Πάμε πίσω στο μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός του 20^ου αιώνα, τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Μετά από τους περίπου 62 εκατομμύρια νεκρούς και από τις δύο πλευρές ο πόλεμος έδειχνε να τελειώνει με νικήτριες, ή καλύτερα… λιγότερο χαμένες τις Συμμαχικές Δυνάμεις. Οι δύο πλευρές μάζευαν τα κομμάτια τους, αλλά κάτι έδειχνε πως δεν θα έληγε τόσο “άδοξα”. Η Ιαπωνία συνέχιζε τις μάχες υπέρ των δυνάμεων του άξονα, σαν να περίμενε ακόμα την χαριστική βολή.

Οι ανοικτοί λογαριασμοί

Γιατί όμως να φτάσει η Αμερική σε σημείο που να προχωρήσει σε χρήση ατομικής βόμβας; Η κυριότερη αιτία πηγάζει από την επίθεση στην αμερικάνικη βάση του Περλ Χάρμπορ. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής κρατούσαν μία ουδέτερη στάση απέχοντας από τον πόλεμο. Η Ιαπωνία κερδίζει συνεχώς έδαφος και στον διάβα της αναπόφευκτα θα τεθεί ενώπιον της απροθυμίας για συνεργασία της Αμερικής και συγκεκριμένα στην αμερικανική ναυτική βάση δυτικά της Χαβάης. Μετά από μια περίοδο οργάνωσης αποφασίζει να προχωρήσει στην ανατίναξη της βάσης στις 7 Δεκεμβρίου 1941. Ο απολογισμός των 2400 νεκρών μαζί με τις υλικές ζημιές ώθησαν την χώρα του Νέου Κόσμου στην εμπλοκή της στον πόλεμο.

Τι είναι η ατομική βόμβα

Αποτελεί μια βόμβα η οποία λειτουργεί με διάφορα πυρηνικά υλικά και ένας βαρύς πυρήνας ραδιενέργειας απελευθερώνει ενέργεια με αποτέλεσμα την αλυσιδωτή αντίδραση των συστατικών που οδηγεί σε έκρηξη.

«Σε παλιότερες εποχές, τα έθνη ζούσαν με αμοιβαία άγνοια και στην πραγματικότητα το ένα μισούσε ή φοβόταν το άλλο. Το πνεύμα της αδελφικής συνεννόησης μεταξύ τους ας κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Με αυτή την πίστη, εγώ, ένας γέρος άνθρωπος, χαιρετώ εσάς, Ιάπωνες μαθητές, από μακριά και ελπίζω πως η γενιά σας κάποτε θα τοποθετήσει τη δική μου στην ντροπή».

Άλμπερτ Άινσταιν

Το 1ο χτύπημα

Αν και η 2^η ημέρα του Σεπτέμβρη του 1945 αποτελεί το επίσημο τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, η πρώτη επίθεση έλαβε χώρα στις 6 του ίδιου μήνα, με αποκλειστική απόφαση του τότε προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. Οι Αμερικανοί σε μια προσπάθεια τους να αποτρέψουν μια επιπλέον απώλεια έμψυχου δυναμικού αποφασίζουν να προχωρήσουν στην ρίψη ενός άγνωστου για τα μέχρι τότε δεδομένα χημικού όπλου με τα αποτελέσματά της να είναι άγνωστα μιας και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στο παρελθόν. Κάνουν αρχή με την πόλη Χιροσίμα. Με υπεύθυνο της επιχείρησης τον σμήναρχο Πολ Τίμπετς κυβερνήτη του αεροσκάφους Β-29. Η ισχύς της βόμβας δεν μπορεί να εκφραστεί καλύτερα από το γεγονός ότι ακόμα και 18 χιλιόμετρα μακριά από το επίκεντρο της έκρηξης το σκάφος υπέστη τεράστια ανατάραξη. Σε πρώτο βαθμό τα θύματα ανήλθαν στις 70 χιλιάδες.

Το δεύτερο και τελειωτικό

Μετά από αυτή την εξέλιξη και πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι σε μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ανθρώπου, η Αμερική αποφασίζει να ρίξει εκ νέου μια ακόμη πυρηνική βόμβα αυτή την φορά στην πόλη Κοκούρα στις 9 Αυγούστου 1945, μόλις τρεις μέρες μετά. Η επιχείρηση ξεκινά, αλλά παρατηρείται πυκνή ομίχλη στην περιοχή του νησιού Κιουσού. Τα πλάνα αλλάζουν και το έγκλημα έμελλε να διαπραχθεί στην πόλη Ναγκασάκι. Η έκρηξη ακόμη πιο ισχυρή από την πρώτη και η ραδιενέργεια σκορπάει αμείλικτα τον θάνατο. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο πλέον.

Μέχρι και σήμερα παιδάκια γεννιούνται παραμορφωμένα, η βλάστηση έχει επηρεαστεί αναπόφευκτα, οι δύο πόλεις έχουν σβηστεί από τον χάρτη.

Αυτός ήταν και ο επίλογος  σε ένα εξαετή οδυνηρό πόλεμο. Οι πληγές ακόμα ανοικτές και οι λέξεις φτωχές για να χαρακτηρίσουν το μέγεθος της καταστροφής που ήρθε από μια και μόνο απόφαση μιας πολύ μικρής μερίδας ανθρώπων.

Αλήθεια πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος;

Σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσε την τίση για την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, καθώς ένα έγκλημα δεν διορθώνεται με ένα άλλο.

Και σε αυτή την σωρεία εγκλημάτων ο ένοχος, όλη η ανθρωπότητα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com