Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνει πλοίο πρακτικά; Ποια μπορεί να είναι η ζωή, ο κύκλος ζωής του, από ποια στάδια περνάει, από που ξεκινάει η δημιουργία του και που φτάνει ή εν τέλει, τελειώνει αυτή και φυσικά τι συνεπάγεται το τέλος του;

Η διάρκεια ζωής ενός σύγχρονου πλοίου είναι περίπου 25-30 χρόνια και χωρίζεται σε πέντε βασικά στάδια. Αυτά είναι: ο αρχικός σχεδιασμός, η παραγγελία, η ναυπήγηση, η λειτουργία και η διάλυση του πλοίου. Αυτός με πολύ λίγα λόγια είναι ο κύκλος ζωής ενός πλοίου και το σημείο που προβληματίζει το σύγχρονο κόσμο μας είναι κυρίως το τελευταίο, δηλαδή όταν το πλοίο τεθεί σε αχρηστία και εν τέλει διάλυση, τι γίνεται;

Τα πλοία όταν φτάσουν στο τέλος τους, είτε επειδή είναι οικονομικά ασύμφορη η διατήρηση τους είτε επειδή είναι αρκετά παλιά, είτε επειδή λόγω κάποιου ατυχήματος η επισκευή τους είναι αρκετά ακριβή, στέλνεται ή πωλείται σε ένα διαλυτήριο πλοίων. Τα πιο γνωστά βρίσκονται στο Πακιστάν, στην Ινδία, στο Μπαγκλαντές, στην Κίνα και στην Τουρκία. Εκεί, συνήθεις μέθοδοι είναι κατ’ αρχάς η προσάραξη στην ακτή ή προσγειάλωση του πλοίου. Συγκεκριμένα, αποτελεί την πιο κοινή μέθοδο διάλυσης, αφού χρησιμοποιείται στο 95% των περιπτώσεων σήμερα. Κατά την προσάραξη το πλοίο βγαίνει κοντά στην ακτή με τη βοήθεια της παλίρροιας. Όταν πλέον όλο το πλοίο βρίσκεται στην παραλία, όλα τα κομμάτια κόβονται σε ακόμη μικρότερα τμήματα και απομακρύνονται από το διαλυτήριο με φορτηγά. Επιπλέον, υπάρχει η μέθοδος σε νεωλκείο που ακολουθεί παρόμοια πρακτική με την προσγειάλωση μόνο που εφαρμόζεται σε περιοχές που δεν υπάρχει παλίρροια όπως στη Μεσόγειο.

europa.eu

Άλλη μέθοδος είναι η παρά την αποβάθρα όπου το πλοίο είναι δεμένο κατά μήκος της αποβάθρας και μέσω γερανών απομακρύνονται τα κομμάτια του πλοίου, ξεκινώντας από το ανώτερο τμήμα του. Βέβαια, οι μέθοδοι αυτοί, παρόλο που είναι πιο φθηνοί και περισσότερο κερδοφόροι, περιβαλλοντικά και από πλευρά ασφάλειας είναι οι πιο επικίνδυνοι. Αντίθετα, η καταλληλότερη πρακτική η οποία όμως δεν εφαρμόζεται λόγω κόστους είναι αυτή της δεξαμενής. Ουσιαστικά, η μέθοδος αυτή θεωρείται η πιο “καθαρή” και η πιο ασφαλής, καθώς η αποσυναρμολόγηση πραγματοποιείται σε δεξαμενές και έτσι είναι δυνατός ο πλήρης έλεγχος των αποβλήτων. Το πλοίο εισέρχεται στη δεξαμενή και αφού διαλύεται κομμάτι-κομμάτι, η δεξαμενή καθαρίζεται και πλημμυρίζει και πάλι περιμένοντας το επόμενο προς διάλυση πλοίο.

Η ακολουθία μιας λανθασμένης διαδικασίας διάλυσης ενός πλοίου συνεπάγεται και σημαντικές επιπτώσεις τόσο στο περιβάλλον όσο και στην υγεία και την ασφάλεια του ατόμου. Πέρα από το γεγονός, λοιπόν, ότι τα ίδια τα πλοία περιέχουν επικίνδυνα υλικά, κατά τη διαδικασία της αποσυναρμολόγησης δημιουργούνται νέες τοξικές ουσίες, οι οποίες προκαλούνται από διάφορες χημικές αντιδράσεις. Οι ουσίες αυτές μπορούν να ρυπάνουν τους υδάτινους πόρους, την ατμόσφαιρα και το έδαφος. Αυτό δημιουργεί προβλήματα όπως εξαφάνιση θαλάσσιων ειδών, αλλοίωση φυσικών πόρων, αλλαγή ποιότητας και ποσότητας των ψαριών, άνθρωποι που ζουν κοντά σε διαλυτήρια, επηρεάζονται από την ηχορύπανση και αντιμετωπίζουν διάφορες παθήσεις όπως δερματολογικά και αναπνευστικά προβλήματα, έλλειψη νερού, πολλά ζώα έχουν πεθάνει εξαιτίας της κατανάλωσης αποβλήτων, διάβρωση του εδάφους, καταστροφή της χλωρίδας και πολλά άλλα.

Η διάλυση ενός πλοίου πρέπει να γίνεται με την ίδια προσοχή που λαμβάνεται στη δημιουργία αυτού. Αρκετές είναι οι ζωές που χάνονται σε κάθε προσπάθεια ανακύκλωσης ενός πλοίου και άλλα τόσα είναι τα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργούνται. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί χρόνια προβλήματα που δεν αργούν να φανούν και να αποκαλυφθούν και όχι, αυτό δεν αφορά μόνο τις περιοχές που αναλαμβάνουν την διάλυση και τα γειτονικά τους κράτη, αλλά όλο τον πλανήτη μας.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: reporter.gr