σπιτιού μου, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να μου συμβεί μέσα στην ημέρα. Από εκεί και μετά, η πορεία μου είναι κατηφορική…»
Η κόρη του Αγαμέμνονα, η Ηλέκτρα, μια αντιδραστική καλομαθημένη έφηβη, περνάει τις ώρες τις με παιδιά πλουσίων. Ενώ δείχνει αδιαφορία προς τον πατέρα της, απ’ την άλλη διατηρεί και σχέσεις αντιζηλίας με την μητέρα της.
Η Ελένη, η σύζυγος του Αγαμέμνονα, μια γυναίκα «πρότυπο», μια πολύ επιτυχημένη δικηγόρος, που περνάει πολλές ώρες σε διάφορα πρωτοκλασάτα μαγαζιά. Είναι μια ψυχρή, αδιάφορη κυρία που εθελοτυφλεί στα συναισθήματα και στις σχέσεις της με τους άλλους ανθρώπους.
Η Ελένη και η Ηλέκτρα μπορούσαν και χαρακτήριζαν εύκολα τον Αγαμέμνονα ως ένα αξιολύπητο, που δεν απότελεί σωστό πρότυπο πατέρα και συζύγου. Η αλήθεια είναι πως ο Αγαμέμνονας ήταν ενας μίζερος άνθρωπος που δεν τον ευχαριστούσε τίποτα χωρίς όμως να μπαίνει σε συζητήσεις με την οικογένεια του, πόσο μάλλον, τη μόνη ώρα που περνούσαν μαζί ήταν στο δείπνο, που και εκεί δεν έλεγαν λέξη μεταξύ τους. Ο Αγαμέμνονας ζούσε τόσο μηχανικά που είχε κουραστεί να δουλεύει με τα αφεντικά του, ανθρώπους που δεν σέβονταν.
Ήταν ξημέρωμα Κυριακής, όταν ο Αγαμέμνονας επιστρέφοντας πίσω από μια βόλτα που έκανε με το αυτοκίνητο του, είχε ένα σοβαρό ατύχημα. Τον είχαν μεταφέρει στο κοντινότερο νοσοκομείο και η κατάσταση του χαρακτηριζόταν ως κρίσιμη.
Ήταν εκείνη την στιγμή που ο Αγαμέμνονας είχε συνειδητοποιήσει βαθμιαία την αβάστακτη κενότητα της υλιστικής του καθημερινότητας. Ένιωσε ότι ενώ η πίεση και η τρέλα της ρουτίνας, της δουλειάς, της οικογένειας και του γρήγορου, σύγχρονου ρυθμού της ζωής είχαν πέσει σαν μάσκα μπροστά του, αυτός ήταν σε μια πολύ κρίσιμη κατασταση για την υγεία του.
Συνειδητοποίησε ότι ήταν σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, ίσως και ετοιμοθάνατος.
Αναθεώρησε για το τι πραγματικά είχε στην διάθεση του. Αναθεώρησε γι’ όλα αυτά που έσκυψε το κεφάλι και παραδόθηκε στα στερεότυπα της σύγχρονης ζωής. Στην ουσία είχε χάσει την πολυτιμότερη περιουσία του. Είχε χάσει όλα αυτά που πραγματικά ήταν. Είχε χάσει την οικογένεια του, χρόνια τώρα. Όλες αυτές οι βαθύτατες σκέψεις του είχαν δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή. Η ζωή μετά το ατύχημα δεν ήταν η ίδια πια. Προσπάθησαν όλοι τους να ζήσουν αρμονικά, πιο απλά και πιο ενωμένοι, με αγάπη και όχι εγωισμό. Είχε καταλάβει την αξία του να είσαι ο εαυτός σου, και του να ζεις απλά, ταπεινά χωρίς να έχεις ανάγκη τους ρυθμούς την κοινωνίας για να επιβιώσεις. Ο Αγαμέμνονας και η οικογένειά του, παρόλα τα υλικά αγαθά που είχαν, ήταν βασανισμένοι άνθρωποι. Όλο αυτό τους οδηγούσε σε αρνητικά συναισθήματα όπως ψυχρότητα, εγωισμό και έλλειψη κατανόησης.
Δυστυχώς σήμερα, πολλές από τις σύγχρονες οικογένειες βυθίζονται κυρίως στην υλιστική καθημερινότητα, μπλέκονται δηλαδή με την ρουτίνα και τα πρέπει της εποχής. Ο συγκεκριμένος τίτλος της ιστορίας «Είμαι Ανθρωπος κι εγώ» αφορά όλους εσάς που διαβάζετε αυτή τη στιγμή. Είστε άνθρωποι, πολύτιμοι άνθρωποι, σας αξίζουν πολλά, μην παγιδεύεστε στα στερεότυπα και στην τρέλα της σημερινής κοινωνίας. Αγαπάτε τους εαυτούς σας, φροντίστε την ψυχή σας και μην αφήσετε ποτέ κανέναν να σας την ελέγξει, είτε είναι άνθρωπος είτε είναι πράγμα!
[zombify_post]
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: images.squarespace-cdn.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment