Εγκληματίες, δολοφόνοι, κλέφτες, βιαστές καταλήγουν στις μέρες μας στα αναμορφωτήρια ή στις φυλακές. Παλαιότερα όμως δεν είχαν την ίδια «τύχη» με σήμερα, αφού καθισμένοι σε μία καρέκλα έλεγαν τα τελευταία τους λόγια και ξεκινούσαν μετά από λίγο το αιώνιο ταξίδι.

“Θανατική ποινή“.

Μια λέξη που μόνο στο άκουσμα της προκαλεί ανατριχίλα. Λόγω της ύπαρξης των θεσμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα πλέον δεν υφίσταται αυτή η τιμωρία στις περισσότερες χώρες. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και οι χώρες που το δικαίωμα για ζωή είναι μια έννοια κάτι σαν μακρινό ξαδερφάκι για αυτούς.

Κάποιοι θα πουν “καλά να τους κάνουν, αυτό τους αξίζει με όσα έκαναν”.

Αλλά όχι, πιστέψτε με είναι χειρότερη τιμωρία για κάποιο να ζήσει και να ‘’βασανίζεται’’  γι’ αυτό που έκανε παρά να λυτρωθεί μέσω του θανάτου. 

Στην Κύπρο η θανατική ποινή για φόνο καταργήθηκε το 1983 ενώ το 2002 καταργήθηκε για όλα τα εγκλήματα και αντικαταστάθηκε με ισόβια κάθειρξη. Μπορεί μεν να υπήρχε σαν τρόπος τιμωρίας των ενόχων στα χαρτιά μέχρι το 2002 αλλά δεν χρησιμοποιείτο.

Η τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε η θανατική ποινή στην Κύπρο ήταν το 1963 όπου αφαιρέθηκε η ζωή από τρεις δολοφόνους.

Υπάρχουν διάφορα είδη θανατικής ποινής ανάλογα με τις νομοθεσίες των χωρών που τις εφαρμόζουν. Παραδείγματα είναι ο τυφεκισμός, η θανατηφόρος ένεση, η ηλεκτρική καρέκλα, ο απαγχονισμός, ο λιθοβολισμός και ο αποκεφαλισμός.

Σχεδόν όλες οι αμερικάνικες πολιτείες εκτελούν τους θανατοποινίτες τους με την βοήθεια ενός χημικού κοκτέιλ, το οποίο σκοτώνει σιγά-σιγά το θύμα. Ο μελλοθάνατος ξαπλώνει σε ένα φορείο και του δένονται χέρια και πόδια με δερμάτινες ζώνες. Στην συνέχεια σωλήνες τοποθετούνται στις φλέβες του κρατούμενου και χορηγούνται φάρμακα για την αποφυγή δημιουργίας θρόμβου που θα εμποδίσει την ομαλή κυκλοφορία του αίματος μετά την χορήγηση της ένεσης. Κατά την διάρκεια της διαδικασίας, μάρτυρες μπορούν να παρακολουθούν το γεγονός (creepy!!!). O κρατούμενος μετά μπορεί να κάνει τις τελευταίες του δηλώσεις και το τέλος είναι κοντά.

Η ένεση περιέχει ένα συγκεκριμένο αναισθητικό στοιχείο το οποίο προκαλεί αναισθησία ραγδαία. Επίσης περιέχει μυοχαλαρωτικές ουσίες, οι οποίες προκαλούν παράλυση στο διάφραγμα και έτσι σταματά η αναπνοή. Το τελευταίο στοιχείο του χημικού κοκτέιλ είναι το χλωριούχο κάλιο, το οποίο προκαλεί καρδιακή προσβολή. Το χειρότερο είναι ότι για κάθε θανατοποινίτη χορηγούνται ταυτόχρονα 3 από αυτές τις ενέσεις.

Η ηλεκτρική καρέκλα είναι η δεύτερη πιο συχνή θανατική μέθοδος. Τα στοιχεία αυτά είναι αμερικάνικα, αφού ήταν από τις πρώτες χώρες που χρησιμοποίησαν πολλών ειδών θανατικές ποινές.

Τα ηνία όμως από όλες τις χώρες τα έχει η Κίνα αφού θεωρείται ο μεγαλύτερος ‘’εκτελεστής’’ παγκοσμίως.

Αν ο κατηγορούμενος λοιπόν θα εκτελεστεί μέσω της ηλεκτρικής καρέκλας, δένεται στην καρέκλα με δερμάτινα λουριά και δύο ηλεκτρόδια συνδέονται στο σώμα του. Το πρόσωπο του καλύπτεται από δερμάτινη μάσκα και τέλος, ο εκτελεστής διοχετεύει ηλεκτρισμό σε διάφορες συχνότητες ανά δόσεις, ώστε να μην ψηθεί το σώμα.

Η θανατική ποινή δεν είναι λύση κατά την άποψη μου.

Άλλωστε, ποιος μας έχρισε εμάς τους ανθρώπους ως τιμωρούς; Ποιος μπορεί με βεβαιότητα να πει πως ο άνθρωπος μπορεί να κρίνει δίκαια, και τι είναι δίκαιο και τι άδικο σε κάθε περίπτωση; Σύμφωνα και με τον Πλάτωνα η τιμωρία έχει ηθικό σκοπό, να κάνει τους ανθρώπους καλύτερους και να τους βοηθήσει να μάθουν απ’ τα λάθη τους, αν είναι αυτό εφικτό. Ας δώσουμε λοιπόν και μια δεύτερη ευκαιρία στον Άνθρωπο.

Γιατί πόσες φορές ακούσαμε ότι κάποιοι λανθασμένα βρίσκονταν για χρόνια στην φυλακή; Αν κάποιος καταδικαζόταν σε θάνατο και μετά αποδεικνυόταν η αθωότητα του;

Πώς επανορθώνεις;

Το ανέφερα στην αρχή το αναφέρω και τώρα. Αν κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί άστον να ζήσει. Το να ζεις με τύψεις και με κάτι που θα σου βασανίζει το μυαλό χωρίς να μπορείς να ελευθερωθείς είναι χειρότερο από το να λυτρωθείς από τον θάνατο.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com