Δεν υπάρχει ζευγάρι στη σημερινή κοινωνία που να μην τσακώνεται. Σε πολλές σχέσεις όμως, δυστυχώς υπάρχουν αυτοί οι ομηρικοί καυγάδες που πληγώνουν την ψυχή μας και ματώνουν την καρδιά μας.

Αυτοί οι καυγάδες που κάνουν τον άλλον από αγαπημένο μας, να λειτουργεί σαν εχθρός μας, ξεστομίζοντας τις πιο βαριές κουβέντες, εκείνες που μαυρίζουν την ψυχή μας… 

Όλα τα όμορφα με μιας εξαφανίζονται σαν να μην μοιραστήκαμε ποτέ τόση αγάπη, στιγμές, όμορφες αναμνήσεις… και τη θέση τους παίρνουν ο θυμός, οι τσακωμοί και οι φωνές… Και μετά ίσως και για μέρες να μην ανταλλάζουμε μεταξύ μας ούτε κουβέντα…

Και είναι τόσο λυπηρό ένας άνθρωπος που σου δίνει τόση αγάπη να μιλά τώρα σαν να είναι εχθρός σου… Και μέσα σου πλανάται ένα γιατί, γιατί αντιδρά έτσι, γιατί θυμώνει και συμπεριφέρεται έτσι λες και έχεις κάποιον άλλο άνθρωπο απέναντι σου, λες και είναι ένας ξένος…

Ξέρεις πως τα ζευγάρια όταν έχουν διαφωνίες πρέπει να συζητάνε ήρεμα, να λύνουν το πρόβλημα ειρηνικά, χωρίς να μετατρέπουν τις ασήμαντες αιτίες σε άγριους καυγάδες. Βάζουν πάνω απ’ ολα την αγάπη τους και δεν εξαπολύουν βαριές κουβέντες και κατηγορίες, χαλιναγωγούν το εαυτό τους και διαχειρίζονται με ηρεμία κάθε πρόβλημα χωρίς ο άλλος να γίνεται εχθρός τους…

Και εσύ το ξέρεις τόσο καλά αυτό, θες να το κάνεις πράξη αλλά σε βλέπει και έχει μέσα του τόσο θυμό και είναι όλα τόσο αλλιώς. Και σε πληγώνει τόσο πολύ αυτή η κατάσταση και θες τόσα πολλά να του πεις και όμως καταλήγεις να κάνεις μονόλογο με τον εαυτό σου…

Με πνίγει το δίκαιο μα ποια ψυχή να μ’ ακούσει…;

Όλα μέσα μου καλά κρυμμένα κάνοντας υπομονή να αλλάξεις, να μου χαμογελάσεις πάλι… μα φοβάμαι αγάπη μου αυτό το θυμό σου…»

Αυτό το θυμό σου που σε κάνει να τα βλέπεις όλα λάθος πάνω μου, που νιώθω λες και θες να μην υπάρχω, λες και είμαι τόσο λίγη για σένα. Αυτός ο θυμός σου που φθείρει τη σχέση μας και εγώ προσπαθώ με όσες δυνάμεις μου έχουν απομείνει να σε κάνω να καταλάβεις την αγάπη μου, να την νιώσεις, να μπει μέσα σου και να μου μιλάς γλυκά, να μην λειτουργείς σαν εχθρός μου…

Να μην μου λες αυτές τις σκληρές λέξεις που αφήνουν τόσα σημάδια στην καρδιά μου. Γιατί οι λέξεις πολλές φορές είναι πιο κοφτερές από το μαχαίρι. Μην με πληγώνεις άλλο αγάπη μου γιατί η καρδιά μου κάποια στιγμή δεν θα μπορεί να επουλώνεται πια…

Δίνω μάχες άνισες για σένα, δίνω και πάλι δίνω και δεν ζητάω πολλά, παρά μόνο μια γλυκιά κουβέντα, μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χαμόγελο…

Και εσύ πάλι σκυφτός, απόμακρος και θυμωμένος, άλλοτε με τη ζωή και άλλοτε με μένα… και εγώ το μόνο που ζητάω είναι το χαμόγελο σου, δεν ζητάω πολλά…

Μην με βλέπεις σαν εχθρό σου… είμαι εγώ ο άνθρωπος σου, αυτός που αγαπάς και που από απομηχανής θεός σου, έγινα ξαφνικά ο μεγαλύτερος εχθρός σου…

Και σου φωνάζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου…

Μην με πληγώνεις άλλο…

Είμαι εγώ που πονάω, είμαι εγώ που παλεύω για σένα, εγώ που σ’ αγαπάω!! 

Δεν είμαι εχθρός σου! Είμαι ο άνθρωπος σου… Δώσμου ξανά φτερά! Να μπορώ να ζω, να υπάρχω και ν’ αναπνέω…

Μίλα μου γλυκά, άσε τους εγωισμούς, πάρε με από το χέρι και πάμε… σε μια πιο ευτυχισμένη ζωή χωρίς σκληρά λόγια, θυμούς, φόβους, ανασφάλειες, εγωισμούς… ακολούθα την αγάπη μας…. μην μου θυμώνεις, δεν είμαι εχθρός σου είμαι ο άνθρωπος σου…

Σ’αγαπάω τ’ ακούς; 

Δεν έχω φταίξει

Κι έχω αντέξει πολλά

Δεν είμαι εχθρός σου

Είμ’ ο άνθρωπός σου

Δώσ’ μου ξανά φτερά…!

Το είπα τόσο δυνατά μέσα μου, τόσο δυνατά με την ελπίδα να μπει και στη δική σου την ψυχή… Και με όση δύναμη μου έχει πια απομείνει θα το φωνάζω ξανά και ξανά και εύχομαι κάποια μέρα να το καταλάβεις αγάπη μου… 

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ, ΕΙΜΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΟΥ… δώσμου ξανά φτερά!!!!!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com