Η διαδικασία της μεταμόσχευσης μπορεί σήμερα να αποτελέσει μία αρκετά αποτελεσματική λύση για έναν μεγάλο αριθμό ασθενών. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα κύτταρα του μοσχεύματος που προέρχονται από έναν δότη, έχουν διαφορετικό DNA από τα κύτταρα του δέκτη. Λόγω αυτού, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ενεργοποιηθεί το ανοσοποιητικό σύστημα του δέκτη, αναγνωρίζοντας το μόσχευμα ως «ξένο εισβολέα», γεγονός που θα οδηγούσε στην απόρριψη του μοσχεύματος από τον οργανισμό του.

Για να αποφευχθεί μία τέτοια δυσμενής εξέλιξη, είναι αναγκαίο να χορηγούνται στον δέκτη συγκεκριμένα φάρμακα, τα οποία «ρίχνουν» το ανοσοποιητικό του σύστημα, με αποτέλεσμα να ελαττώνονται σημαντικά οι πιθανότητες απόρριψης του μοσχεύματος από τον οργανισμό του. Τα συγκεκριμένα φάρμακα (ανοσοκατασταλτικά) στοχεύουν εκείνα τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος τα οποία «ενοχοποιούνται» για την αναγνώριση του μοσχεύματος ως ξένου σώματος και κατ’ επέκταση την απόρριψή του. Ποιο είναι, όμως, το «τίμημα» της χορήγησης τέτοιου είδους φαρμάκων για τον οργανισμό του ατόμου που δέχτηκε το μόσχευμα; Τα φάρμακα αυτά προκαλούν αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, γεγονός που καθιστά τον δέκτη περισσότερο ευάλωτο σε διάφορες μολύνσεις από μικροοργανισμούς, καθώς και στην ανάπτυξη καρκίνου.

theconversation.com

Ποια θα ήταν, λοιπόν, η αποτελεσματικότερη διαδικασία, ώστε να επιλυθεί ριζικά το πρόβλημα ενός ασθενούς που χρειάζεται αντικατάσταση ενός οργάνου; Σίγουρα, αν στον οργανισμό του ασθενούς εισαγόταν ένα νέο όργανο, του οποίου τα κύτταρα είχαν DNA πανομοιότυπο με το δικό του, δε θα ήταν απαραίτητη η λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων μετά τη μεταμόσχευση, καθώς δε θα υπήρχε ο κίνδυνος «επίθεσης» του οργανισμού εναντίον του μοσχεύματος. Κατά πόσο, όμως, είναι εφικτή η δημιουργία ανθρώπινων λειτουργικών οργάνων από τους επιστήμονες;

skai.gr

Μία κατηγορία κυττάρων, τα λεγόμενα βλαστοκύτταρα, φαίνεται να αποτελεί το «κλειδί» για την επίλυση του προβλήματος. Συγκεκριμένα, σε πολλά ερευνητικά εργαστήρια πραγματοποιείται χρήση βλαστικών κυττάρων τα οποία ενσωματώνονται σε πειραματόζωα, με σκοπό τη δημιουργία οργάνων, τα οποία θα μπορούσαν μετέπειτα να χρησιμοποιηθούν για μεταμόσχευση. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια, έχει δειχθεί ότι τα βλαστοκύτταρα είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν σε έναν οργανισμό και να οδηγήσουν στην ενεργοποίηση των κατάλληλων μηχανισμών, ώστε ο οργανισμός αυτός να επιδιορθώσει μόνος του τις βλάβες που υπάρχουν σε συγκεκριμένα όργανα. Τόσο η δημιουργία λειτουργικών οργάνων μέσω της εμφύτευσης βλαστοκυττάρων σε πειραματόζωα, όσο και η χρήση τους από τον οργανισμό με σκοπό την αυτοΐαση, αποτελούν ιδιαίτερα ελπιδοφόρες προοπτικές που αφορούν στον εξελισσόμενο τομέα της αναγεννητικής ιατρικής.

emea.com

Μία ακόμη πολλά υποσχόμενη μέθοδος η οποία βρίσκεται προς το παρόν σε πειραματικό στάδιο είναι η ικανότητα τρισδιάστατης εκτύπωσης ζωντανών ιστών (τμημάτων οργάνων) ή ακόμη και ολόκληρων οργάνων. Το ενδεχόμενο επιτυχούς εφαρμογής μίας τέτοιας μεθόδου «βιοεκτύπωσης», θα μπορούσε αναμφίβολα να αποβεί σωτήριο για χιλιάδες ασθενείς οι οποίοι αναμένουν για μόσχευμα.

Συνεπώς, οι θεραπευτικές μέθοδοι που διερευνώνται και σύντομα αναμένουμε να καταστεί εφικτή η εφαρμογή τους, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές και μπορούν να συμβάλουν με καθοριστικό τρόπο στην αντιμετώπιση του προβλήματος της αντικατάστασης οργάνων. Τόσο η ικανότητα επιδιόρθωσης και αποκατάστασης βλαβών σε όργανα που δυσλειτουργούν ή λειτουργούν ανεπαρκώς, όσο και η δυνατότητα δημιουργίας -από το μηδέν- καινούργιων οργάνων, αναμφισβήτητα πρόκειται να αλλάξουν ριζικά τη ζωή ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων ανά τον κόσμο.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου:everplans.com