Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα δεν θα σου γράψω μια από τις συνηθισμένες μίζερες ιστορίες της ζωής μου. ΟΧΙ μη φοβού! Σήμερα θα αλλάξω για λίγο mood και θα σου γράψω μια από τις πιο αστείες και ταυτόχρονα εφιαλτικές εμbeeρίες μου. Θα μου πεις πως γίνεται αυτός ο συνδυασμός; Κι όμως γίνεται! Διότι αν το δεις από τη σοβαρή πλευρά του θέματος ήταν ένας εφιάλτης, αν το δεις όμως από τη κωμική πλευρά όπως το βλέπω εγώ τώρα, πραγματικά ήταν για γέλια.
Πριν από ένα χρόνο περίπου είχε γεννήσει μια οικογενειακή φίλη στη Κύπρο και είπα να πάω να αγοράσω κάτι για το μωράκι της έτσι ώστε όταν με το καλό επέστρεφα από τη Θεσσαλονίκη να της το πάω. Μπαίνω λοιπόν σε ένα γνωστό μαγαζί -ονόματα δεν λέμε – (για να μην κάνουμε και τοποθέτηση προϊόντος!) και πατάω το κουμπί για να κατέβει το ασανσέρ. Δίπλα μου περιμένει υπομονετικά ακόμα μία κοπέλα έγκυος με τη κοιλιά τούρλα, έτοιμη να εκραγεί από το φούσκωμα. Φαινότανε δηλαδή ότι κοντοζύγωνε η ώρα της για τα γεννητούρια. Αφού περιμέναμε το ασανσέρ μια ώρα να κατέβει κι εγώ ήμουν στα πρόθυρα νευρική κρίσης, τελικά είδομεν το φως το αληθινό! Το ασανσέρ ήρθε και μεις ανυποψίαστες μπήκαμε μέσα. Πάτησα εγώ το κουμπί για να ανέβουμε στον 3ο όροφο με τα παιδικά και λίγο πριν φτάσουμε στον 2ο …… σταματάει το ασανσέρ.
Αρχικά είχα γίνει κίτρινη, μετά είχα αυτό το χρώμα το εκρού του νεκρού και προς το τέλος από την πίεση έγινα μπορδοροδοκεραμιδοκόκκινη όπως θα ‘λέγε και η Μοιραράκη. Αφού θυμήθηκα όλους τους Αγίους από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο μέχρι τον Ιωάννη τον Ρώσο άρχισα να πατάω το κουμπί του συναγερμού. Ναι ναι! Καλά το κατάλαβες τσακάλι μου, είμαι κλειστοφοβική!! Αλλά το χειρότερο δεν ήταν αυτό, το χειρότερο ήταν ότι και η κυοφορούσα κοπελιά ήταν κλειστοφοβική και μάλιστα αν κρίνω από τη μετέπειτα συμπεριφορά της, πολύ περισσότερο από μένα! (Μη χειρότερα Παναγία μου και που κατουράνε; Στο δάσος;). Αρχίζει λοιπόν να ουρλιάζει, να βρίζει και να κτυπάει τη πόρτα του ασανσέρ με μανία. Μιλάμε για υστερία, όχι δεν κατάλαβες καλά.. ΥΣΤΕΡΙΑΑΑ!!!! Πως έκανε η Πέγκυ Καρρά στις σκύλες της λύσσας; Ένα τέτοιο πράγμα! Λέω από μέσα μου «Μαράκι παίξτο ψύχραιμη γιατί αυτή θα σου μείνει στα χέρια»! Εγώ να προσπαθώ να την ηρεμήσω όσο μπορώ, ενώ μέσα μου ζούσα κυριολεκτικά τον εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες.
Και ξαφνικά συνέβη το αναπάντεχο, τη βλέπω να κατουριέται…. ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Κι όμως…. ΤHΣ ΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑΑ!!!!
Απίστευτο κι όμως αληθινό. Το απόλυτο σοκ της ζωής μου!!! Μου έσπασαν τα νερά λέει! Άστο καλό και γω νόμιζα ότι κατουρήθηκες της λέω! (Αστροπελέκι από τα λίγα εγώ εντωμεταξύ!). Απ’ τον πανικό της; Από την ένταση; Από την πίεση της στιγμής; Ποιος ξέρει; Πάντως ήταν έτοιμη να γεννήσει. Εγώ μόλις ξεπέρασα το πρώτο σοκ, πέρασα στο ηλίθιο βλέμμα της αγελάδας. Πώς είναι το βλέμμα του Χάρη Γεωργιάδη όταν τον ρωτάνε για το ΓεΣΥ; Αυτό ακριβώς!! Συνέχισα να το παίζω ψύχραιμη όσο μπορούσα και της έλεγα τα γνωστά που λένε όλοι στις ετοιμόγεννες, πάρε βαθιές ανάσες, ξάπλωσε κάτω, ηρέμησε όλα θα πάνε καλά κτλ. Αυτή να συνεχίζει το ρεσιτάλ Επιδαύρου από το πόνο και από την όλη κατάσταση που επικρατούσε.
Κάνε κάτι, μου έλεγε συνέχεια, αλλά τι να ‘κάνα; Να την ξεγεννούσα; Χημικός είμαι δεν είμαι ούτε γιατρός ούτε μαμή !! Και μου το λέγαν οι φίλοι μου κάτσε δες Greys Anatomy μπας και ξεστραβωθείς, τίποτα εγώ! Πιστή στο Breaking Bad.. Ορίστε, έρχεται μια στιγμή αδυναμίας κι εγώ δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω. Στο μεταξύ το ασανσέρ ακούνητο, έμεινε σαν έμεινε ο Χατζημάρκος πέρσι που λέμε και στα χωριά. Ευτυχώς όμως ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος μεγάλη χάρη του, το ‘κανε το θαύμα του, άκουσαν τις φωνές μας και ειδοποίησαν τη πυροσβεστική. Τους είχα εξηγήσει στο μεταξύ μέσες τις άκρες την κατάσταση και τους είπα να φωνάξουν και ένα ασθενοφόρο. Λέω θα επιστρατεύσω τον παράγοντα χιούμορ μπας και ξεχάσει τι γίνεται και ακολούθησε ο εξής διάλογος με εκείνην να ουρλιάζει:
-Θέλω τον Άλκηηηηηηηηη!!!(Ο άντρας της..)
-Τον Κούρκουλο; Και γω αλλά δεν κάνω έτσι!! Και μου σκάει ένα χαστούκι απ’ τα νεύρα της άλλο πράγμα! Έφυγαν τραπεζίτες, φρονιμίτες και δυο σφραγίσματα που ‘χα κάνει μικρή.
Παράγοντας χιούμορ σημειώσατε Χ. Δεν είπα όμως τίποτα σεβάστηκα την κατάσταση της αλλιώς μα την Παναγία θα της είχα αστράψει μια χαστουκάρα σαν αυτή του Παπαμιχαήλ στη Βουγιουκλάκη στο «Ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο»!
Τέλος πάντων συνεχίζω εγώ το μπλα μπλα ακάθεκτη..
-Πως σε λένε;
-Μαρία! μου λέει απότομα..
-ΑΑΑΑΑ ΚΑΙ ΜΕΝΑΑΑΑ!!!! Απαντώ ενθουσιασμένα…
-ΧΕΣΤΗΚΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!
Μα τώρα είναι απάντηση αυτή; Από γυναίκα που θα γίνει μάνα; Τι παράδειγμα θα δώσει στο παιδί της; Παντελής έλλειψης ευαισθησίας….ΠΑ-ΝΤΕ-ΛΗΣ! (Ποιος Παντελής; Ο Παντελίδης τελείωνεε!) Μην τα πολυλογώ περάσαμε 20 λεπτά μέσα στο ασανσέρ αξέχαστα, με είχε πιάσει τέτοια ημικρανία από τις φωνές της που έτσι μου ‘ρθε να μπω και γω μαζί της στο ασθενοφόρο για εγκεφαλογράφημα. Ευτυχώς οι νοσοκόμοι που ήταν εκεί από το λίγο που την εξέτασαν πριν μπει στο φορείο, μας είπαν ότι το παιδί κατεβαίνει κανονικά και ότι δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Αχχχχ τρομερή εμπειρία πραγματικά, αφού να φανταστείς αγαπητό μου ντάγιαρι ένας χρόνος μετά κι ακόμα δεν το ‘χω ξεπεράσει… ακόμα με πονάει ο φρονιμίτης…
Τι αποκόμισα εγώ από αυτή την εμπειρία; Πρώτον να μην ξαναμπώ ποτέ σε ασανσέρ και δεύτερον το σοβαρό ενδεχόμενο να μην γίνω ποτέ μάνα! Έτσι όπως τσίριζε σκέφτηκα ότι αν ποτέ μου ξυπνήσει το μητρικό ένστικτο ή θα το βάλω να ξανακοιμηθεί ή θα τους βάλω να με ναρκώσουνε να μη καταλαβαίνω ή θα πάρω έτοιμα μωράκια σαν τη Τζολί.. Θα με κάνουνε και πρέσβειρα τι άλλο θέλω; Αρκεί βέβαια να βρω κάποιον σαν τον Πιτ. (Τρομάρα σου μου θες και Πιτ!! Α ναι, ξεχάσαμε τον ξεπάστρεψε κι αυτόν!)… Μα φυσικά και αστειεύομαι βρε είναι δυνατόν; Υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία για μια γυναίκα από το να γίνει μάνα; Όχι φυσικά! Όπως είπε και ο μεγάλος Άγγλος ποιητής Robert Browning για τη μητρότητα «Όλη η αγάπη αρχίζει και τελειώνει εκεί».
Φιλάκια,
Μary Bee xxx
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment