Η Χριστίνα Πιερή (Xrispi) απόφοιτος της Ακαδημίας Δημιουργικής φωτογραφίας Leica Academy, είναι νεαρή φωτογράφος με δίψα για ζωή, έτοιμη να εκπληρώσει τα όνειρα της, στοχεύοντας στ’ αστέρια. Παρακολούθησα το έργο της Χριστίνας και γοητεύτηκα απ’ τις υπέροχες εικόνες. Την προσοχή μου όμως ξέκλεψε το φωτογραφικό της πρότζεκτ με θέμα τα παιδιά με σύνδρομο Down. Ήθελα να μάθω περισσότερα, πως είναι να ζεις με άτομο που έχει αυτή την ιδιαιτερότητα, πως είναι η καθημερινότητα του, την έχει διδάξει κάτι και πως η Κύπρος αντιμετωπίζει αυτά τα άτομα.

Γνωρίζω τη Χριστίνα πάνω από 15 χρόνια και βλέποντας πως εκπληρώνει το όνειρο της γίνοντας φωτογράφος με έκανε αρκετά χαρούμενο. Χαίρομαι όταν νέα παιδιά κυνηγούν τα όνειρα τους ανεξάρτητα με το τι τους λέει η κοινωνία. Κανονίσαμε συνάντηση λοιπόν σε ένα καφέ εδώ στο χωριό, με σκοπό να μου μιλήσει για το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Αρχικά, είπαμε τα νέα μας, καθώς είχαμε να ειδωθούμε αρκετά χρόνια και ξεκίνησα τις ερωτήσεις μου γύρω από το προτζεκτ της.

Τη ρώτησα πως είναι να ζει με άτομο που έχει αυτή την ιδιαιτερότητα και η Χριστίνα μου απάντησε πως  «τα παιδιά που γεννιούνται με σύνδρομο down ίσως, τελικά να έχουν κάτι παραπάνω από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έχουν μία πραγματική ιδιαιτερότητα. Είναι αληθινά και εκφράζουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους με απόλυτη ειλικρίνεια. Σχεδόν πάντα, είναι αυθόρμητα και διαχυτικά στη συναναστροφή τους με τους άλλους. ‘Έτσι είναι και ο Γιάννης, ένα παιδί που μεγάλωσα μαζί του και με έκανε να εμπνευστώ και να θελω να υλοποιήσω το πρότζεκτ μου αυτό».

Στη συνέχεια τη ρώτησα αν την έχουν διδάξει κάτι αυτά τα άτομα και μου απάντησε με μια λέξη «ΑΓΑΠΗ» και συνέχισε λέγοντας πως «αυτά τα άτομα το μόνο που επιζητούν είναι αγάπη, θέλουν αγκαλιές φιλιά να τους λες ωραία λόγια και να τους υπενθυμίζεις συνέχεια πόσο τα αγαπάς, θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι η απλή αγάπη είναι το σημαντικότερο αγαθό στην ζωή! Αν αγαπούσαμε ο ένας τον άλλο όπως αγαπούν αυτά τα παιδιά ίσως να ήταν καλύτερος ο κόσμος που ζούμε!»

Η Χριστίνα επέλεξε το συγκεκριμένο θέμα γιατί ήθελε να καταγράψει την καθημερινότητα του ξαδέρφου της και να δείξει ότι τα άτομα αυτά δεν έχουν καμία διαφορά από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Η καθημερινότητα του ωστόσο είναι πιο απλή και κρατά συνεχώς ένα πρόγραμμα. Ο Γιάννης λατρεύει τη μουσική και τον χορό, κλειδώνεται στο δωμάτιο του με μοναδική συντροφιά τη μουσική, μου είπε χαρακτηριστικά η Χριστίνα. 

Ξεκούραση μετά το σχολείο και πριν την καθημερινή βόλτα

Στη συνέχεια τη ρώτησα αν πιστεύει ότι η Κύπρος στηρίζει αυτά τα άτομα και μου απάντησε πως «τα τελευταία χρόνια πιστεύω ότι αυτά τα άτομα έχουν ενταχθεί στην κοινωνία, έχουν δικαίωμα να μορφωθούν σε ειδικά σχόλια και στη συνέχεια όταν ενηλικιωθούν να συνεχίσουν να περνούν τις ώρες τους σε διάφορα κέντρα απασχόλησης!»

Έτυχε να ακούσεις ή να ήσουν πρωταγωνιστής κάποιου συμβάντος στο οποίο τα συγκεκριμένο άτομα υπέστησαν ρατσισμό; «Παλιότερα τα άτομα αυτά τα αποκαλούσαν « καθυστερημένα» και ήταν «ντροπή» να κυκλοφορούν! Τώρα όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο η κοινωνία έχει «αγκαλιάσει» αυτά τα άτομα και προσπαθεί να τα αναδείξει τις ικανότητες τους με τον καλύτερο τρόπο», εγώ θα συμπληρώσω πως δυστυχώς ίσως να υπάρχουν ακόμη κάποιες εξαιρέσεις.

Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτά τα ξεχωριστά παιδία, δίνουν ένα αλλιώτικό φως στο σκοτεινό μας κόσμο, έχουν το φως της ελπίδας και της ανιδιοτελούς αγάπης που χρειαζόμαστε.

Βρες τη Χριστίνα στο Instagram και μαγέψου από τις υπέροχες φωτογραφίες της

Πολλά ευχαριστώ στην ταλαντούχα Χριστίνα Πιερή για το χρόνο της έτσι ώστε να υλοποιηθεί αυτό το ξεχωριστό άρθρο. Αλλά και στον υπέροχο Γιάννη που πάνω σε αυτόν  στηρίχθηκε το θέμα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com