Loading

Απόρριψη; Not for me!

svg13 Σεπτεμβρίου, 2019Bee freeΦΩΦΩ ΚΑΛΟΚΥΡΗ

Το αίσθημα της απόρριψης είναι αρκετά πρωτόγονο. Ναι καλά ακούσατε, Πρωτόγονο! Ξεκινάει από τότε που οι άνθρωποι ζούσαν σε σπηλιές και η επιβίωση τους εξαρτιόταν από την ομάδα, τη φυλή. Αν κάποιος αποχωρούσε από την φυλή ή τον… «αποχωρούσαν», αυτόματα ένιωθε ότι απειλούταν η ζωή του, καθώς επιβίωσή του εξαρτιόταν από την ομάδα. Ένιωθε αυτή την φοβερή απόρριψη και έχανε αυτή την σπουδαία αίσθηση του ανήκειν.

Όταν χωρίζουμε, απολυόμαστε ή απομακρυνόμαστε από μια ομάδα χωρίς τη θέληση μας, αυτή η πρωτόγονη αίσθηση ξεπηδάει και νιώθουμε απόρριψη. Κλονιζόμαστε γιατί ενστικτωδώς η επιβίωσή μας εξαρτάται από αυτό το άτομο ή την ομάδα. Σκεφτόμαστε «Πώς θα ζήσω μακρυά του/της;», «Πώς θα τα βγάλω πέρα τώρα;» . Το σημαντικό σε αυτό είναι να συνειδητοποιήσουμε πως η απόρριψη είναι τελικά προσωπική υπόθεση.

Οι άνθρωποι μπορούν να μας απορρίψουν για οποιοδήποτε λόγο.

Επειδή έχουμε μεγάλα δόντια ή επειδή έχουμε μικρά δόντια, επειδή γελάμε δυνατά ή επειδή μιλάμε λίγο. Ο καθένας μας έχει τα δικά του παράλογα κριτήρια για να απομακρύνει κάποιον. Η ουσία είναι αν ο καθένας μας δέχεται αυτές τις δικαιολογίες ως αληθινές ή όχι. Αν αφήσει κάποια από αυτές τις παράλογες δικαιολογίες να γίνουν δικές του και τελικά να τις πιστέψει για τον εαυτό του.

Όταν δεν καταλαβαίνουμε τι έχει συμβεί και νιώθουμε απόρριψη, συνήθως στο βάθος τρέχει ένα σενάριο… «Με έδιωξε γιατί είχα μεγάλα δόντια, μα από την αρχή είχα μεγάλα δόντια, δεν τα απέκτησα στην πορεία, μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει, ω.. το βρήκα, με γνώρισε καλύτερα και δεν του άρεσε αυτό που είδε, μάλλον δεν είμαι αρκετά καλή!» Πόσο στρεβλό είναι κάτι τέτοιο για να το πιστέψουμε για τον εαυτό μας!

Me? Surely not! I hope you don’t.

Έχω υπέροχα δοντάκια κι ένα υπέροχο χαμόγελο! Είμαι απολύτως σίγουρη ότι κι εσύ! Ακόμα και αν τα δοντάκια σου είναι στραβά! Υπάρχει μια γοητεία στο μη τέλειο! Μια μοναδικότητα και μια τέλεια ατέλεια!

Δεν χρειαζόμαστε καμία συγκεκριμένη φυλή και κανένα συγκεκριμένο άτομο για να νιώσουμε αυτή την υπέροχη αίσθηση του ανήκειν.

Αρκεί να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι. Να αναγνωρίσουμε ότι κανείς δεν μπορεί να μας απορρίψει στην ουσία μας και ότι πρώτα από όλα αγαπάμε εμείς τον εαυτό μας πριν τον αγαπήσουν οι άλλοι. Τον αγαπάμε γιατί υπάρχουμε, γιατί είμαστε όπως είμαστε, γιατί είμαστε μοναδικοί, γιατί κάθε μέρα βγαίνουμε εκεί έξω στη ζωή και χαμογελάμε και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Σας φαίνεται λίγο;

Θέλει τόλμη και θάρρος να λες «Απόρριψη; Not for me!” και να συνεχίζεις με χαμόγελο.

Το να κάνεις κάθε στιγμή το καλύτερο που μπορείς, είναι αρκετό και είμαστε όλοι αρκετά καλοί για να προσπαθούμε για το καλύτερο και να μην το βάζουμε κάτω.

So next time you feel rejected… think… Thank you! But … not for me!

Κλείνοντας, όπως πολύ σωστά ο αγαπημένος Χόρχε Μπουκάει έχει αναφέρει:

“Κι αν δεν πρόκειται να μ’ αγαπήσεις – τέτοιος που είμαι -,

αν είναι να φύγεις από δίπλα μου, – τέτοιος που είμαι -,

αν την πιο κρύα νύχτα του χειμώνα σηκωθείς και μ’ αφήσεις….

κλείσε την πόρτα πίσω σου. Κατάλαβες ; Μπαίνει το κρύο.”

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

svg

What do you think?

Show comments / Leave a comment

Leave a reply

svg
Quick Navigation
  • 01

    Απόρριψη; Not for me!