Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.. και κάπως έτσι κάνω την εισαγωγή στη δική μου εμ-bee-ρία.

Ήταν ξεχωριστό μα παράλληλα παράξενο. Δεν ήταν ένα συνηθισμένο πρωινό. Μια νέα πόρτα εκείνη την ημέρα ανοίχτηκε μπροστά μου. Καινούργιο περιβάλλον, νέα άτομα , πρωτόγνωρα ήταν όλα για μένα. Ένα όμορφο κεφάλαιο ξεκινά μόλις πατώ το πόδι μου εκεί. Μαντέψτε!

Η πρώτη μου ημέρα στο Πανεπιστήμιο. Αν και δεν έχει ακόμη περάσει αρκετός καιρός από τότε, θυμάμαι τα πάντα και γελάω. 2 μήνες έχουν περάσει μόλις. Αγωνία, άγχος αλλά πάνω από όλα μια δημιουργική περιέργεια. 3 ολόκληρους μήνες ανυπομονούσα για την μέρα εκείνη. Κάποιες φορές περισσότερο και άλλες λιγότερο. Φτάνει λοιπόν η μεγάλη μέρα. Κλασικά εγώ ξυπνώ πριν το ξυπνητήρι λόγω άγχους. Με τρεμάμενα και μουδιασμένα πόδια σηκώνομαι από το κρεβάτι για να ετοιμαστώ. Ετοιμάζομαι και ξεκινώ για το πανεπιστήμιο. Περπατώντας συνειδητοποιώ ότι ο δρόμος αυτός θα είναι δύσκολος. Σφίγγω τα δόντια και μπαίνω στο κτήριο για να βρω την αίθουσα. Χαμένη. Μόνο αυτό θυμάμαι και γελώ ασταμάτητα. Χαμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κυριολεκτικά γιατί έψαχνα να βρω το σωστό κτήριο και την αίθουσα για να φτάσω στην ώρα μου. Μεταφορικά, χαμένη σε σκέψεις. Βλέπω άγνωστους ανθρώπους γύρω μου και τρελαίνομαι. Αγχώνομαι και τρέμω. Σαν ψαράκι στον ωκεανό. Πείθω τον εαυτό μου ότι πρέπει να το παλέψω αν και δεν πείθομαι 100%. Σαν να μην μου έφταναν όλα αυτά, περιμένω κάπου και μετά από λίγο συνειδητοποιώ πως βρίσκομαι σε λάθος όροφο. Όλα στραβά!

Τέλοσπαντων , το πρώτο μάθημα έχει φτάσει στο τέλος. Παράξενα κυλούν και τα επόμενα μαθήματα της ημέρας. Το κάθε ένα από τα μαθήματα είχε το δικό του ενδιαφέρον και αρχίζω να αποβάλλω το τόσο άγχος μου.  Δεν ήξερα τι να πρωτονιώσω. Χαρά ή λύπη ; Χαρά γιατί παίρνω και επίσημα τη ζωή στα χέρια μου. Λύπη γιατί πλέον δεν ήμουν μαθήτρια αλλά φοιτήτρια. Διάβασμα, υποχρεώσεις και όσα συνεπάγονται με τη φοιτητική ζωή.

Ασταμάτητα φωνάζω στο υποσυνείδητο μου «Μπορείς!». Για 1 λεπτό το πιστεύω και τα επόμενα 2 το αρνούμαι. Σαν σωστή γυναίκα σκορπιός δύσπιστη για τα πάντα.

Μια εμπειρία όχι συνηθισμένη, μία φορά τη ζεις αλλά είναι αρκετή για να την θυμάσαι παντοτινά. Είναι μια μέρα σημαδιακή για μένα που θα την φέρνω στη μνήμη μου και σε 10 χρόνια και θα έχω να λέω πολλά. Έτσι είναι. Είναι όμορφο όταν κάτι τελειώνει και ξεκινά κάτι άλλο. Έστω και στραβά.

Από την εμπειρία μου αυτή, που μόλις αφηγήθηκα, κρατώ και τα καλά και τα ευτράπελα. Κρατώ αυτά τα ωραία που με κάνουν να αγαπώ κάθε πλευρά της ζωής. Γιατί πιστεύω ότι κάθε κεφάλαιο έχει να διδάξει κάτι ξεχωριστό !

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com