Η ανυπακοή στους γονείς σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες οι έφηβοι εκτός από τα «αδικήματα ηλικίας», στα οποία κατατάσσονται το σκασιαρχείο, η εγκατάλειψη της οικίας, η σεξουαλική παρενόχληση, η απειθαρχία κ.ά., έχουν δημιουργήσει και πολύ πιο σοβαρά και καταδικαστέα αδικήματα, όπως τις επιθέσεις, τους φόνους, τις ληστείες, τις διαρρήξεις, και τις συγκρούσεις μεταξύ νέων ατόμων. Η εφηβική εγκληματικότητα δεν είναι καινούργιο πρόβλημα, απλά στις μέρες μας έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και πρέπει άμεσα όχι μόνο να μας προβληματίσει αλλά και να μας ανησυχήσει σοβαρά.

Η στροφή των νέων προς την κατεύθυνση αυτή αρχίζει γύρω στα 15-16 χρόνια ζωής τους. Το φαινόμενο αυτό εντοπίζεται συχνότερα στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Συνήθως πίσω από αυτή τη συμπεριφορά υπάρχει μια «οικογενειακή παράδοση εγκληματικότητας», την οποία και ακολουθούν οι νέοι. Πιο συγκεκριμένα, τα οικογενειακά προβλήματα όπως ένας διαλυμένος γάμος (υπό άσχημες συνθήκες) ή ασυμφωνία στο γάμο, ο αλκοολισμός ή η πορνεία είναι από τις κύριες αιτίες που οδηγούν τους εφήβους αυτών  των οικογενειών σε τέτοιες παραβατικές συμπεριφορές. Ωστόσο, αυξανόμενος είναι και ο ρυθμός των εγκληματικών πράξεων από εφήβους εύπορων οικογενειών. Τα άτομα που παρεκκλίνουν προς τέτοιες κατευθύνσεις συνήθως κατέχουν «ιδιαίτερα» ατομικά χαρακτηριστικά ή ανήκουν σε «ιδιαίτερα» περιβάλλοντα.

amazonaws.com

Τα αίτια των συμπεριφορών αυτών εντοπίζονται τόσο στον ψυχολογικό όσο και στον κοινωνικό τομέα. Οι μονογονεϊκές οικογένειες, συνήθως αυτές όπου η πατρική φιγούρα απουσιάζει, τείνουν σε τέτοιες συμπεριφορές από έχουν την ανάγκη τα αγόρια να επιδείξουν τον ανδρισμό τους συμμετέχοντας σε αδικήματα ή συμμορίες. Σοβαρό λόγο κατέχει επίσης η ανεπαρκής ψυχολογική και συναισθηματική κάλυψη από την οικογένεια. Η μη αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου έτσι ώστε το παιδί να βρίσκει μια διέξοδο, οδηγούν πολλές φορές στο να βρίσκουν «καταφύγιο» στους δρόμους και στις συμμορίες.

Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας είναι η κατάχρηση εθιστικών ουσιών, αλκοόλ και ναρκωτικών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αλλοίωση του χαρακτήρα των εφήβων και τη δημιουργία ενός άλλου ατόμου πιο προκλητικού, οργισμένου, μνησίκακου, παρορμητικού και βίαιου. Ακόμη, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και διακατέχονται από αισθήματα προσωπικής ανεπάρκειας, καθώς και συναισθηματικής και κοινωνικής απόρριψης.

Για την καταστολή και την πρόληψη τέτοιων συμπεριφορών, καθοριστικό ρόλο έχουν πρώτα από όλα οι γονείς, και στη συνέχεια η εκπαίδευση.

Όσο αφορά τους γονείς, πρέπει να έχουν τα παιδιά τους υπό έλεγχο και να παρακολουθούν τις συμπεριφορές αλλά και τις κινήσεις τους. Η πρώιμη αυτονομία θα ήταν προτιμότερο να αποφεύγεται πριν να είναι έτοιμα τα παιδιά να πάρουν αποφάσεις από μόνα τους, να διαχωρίζουν το καλό από το κακό αλλά και να συνειδητοποιούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Το καθετί ενδοοικογενειακά πρέπει να λύνεται με συζήτηση και να αποφεύγονται οι βίαιες συμπεριφορές είτε είναι λεκτική είτε σωματική. Η εκπαίδευση από την άλλη είναι πολύ σημαντική η επαφή του εκπαιδευτικού με το παιδί είτε κατά την προσχολική ηλικία, είτε κατά την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η γνωριμία και ανάπτυξη μιας υγειούς σχέσης μεταξύ εκπαιδευτικού – μαθητή με αμοιβαίο σεβασμό, εκτίμηση αλλά πάνω από όλα εμπιστοσύνη μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά και καθοριστικά στον μαθητή, αφού δίνεται η δυνατότητα και στους δύο να συνεργαστούν σε περίπτωση που εντοπιστεί το οποιοδήποτε πρόβλημα. Το σχολείο πρέπει να λειτουργεί ως δεύτερη οικογένεια η οποία θα καλύπτει το παιδί συναισθηματικά, ψυχολογικά και εκπαιδευτικά, και να ενημερώνει για τέτοια θέματα προς αποφυγή κάθε χρόνο.

Η αρμονική συνεργασία του τριγώνου Οικογένειας – Σχολείου – Μαθητών, μπορεί να βοηθήσει καθοριστικά στην πρόληψη της παιδικής παραβατικότητας και παρανομίας.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: amazonaws.com