Η κρίση του κορωνοϊού έτυχε να με βρίσκει φοιτητή στην Ολλανδία. Οι αρρώστιες, πόσο μάλλον οι πανδημίες, δεν έχουν σύνορα. Ήταν αναπόφευκτο και το γνώριζα. Γι’ αυτό και από τις πρώτες μέρες έκανα τις απαραίτητες προετοιμασίες για παν ενδεχόμενο. Είναι και αυτό κομμάτι της ενηλικίωσης στη φοιτητική ζωή.
Προς το παρόν μόνο σε καλό μου βγήκε που έμεινα εδώ. Τρίτη νύχτα ‘βγήκαμε’ για ένα ποτό στο διαδίκτυο με φίλους που δεν μίλησα εδώ και καιρό από το intershipστην Μάλτα (2018).
Αλλά το πάρτι δεν σταματά εκεί. Διοργανώσαμε και πάρτι για επερχόμενα γενέθλια μέσω διαδικτύου.

Ναι καλά διάβασες, επινόησαν νέο υπουργείο για διαχείριση της κρίσης: Ministry of Corona. Δεν είναι αστείο, αλλά τραγικά αληθινό. Πριν λίγες μέρες, ο υπουργός Υγείας και Αθλητισμού κατέρρευσε εν μέσω ενός debate. Δήλωσε πως στάθηκε ανάξιος και παραιτήθηκε εν μέσω κρίσης.
Τα μέτρα της κυβέρνησης με έκαναν να νιώσω ασφάλεια. Γνώριζα πως η οικογένεια μου βρισκόταν στα χέρια ενός κράτους αποφασισμένου να τους προστατεύσει. Τότε όλα πήραν αρνητική τροπή και οι φοιτητές, πήγαν να ρίξουν την «ασπίδα» που δημιουργήθηκε. Καταλαβαίνω πως είναι προτιμότερο να είμαστε κοντά στους δικούς μας για ασφάλεια αλλά αυτές οι κρίσιμες μέρες απαιτούν συλλογισμό.
Έμεινα εδώ για να προστατέψω τους δικούς μου ανθρώπους.
Ούτε ήθελα να γίνω επιπλέον βάρος στο κράτος αναγκάζοντας τους να μου βρουν μέρος για καραντίνα. Πραγματικά ποια η διαφορά του να μείνεις κλεισμένος σε ένα δωμάτιο εξωτερικό ή στην Κύπρο; Αν γινότανε πόλεμος θα έτρεχαν να μας φέρουν πίσω να υπηρετήσουμε. Σε αυτή την περίπτωση ο εχθρός (ιός) βρίσκεται έξω από τα τείχη. Καθήκον μου είναι να τον αφήσω απ’ έξω και έτσι θα πράξω.
Ας σοβαρευτούμε ως λαός και ας παρατήσουμε τις θεωρείς περί συνομωσίας και βιολογικού πολέμου. Ας μείνουμε στα αλήθεια σπίτι και να βοηθήσουμε να προστατέψουμε εκτός από τον εαυτό μας και τους δικούς μας ανθρώπους. Είναι πλέον καθήκον.
Ελπίζω η κατάσταση να εξομαλυνθεί πολύ σύντομα και να μην θρηνήσουμε άτομα. Ας αναλογιστούμε τις πράξεις μας και να ανατρέψουμε τον πανικό.
Η κατάσταση στην Ολλανδία:
Στις 27 Φεβρουαρίου ανακοινώνεται το πρώτο κρούσμα στην Ολλανδία προερχόμενο από Ιταλία. Σχεδόν καμία δράση, με τον πρωθυπουργό να κάνει επίσης και χειραψία αμέσως μετά την ομιλία του.
Στις 5 Μαρτίου το πρώτο κρούσμα στο πανεπιστήμιο μου αλλά και πάλι τα μαθήματα συνέχισαν κανονικά. Μη πτοημένοι από την κατάσταση, στις 7 Μαρτίου 900 φοιτητές από το Groningen έρχονται με λεωφορείο από την Βόρεια Ιταλία, όπου πήγαν για εκδρομή σκι. Η κυβέρνηση άπραγη, ούτε καν σε καραντίνα δεν υποχρεώθηκαν να μπουν.

Fun fact: Με το κλείσιμο του πανεπιστημίου, το να έβρεις θέση για το ποδήλατο έγινε πανεύκολη υπόθεση.
Μόνο όταν τα κρούσματα ανέβηκαν στα 1000 τότε ανακοινώθηκε κλείσιμο των πανεπιστημίων μόνο για 2 εβδομάδες (13 Μαρτίου). Το ίδιο Σαββατοκύριακο ο αριθμός διπλασιάστηκε και έτσι ανακοινώθηκε κλείσιμο καφετεριών και εστιατορίων. Δυστυχώς ήταν ήδη πολύ αργά.
Τα φημισμένα coffee shops ξανάνοιξαν ακριβώς την επόμενη μέρα.

Μέσα σε μια μέρα η παράνομη αγορά ουσιών βγήκε από τα άδυτα. ‘Δεν είχανε αρκετό απόθεμα λένε’. Τόσο σοβαρά παίρνουν την κατάσταση εδώ’.
Έπειτα από εκείνη την μέρα τα νούμερα εκτοξεύθηκαν φτάνοντας σήμερα τα 3000 κρούσματα και 300-500 νέα κάθε μέρα.
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment