Άνθρωποι πολλοί, άνθρωποι κενοί, άνθρωποι συναισθηματικοί, άνθρωποι αναίσθητοι. Πορευόμαστε όλοι σε μια εποχή όπου η αναισθησία, η εκμετάλλευση, τα λάθος πρότυπα έχουν γίνει μόδα και μερικοί την ακολουθούν πιστά, πολύ πιστά. Είναι μόδα να μην επενδύω σε τίποτα και σε κανένα, είναι μόδα να κρύβω καλά τα συναισθήματα μου γιατί έχω και ένα εγωισμό να προστατέψω βρε αδερφέ, είναι μόδα να προσπαθώ να είμαι καλύτερος από τους άλλους (και να το διατυμπανίζω στο Ινσταγκραμ) και όχι καλύτερος από αυτόν που ήμουν χθες. Χλιαρές καταστάσεις, χλιαρά συναισθήματα, που να τρέχουμε τώρα για εις βάθος καταστάσεις; Δεν βαριέσαι!

Έλα όμως που υπάρχουμε και εμείς που δεν μπορούμε τα χλιαρά και τα μέτρια και σας χαλάμε την πιάτσα. Που μας αποκαλείτε υπερβολικούς γιατί δείχνουμε τι νιώθουμε και δεν φοβόμαστε να το κάνουμε. Που στις ανθρώπινες σχέσεις (ναι υπάρχουν, ψάξτε λίγο και θα τις βρείτε) δεν χωράνε εγωισμοί και αξιοπρέπειες και τα ‘πρέπει’ και τα ‘μη’. Xωράει η κατανόηση, η επικοινωνία, τα ‘θέλω’, τα ‘προσπαθώ’. Και αν δεν μας βγεί δεν πειράζει, εμείς τουλάχιστον προσπαθήσαμε. Δεν μας ενδιαφέρει το περιτύλιγμα σας όσο λαμπερό και αν φαντάζει, γιατί ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Μας ενδιαφέρουν οι ατέλειες σας, οι αδυναμίες σας, οι φόβοι σας, ό,τι πιο άνθρωπινο έχετε. Ναι, είναι ρίσκο να ρίξεις την ψυχή σου στον βυθό μιας άλλης ψυχής, είναι ρίσκο να νιώθεις, γιατί κάθε συναίσθημα το ακολουθεί πάντα η σκιά του πόνου. Κάποτε μένει στη σκιά, κάποτε φανερώνεται και είναι ότι πιο επώδυνο γιατί σου τρώει τα σωθικά. Αλλά τι νόημα έχει να ζω από φόβο μη πληγωθώ;

Ξέρετε..και τα καράβια είναι ασφαλή στο λιμάνι αλλά δεν φτιάχτηκαν για αυτό. Φτιάχτηκαν για να εξερευνούν τους πιο όμορφους προορισμόυς. Έτσι και οι άνθρωποι, είμαστε φτιαγμένοι για να ανακαλύπτουμε όμορφες ψυχές, θλιμμένες ψυχές, χαρούμενς ψυχές και να τις εξερευνούμε.

Εμείς που χαλάμε την πιάτσα έχουμε μάθει να αγαπάμε πολύ και δυνατά και ας μας λένε τρελούς γιατί δεν κρατάμε τίποτα για μας. Τα μισά συναισθήματα δεν είναι καν συναισθήματα. Έχουμε μάθει να παλεύουμε για αυτά που θέλουμε και ας μας ποδοπατούν στο τέλος. Γιατί δεν είμαστε όλοι από την ίδια πάστα, και ευτυχώς που δεν είμαστε. Γιατί θέλει κότσια να αισθάνεσαι σε μια εποχή αναίσθητη! Θέλει κότσια να τολμάς να ξεγυμνώνεις την ψυχή σου μπροστά σε ένα άνθρωπο. Γιατί το ξεγύμνωμα του σώματος είναι εύκολο και δεν το έχετε για τίποτα. Όλα σαρκικά τα έχετε κάνει, χωρίς να ξέρετε ότι δεν έχει πιο όμορφο πράγμα από τα να παραδίνεται η ψυχή και να ακολουθεί το σώμα. Το σεξ είναι παντού, η χημεία όμως όχι. Οι ψυχές καταλαβαίνουν, αναγνωρίζουν η μία την άλλη. Επικοινωνούν και αυτό είναι χημεία. Σπανίζει ναι, αλλά υπάρχει. Βέβαια θέλει κόπο, θυσίες, αγάπη, σεβασμό, δεν αρκεί μόνο η χημεία, αλλά που να τρέχετε εσείς τώρα για τέτοια; Να παραμείνετε αναίσθητοι για να μας υπενθυμίζετε ότι σε αυτό τον κόσμο που σχεδόν όλα έχουν ισοπεδωθεί, εμείς δεν τα βάζουμε κάτω. Και ναι είμαστε υπερβολικοί σε όλα. Αγαπάμε πολύ, κλαίμε πολύ, πονάμε πολύ. Το λίγο είναι για τα σκουπίδια. Το πρόβλημα μας η υπερβολή μας τελικά ή το λίγο σας;

… Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε

κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις

κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε

πρέπει στο ύψος της φωτιάς να’ ανέβεις…

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: oprah.com