Σχέση. Δυο άτομα που βρίσκουν κάτι κοινό μεταξύ τους. Ερωτεύονται και στο μέλλον αγαπιούνται. Υπομονή, σεβασμός, κατανόηση, εμπιστοσύνη, ελευθερία. Τα συστατικά για να πετύχει.

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτά δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα;

Τι συμβαίνει όταν αυτά αντικαθιστούνται από πίεση και έλεγχο;

ΝΑΙ, είσαι σε σχέση και πρέπει να δίνεις μερικές φορές «αναφορά» για το τι κάνεις, που είσαι και με ποιους.

ΝΑΙ, πρέπει να υπάρχει μια παραπάνω επικοινωνία σε σχέση με άλλα άτομα.

ΝΑΙ, πρέπει να ενδιαφέρεσαι από την στιγμή που ερωτεύεσαι και αγαπάς.

ΝΑΙ, δεν είναι καλό να υπάρχει υπερβολική ελευθερία ούτε πλήρης αδιαφορία. Το να αδιαφορεί κανείς ξενερώνει και δημιουργεί αποστάσεις.

ΝΑΙ, πρέπει να υπάρχει μια ζήλια σε φυσιολογικό πάντα επίπεδο και βαθμό.

ΝΑΙ, πρέπει ο άλλος/άλλη να μη σε έχει δεδομένη/νο. Να σε ψάχνει, να σε διεκδικεί, να σε προσέχει, να σε φροντίζει.

ΝΑΙ, εννοείται, ότι θα πηγαίνετε σχεδόν παντού μαζί.

ΝΑΙ αλλά …… ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΛΟΓΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ. 

Το γεγονός ότι βρίσκεσαι σε σχέση δεν σημαίνει ότι ανήκεις σε αυτή. Δε σημαίνει ότι είσαι δέσμιος κανενός! Σε κανένα άλλωστε δεν ανήκεις. Μόνο στον εαυτό σου και στα όνειρα σου. Επειδή είσαι σε σχέση δεν είσαι υποχρεωμένη/ος να δίνεις αναφορά για οτιδήποτε κάνεις. Δεν σημαίνει ότι το άλλο άτομο μπορεί να σε ελέγχει συνεχώς. Είσαι διαφορετικός χαρακτήρας. Ο καθένας μας έχει τις δικές του ανάγκες, τα δικά του θέλω. Ο καθένας μας θέλει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του. Θέλει λίγο χρόνο με τον εαυτό του, τους φίλους, την παρέα, τους γνωστούς του. Δεν υπάρχει κανένας ούτε γραπτός ούτε άγραφος νόμος που να λέει «είσαι σε σχέση άρα είσαι ιδιοκτησία κάποιου, τέρμα η ελευθερία και τέρμα η συναναστροφή με φίλους». Ποσά μηνύματα του στυλ «αγάπη μου που είσαι;», «Άγγελε μου με ποιους είσαι;», «Μου λείπεις» έχεις διαβάσει; Αν αυτά εν τέλει καταλήγουν σε «που είσαι» και «με ποιους», να ανησυχήσεις.

Ξεκαθαρίζω δεν μιλάμε για ένα απλό ενδιαφέρον αλλά για πίεση και έλεγχο. Πόσες φορές έχετε κλάψει, πονέσει, πιεστεί, βάλατε στην άκρη πολλά από τα θέλω σας γιατί η σχέση σας ζηλεύει; Πόσες φορές έχετε συζητήσει με σκοπό να σταματήσει όλη αυτή η κατάσταση η οποία δεν σταμάτησε ποτέ; 

«Στο κάτω-κάτω ρε φίλε, ναι σε εσένα μιλάω, δεν σου ανήκω. Δεν αφήνω για κανένα την κολλητή μου. Δεν έχω να δώσω αναφορά σε κανένα. Εδώ οι γονείς μου δεν με ελέγχουν τόσο, ποιος είσαι εσυ που θα με ελέγξει και από  πάνω; Μόνο στην κολλητή δίνεις αναφορά αυτό είναι κανόνας. Ξέρεις κάτι; Όχι ρε φίλε δεν δέχομαι και ούτε αντέχω την πίεση και τον έλεγχο που μου ασκείς. Έχω δικαίωμα  να βγω με φίλους μου, με την παρέα μου και με όποιον γουστάρω. Θέλω απλά να μην με πιέζεις. Θέλω περισσότερη ελευθερία και εμπιστοσύνη. Ζητάω πολλά;». 

Έρχεται εκείνη η στιγμή που φτάνεις στα όρια σου. Που ξεπερνάς τον εαυτό σου. Που δεν αντέχεις, νιώθεις ότι απλά δεν μπορείς να ανασάνεις άλλο. Τα λες όλα. Τα βγάζεις από μέσα σου και λες απλά «φτάνει μέχρι εδώ τελειώσαμε». Σίγουρα όχι από ένα άψυχο και ψυχρό μήνυμα αλλά face to face. Μην ξεχνάτε ότι κάποτε τον/την έχετε ερωτευτεί. Κανόνας: όλα αυτά γίνονται μετά από πολλές ευκαιρίες και συζητήσεις για αλλαγή της κατάστασης. Μπορεί εσείς να καταφέρετε να την αλλάξετε. Εννοείται πως είναι δύσκολο όπως κάθε χωρισμός. -Μακάρι να είναι καλά οι κολλητές/τοι, τα χαρτομάντιλα και τα γλυκά-. Για να μην παρεξηγηθώ δεν σας παροτρύνω να διαλύσετε την σχέση σας, ούτε να κλαίτε.

Αυτό που έχω να πω είναι ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΧΕΣΗ, επειδή ο άλλος δεν σε καταλαβαίνει. 

Αν είστε άτομα που ασκείτε πίεση και έλεγχο στην σχέση σας ελπίζω να καταλάβατε την πλευρά του άλλου.  Αν δέχεστε έλεγχο, ελπίζω να σας έχω καλύψει σε μεγάλο βαθμό με τα παραπάνω. 

Να θυμάστε, ανήκετε μόνο στον εαυτό σας. Κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν όλα αυτά άκρως εγωιστικά και είναι απόλυτα σεβαστό. Η άποψη μου και εμπειρίαμου όμως λένε ότι καμία σχέση δενμπορεί να επιβιώσει και να αναπνεύσει αν δεν υπάρχει ΥΠΟΜΟΝΗ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ και πάω από όλα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com