Έλα ρε, πες μου ότι δεν το έχεις πει ποτέ στην ζωή σου.. Μια φράση που όλοι έχουμε πει ή έστω σκεφτεί. Δυστυχώς, η φράση αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με το γυμναστήριο αλλά και για διάφορους τομείς σε ολόκληρη την ζωή μας. Από Δεύτερα γυμναστήριο, από Δευτέρα διατροφή, από Δευτέρα θα ξεκινήσω διάβασμα, απο Δευτέρα θα ψάξω για καλύτερες ευκαιρίες δουλειάς.

 Όλο περιμένουμε την Δευτέρα, μα αυτή η Δευτέρα δεν έρχεται ποτέ.

Έχουμε μάθει να περιμένουμε ώρες και μέρες για να πράξουμε. Δεν αποδεχόμαστε το τώρα, και όταν έρθει το μέλλον το απορρίπτουμε. Στους περισσότερους από εμάς, ή στην πλειοψηφία τελοσπαντών αρέσει να τεμπελιάζουν στο σπίτι, κάνοντας άλλες δραστηριότητες, όπως Insta, Netflix, hashtags κτλ.

 Δεν λέω, ωραία είναι να καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ ή στο κρεβάτι μας παρακουθώντας τις αγαπημένες μας σειρές και ματσουλώντας τα σνακ μας. Κάπου όμως έχουμε ξεφύγει σαν άνθρωποι. Προγραμματιζουμε τις ώρες και τις μέρες μας, βάζουμε στόχους, που τελικά όταν έρθει η στιγμή να κάνουμε το πρώτο βήμα την όποιαδήποτε Δευτέρα, γυρίζουμε την πλάτη και προγραμματίζουμε ξανά και ξανά και ξανά γι’ αργότερα.

Από όσα έχω αντιληφθεί και εγώ ως ένας νέος φοιτητής, από όσα βλέπω και από όσα είδα, είναι ότι το σημαντικότερο κομμάτι για να πετύχουμε τους στόχους που θέτουμε, είναι το πρώτο βήμα, αυτή η πρώτη στιγμή, αυτή η πρώτη σκέψη και η πραγματοποίηση της!

Τα λόγια δεν χωράνε μπροστά στην δίψα της ψυχής για να εκπληρώθει ένα όνειρο, ένας στόχος.

Είναι η πράξη της στιγμής που θα σκεφτείς. Είναι το τώρα. Τώρα θα πάω γυμναστήριο. Τώρα θα διαβάσω. Το να πούμε κάτι είναι εύκολο, εξού και ο τίτλος «Από Δευτέρα γυμναστήριο», όταν έρθει όμως η Δευτέρα; Σου έρχεται μια τεράστια λαχτάρα για μια κρέπα, εκεί να δεις τι γίνεται, ούτε γυμναστική, ούτε διατροφή, ούτε τίποτα.

Ο μόνος που χάνει με το να προγραμματίζουμε ξανά και ξανά είναι ο ίδιος μας εαυτός. Χάνουμε κάποια πολύ σημαντικά πράγματα με το να μην ξεκινάμε, να μην κάνουμε ποτέ το πρώτο βήμα και απλά να περιμένουμε. Χάνουμε τον χρόνο μας, από την στιγμή που έχουμε θέσει για παράδειγμα τον στόχο του να αποκτήσουμε ένα τέλειο σώμα, σημαίνει ότι πρέπει να δουλέψεις για να το αποκτήσεις, πως θα γίνει αλλιώς; Θα κάνεις το πρώτο βήμα, που είναι η πράξη της στιγμής. Είπες θα πας γυμναστήριο, πήγαινε μην το αμελήσεις, χάνεις τον χρόνο που θα μπορούσες να ξεκινήσεις να δουλεύεις για τον στόχο σου.

Το νόημα του εαυτού μας, το σημαντικότερο κομμάτι μας. Δεν θέλουμε φυσικά κανένας μας, να φτάσουμε στα γεράματα και να μετανιώνουμε, όχι για αυτά που έχουμε κάνει αλλά για αυτά που δεν έχουμε κάνει. Δυστυχώς σαν άνθρωποι δεν προσπαθούμε για εμάς, για τους εαυτούς μας, δεν προσπαθούμε να μας γνωρίσουμε περισσότερο.

Απλά καθόμαστε, μιλάμε πολύ και πράττουμε λίγο.

Όσο περνάει ο καιρός και δεν προχωράμε στάδιο – στάδιο να φτάσουμε εκεί που θέλουμε τόσο περισσότερο, χανόμαστε από τις επιθυμίες και τους στόχους μας. Γκρινιάζεις ότι πάχυνες ενώ δεν δούλεψες ποτέ για το σώμα και την διατροφή σου, γκρινιάζεις ότι δεν ξέρεις πως να κάνεις την εργασία σου, αλλά ποτέ δεν προσπάθησες σαν να το ήθελες, γιατί; Επειδή λες ίσως μια άλλη στιγμή μου εξηγήσουν, ίσως μια άλλη στιγμή δουλέψω περισσότερο, είναι αυτό το «Από Δευτέρα» που σας έλεγα.

Όπως είπε και ο Έλληνας συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος:

«…Έτσι, μ’ αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ’ την αρχή. Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας…»

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com