«Θα περάσει κι’ αυτό, όλα περνάνε»…

Συγκρατώντας τα δάκρυα και δαγκώνοντας τα χείλη. Κλείνοντας την πόρτα στο παρελθόν. Και ενώ ο χρόνος- ο καλύτερος γιατρός περνά και συνειδητοποιείς την κατάσταση, καταλαβαίνεις τα γιατί, έχεις ηρεμήσει και βλέπεις με άλλη ματιά τα γεγονότα, η πόρτα χτυπά ξανά. Εκεί που η ζωή ξεκίνησε να κυλά όμορφα και ομαλά μακριά σου. Κι αφού εσύ, τόσο ξεκάθαρα διάλεξες το δρόμο της φυγής, τι ζητάς από εμένα, ερχόμενος τρέχοντας και πάλι. Γιατί, ο «δολοφόνος» γυρνά ΠΑΝΤΑ στον τόπο του εγκλήματος. Έτσι δεν λένε άλλωστε; Οι χτύποι της καρδιάς σταματούν και η αναπνοή κόβεται απότομα. Το αίμα παγώνει. Και εκεί που είπες τέλος, πρέπει τώρα να πάρεις τη δύσκολη απόφαση του να απαντήσεις ή όχι, ενώ το κινητό χτυπά και στην οθόνη αναβοσβήνει το νούμερο εκείνο που είχες ξεχάσει. Ή μάλλον έτσι νόμιζες.

hernews.gr

Τα δεδομένα αν δεν γίνουν ζητούμενα, στο λέω, δεν πρόκειται ποτέ να εκτιμηθούν. Ή πάντα ή ποτέ, ή όλα ή τίποτα. Δεν θα γεμίσεις κανέναν άδειο, σταμάτα το πριν καταφέρουν να σε αδειάσουν! Να αγαπάς, να χαμογελάς και που και που να ρίχνεις καμιά κλοτσιά σε εκείνους τους θρασείς, ενοχλητικούς που δεν ήρθαν για να μείνουν, αλλά για να πάρουν. Σε εκείνους που θέλουν να είσαι καλά, αλλά ποτέ καλύτερα από αυτούς. Κι όταν εσύ θα είσαι καλύτερα από αυτόν θα επιστρέψει. Και επειδή ξέρει πως σίγουρα θα τον δεχτείς πίσω. Κι αφού σε ρημάζει, σε σκοτώνει και σε παρατά, έρχεται ξανά πίσω μήπως και χάσει την σταθερή του καβάτζα, εκεί που πάντα είναι ποθητός και αποδεκτός. Δεν βρήκε την ολοκλήρωσή του πουθενά, δεν βρήκε την κατανόηση που του έδινες, δεν βρήκε εσένα. Και εκεί που εσύ ξαναγεννιέσαι,  ανανεώνεσαι, ανασυγκροτείς το μέσα σου, και δείχνεις πιο ανέμελη και ελκυστική από ποτέ….ξαναγυρνά. Ειδικά αν προχώρησες.

Πίσω ξανά, να δέχεσαι αυτά που αξίζεις και προσφέρεις. Μονάχα αυτά. Οτιδήποτε λιγότερο είναι σκέτη ήττα.

Σε άδειο σπίτι χτυπάς την πόρτα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: pillowfights.gr