Οι αρθρογράφοι του Beezdom, δοκιμάζονται ξανά! Αυτή τη φορά προκλήθηκαν από ένα άλλο αρθρογράφο να γράψουν μία φανταστική, λογοτεχνική ιστορία από τον τίτλο ενός τραγουδιού. Η Κωνσταντίνα Πασχαλίδου προκάλεσε τη Δήμητρα Σάντη να γράψει μία ιστορία από το τραγούδι «Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες» των Onirama.

Για να δούμε Δήμητρα, can you bee a story writer?

Τι είναι αυτό που ορίζει την αξία κάποιου πρίγκιπα; Το κύρος; Τα πλούτη; Η ομορφιά;

Αυτές ήταν μερικές από τις σκέψεις που βασάνιζαν  τον Πρίγκιπα Σπίριτ αποχαιρετώντας για πάντα το βασίλειο, μιας και είχε βιώσει επιτέλους την δική του εσωτερική επανάσταση…

Ο Σπίριτ βλέπετε, δεν πληρούσε τα «τέλεια» προσόντα ενός πρίγκιπα… Ενός τυπικού πρίγκιπα τουλάχιστον. Αν μπορούσε κάποιος να περιγράψει την εξωτερική του εμφάνιση θα τον χαρακτήριζε ως ένα άνδρα κοντού αναστήματος, με πολύ χαμηλή σωματική μάζα και πολύ ταλαιπωρημένο πρόσωπο. Τα μαλλιά του ήταν πυκνά και καστανόξανθα, καθώς τα μάτια του ήταν τόσο γαλανά όσο το γαλάζιο του ωκεανού. Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό εμφανισιακά όμως, ήταν η αναπηρία του. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και συνάμα απαγορευτικό για το βασίλειο του. Το να βρίσκεται κάποιος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, ανήμπορος να πολεμήσει ή να μην είναι πρότυπο «τελειότητας», θεωρείτο μειονέκτημα και γι’ αυτό τον έβαζαν στο περιθώριο. Δεν είχε δικαίωμα να κληρονομήσει τον θρόνο ούτε την δυνατότητα να προσφέρει στο βασίλειο βοήθεια.

Η προηγούμενη βραδιά ήταν αυτή που τον έκανε να ξεσπάσει και να πάρει την μεγαλύτερη απόφαση της ζωής του. Ήταν η καθιερωμένη ετήσια γιορτή του βασιλείου, όπου ολόκληρη η κοινότητα ήταν προσκεκλημένη. Προσπαθώντας να μεταφερθεί στον κήπο του παλατιού, όπου διεξαγόταν η γιορτή,  το βλέμμα του είχε στραφεί σε ένα παιδί απομονωμένο από το γλέντι. Βρισκόταν κρυμμένο  μέσα στους θάμνους και φαινόταν αρκετά ανήσυχο. Όταν το πλησίασε το παιδί τρόμαξε και προσπάθησε να κρύψει  με την ζακέτα του το χέρι του, το οποίο ήταν ακρωτηριασμένο.  Ο Σπίριτ,  απλά χαμογέλασε και πήγε προς το μέρος του για να του δώσει μια αγκαλιά και να τον ηρεμήσει.

Μετά από ώρες συζήτησης ο Μπένυ, το μικρό αγοράκι, είχε πει τα πάντα στον πρίγκιπα. Είχε μιλήσει για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε και για τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, αφού το βασίλειο τον είχε περιθωριοποιήσει λόγω της αναπηρίας του. Το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί… χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του …η αδικία όλων αυτών των χρόνων … η απίστευτη κοροϊδία για το παιδί που γνώρισε … «Ποιος είναι ο ρόλος μου ως πρίγκιπας»;

Διερωτήθηκε. «Να προστατεύω το βασίλειο μου …να βοηθάω ανθρώπους που το χρειάζονται και να παλεύω για αυτούς. Όχι σωματικά, αφού δεν έχω την δυνατότητα, αλλά να πολεμάω για τα δικαιώματα τους και την αξία τους».

Δεν είχε φτάσει καν να ξημερώσει … είχε μαζέψει λιγοστά αντικείμενα, πήρε μια βαθιά ανάσα και με τη βοήθεια της οικονόμου του παλατιού, είχε ανέβει στο καροτσάκι του. Ήξερε πως δεν είχε θέση σε αυτό το βασίλειο. Πήρε τον δρόμο του χωρίς να πει κουβέντα σε κανένα, εξάλλου ποιος θα τον καταλάβαινε;

Φεύγοντας από το παλάτι, πέρασε από την καλύβα του Μπένη, του παιδιού που είχε γνωρίσει την προηγούμενη νύχτα… Προσέγγισε την οικογένεια του και είχαν συζητήσει αν μπορεί να πάρει την επιμέλεια του. Οι γονείς μετά από ώρες, είχαν συμφωνήσει διστακτικά, αφού είχαν καταλάβει πως μόνο με τον πρίγκιπα Σπιριτ το παιδί τους θα είχε αυτά που επιζητούσε. Μέσα σε αυτά και η αποδοχή, που τόσο είχε ανάγκη. Αποχαιρετώντας και οι δυο για τελευταία φορά το βασίλειο , ένιωσαν μια ασυνήθιστη κατανόηση ο ένας για τον άλλο… ο προορισμός και για τους δυο ήταν άγνωστος , αλλά είχαν κάνει μια συμφωνία. Θα περνούσαν από διάφορα γειτονικά βασίλεια και θα «απελευθέρωναν» όσους είχαν την ίδια ανάγκη αποδοχής με αυτούς.

Οι μέρες περνούσαν και το ταξίδι τους είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος τους. Η παρέα πλέον δεν απαρτιζόταν από τον Σπιριτ και τον Μπένη. Είχε ενταχθεί η Άννυ, ένα κοριτσάκι που έπασχε από νανισμό, η Έλλη μια τυφλή ηλικιωμένη γυναίκα, ο Τζον ,ένας έφηβος με νοητική αναπηρία και η Λία, μια γυναίκα με παραπληγία. Όλοι αυτοί βρίσκονταν πάντα στο περιθώριο, και χαρακτηρίζονταν ως κάτι το ξένο ή κάτι το διαφορετικό για τα δικά τους βασίλεια.

Αφότου είχαν γνωριστεί και συζητήσει για τις φιλοδοξίες τους αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε  ένα εγκαταλειμμένο χωριουδάκι, όπου θα δημιουργούσαν τους δικούς τους κανόνες, χωρίς φραγμούς και απαγορεύσεις για το  διαφορετικό. Δεν πέρασε αρκετός καιρός και οι ζωές τους είχαν αλλάξει …. προς το καλύτερο. Το χωριουδάκι είχε επεκταθεί … Ήταν ξακουστό για την ιδιαιτερότητα του και πολλά άτομα που είχαν τις ίδιες ανάγκες είχαν ενταχθεί σε αυτό… Ο Σπίριτ είχε γίνει ο πρίγκιπας σε αυτό τον χώρο… αυτή την φορά όμως έγινε ο πρίγκιπας που πάντα ονειρευόταν… 

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες σαν τον Σπίριτ…. Ανθρώπους που θυσιάζουν τα πάντα για την ευτυχία των συνάνθρωπων τους, που ορίζουν το δικό τους μέλλον παραμερίζοντας το περιβάλλον που τους υποβιβάζει. Ανθρώπους που δεν πτοούνται στις αδικίες τις ζωής αλλά χρησιμοποιούν τις ιδιαιτερότητες τους ως δύναμη… Ανθρώπους που αφήνουν καλύτερο τον κόσμο, σε σχέση με αυτόν  που είχαν μεγαλώσει οι ίδιοι…

[zombify_post]

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: sbs.com.au