Loading

Χόμπι παιδιών ή απωθημένα γονιών;

Τα τελευταία χρόνια έχω παρατηρήσει ότι τα παιδιά έχουν όλο και λιγότερο ελεύθερο χρόνο. Τις περισσότερες φορές αυτό οφείλεται στις διάφορες δραστηριότητες που παρακολουθούν είτε αυτή είναι γυμναστική, μουσική, ξένες γλώσσες κλπ.

Για τις δραστηριότητες αυτές έτυχε να ακούσω διάφορες συζητήσεις γονιών.  Υπάρχουν γονείς που θεωρούν τις δραστηριότητες αυτές απαραίτητες ενώ κάποιοι άλλοι όχι, για κάποιους είναι θέμα ανάγκης ενώ για κάποιους άλλους θέμα υποχρέωσης.  Το παράξενο όμως είναι ότι αρκετοί γονείς βλέπουν το θέμα ανταγωνιστικά και προσπαθούν να επιβάλουν στα παιδιά κάποια «χόμπι» και σίγουρα πρέπει να είναι περισσότερα από κάποιο άλλο παιδί..

Όταν ήμουν εγώ μικρή τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία περίπου των 9-10 παρακολουθούσαμε μαθήματα αγγλικών και μεγαλώνοντας ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός προσθέτονταν τα μαθηματικά ή/και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές στις μεγαλύτερες τάξεις (κυρίως στο Λύκειο). Υπήρχαν βέβαια και τα παιδιά που παρακολουθούσαν μαθήματα μπαλέτου, καράτε ή οτιδήποτε αλλού αλλά σίγουρα δεν ήταν η πλειοψηφία.

Σήμερα, πριν μπουν κιόλας στην ηλικία των 3 αρχίζουν τα μαθήματα χορού, μπαλέτου, καράτε ακόμα και μουσικής.  Έτσι μεγαλώνοντας προσθέτονται σ’ αυτά τα διαφορετικά είδη χορού ή γυμναστικής, τα μαθήματα modeling, τα μουσικά όργανα, οι ξένες γλώσσες, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τα αθλήματα και ένα σορό άλλα.

Ποιος αποφασίζει όμως γι’ αυτά;  Δίνουν οι γονείς την ευκαιρία στα παιδιά να επιλέξουν και να κάνουν αυτό που τους αρέσει ή επιλέγουν οι ίδιοι γι’ αυτά; 

Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζω την απάντηση, μου την έδωσαν πολλοί γονείς από μόνοι τους.  Υπάρχουν περιπτώσεις όπου πριν καν έρθει το μωρό στο κόσμο οι γινείς αποφασίζουν για το μέλλον του, το σχολείο του, τα ενδιαφέροντά του.

Παράλληλα, έτυχε να ακούσω συζητήσεις μεταξύ γονιού και παιδιού για το αν θα πάει στα μαθήματα χορού ή όχι. Το παιδί να κλαίει και να φωνάζει ότι δεν του αρέσει και δεν θέλει να πάει και ο γονιός να απαντά ότι πρέπει να πάει γιατί πληρώνουν για τα μαθήματα αυτά, ότι δεν θα γίνεται πάντα αυτό που θέλει ή ότι θα πάει γιατί απλά πρέπει να πάει!  Άσχημο νομίζω αυτό για το παιδί…

Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις γονιών που λένε ότι το παιδί τους θα πηγαίνει σε όσο το δυνατό περισσότερες δραστηριότητες γιατί όταν οι ίδιοι ήταν μικροί δεν πήγαιναν κάπου, έτσι δεν θέλουν τα παιδιά τους να νιώθουν άσχημα και μειονεκτικά σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά όπως συνέβαινε και μ’ αυτούς. Στα δικά μου αυτιά αυτό ακούγεται λίγο εγωιστικό γιατί τα παιδιά δραστηριοποιούνται καθαρά και μόνο για να καλύψουν κατά κάποιο τρόπο τις ανάγκες των γονιών τους και όχι τις δικές τους.

Για να μην παρεξηγηθώ, είμαι υπέρ του να ασχολούνται τα παιδιά με διάφορες δραστηριότητες είτε αυτό είναι ζωγραφική, άθλημα ή οτιδήποτε άλλο αρκεί να είναι κάτι που αρέσει στο παιδί, να τα πηγαίνει καλά και να το απολαμβάνει.  Εξ’ άλλου όσο αφορά κυρίως τα αθλήματα και το χορό, αυτά λειτουργούν και ως μέσω άσκησης για τα παιδιά και χωρίς να το έχουν στο μυαλό ως υποχρέωση ή αγγαρεία, γυμνάζονται.  Από την άλλη η εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι κάτι που θα βοηθήσει σίγουρα στο μέλλον και μπορεί τα παιδιά να μην το αντιλαμβάνονται αλλά τους είναι απαραίτητη.

 Όλα αυτά βέβαια δρουν και ως μέσω κοινωνικοποίησης και δίνουν στα παιδιά  την ευκαιρία αλληλεπίδρασης με άλλα άτομα.  Εκτός αυτού, σήμερα που τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αποτελούν μέρος της καθημερινότητας των παιδιών, οι διάφορες άλλες δραστηριότητες τους δίνουν την ευκαιρία να ασχοληθούν με κάτι άλλο και να περάσουν το χρόνο τους εξίσου ή ακόμα και πιο ωραία.

Το σημαντικό όμως είναι στην επιλογή οι γονείς να μένουν απ’ έξω και να μην μπερδεύουν το πάθος και τα θέλω τους με αυτά των παιδιών γιατί ας μην ξεχνάμε και το ταλέντο το οποίο ή έχει ή δεν έχει κάποιος.  

Κι αν κάποιος γονιός βλέπει ταλέντο εκεί που ο ίδιος θέλει, το παιδί δεν θα νιώθει άνετα και δεν θα μπορεί να εκφραστεί.  Από την άλλη όμως αν το παιδί κάνει αυτό που του αρέσει τότε θα έχει πάντα όρεξη να το κάνει, θα νιώθει χαρούμενο και θα εκφράζει έτσι τον πραγματικό του εαυτό και χαρακτήρα.

Άρα, είναι καλό οι γονείς να μην πιέζουν το παιδί να κάνει κάτι που δεν θέλει αποφεύγοντας έτσι και τα χειρότερα που αφορούν τη ψυχολογία του και τη πίεση του πρέπει να κάνει κάτι και του πρέπει να το κάνει καλά.

Τα παιδιά λοιπόν ας έχουν το ελεύθερο στην επιλογή του χόμπι τους και ας τα στηρίξουμε είτε μας αρέσει είτε όχι.  Έτσι θα έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα και είμαι βέβαιη ότι στο τέλος τα χόμπι των παιδιών μας θα γίνουν και δικά μας!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

svg

What do you think?

Show comments / Leave a comment

Leave a reply

svg
Quick Navigation
  • 01

    Χόμπι παιδιών ή απωθημένα γονιών;